psychologisch geval??

[framboosje]

hoi... oké, ik wil het ff kort houden... zal jullie kort uitleggen wat er ooit de oorzaak van geweest is en wat ik eigenlijk allemaal al gedaan heb...

't is begonnen als een probeersel, toen ik me nadien slecht voelde begon ik het ook te doen en zelf toen ik me supergoed voelde deed ik het na een tijdje ook... het had/heeft dus geen enkele reden meer nodig...

ongeveer een jaar geleden ben ik beginnen snijden (zie ook topic zelfverwonding)... het gaf me zo'n zaaaaaalig gevoel en dat doet het geloof ik nog steeds (als is het nu 29 dagen geleden dat ik gesneden heb en geloof me, da's superlang!!)... nu, ongeveer drie maand geleden probeerde ik te stoppen, want het kon zo echt niet verder... het lukte me dan ook om 2 weken niet te snijden, maar telkens ik probeerde te stoppen, kwam ik bij iets anders terecht dat helemaal niet beter is, misschien zelf slechter. nu begin ik het snijden super te missen en ik weet bijna zeker dat ik het opnieuw ga doen. ik kan heel goed praten met 2 leerkrachten erover (ook tijdens de vakantie) en zij denken niet dat ik echt profesionele hulp nodig heb, dat ik sterk genoeg ben het zelf te doen (dit denk ik eerlijk gezegd ook zelf), maar veel van mijn vrienden en vriendinnen vinden dat ik dus wel proffesionele hulp moet zoeken (dit wil ik helemaal niet!!)

wat denken jullie?!

dingen waar ik tot kwam, als ik probeerde te stoppen met snijden:
- niet eten
- eten uitkotsen
- teveel eten
- pillen slikken
- mezelf verwaarlozen
- ...

[PV]

Ik denk dat je moet werken aan de problemen die het snijden enzo veroorzaken. Wáárom doe je het.. probeer dat op te lossen op de een of andere manier (in je eentje, met de hulp van vrienden, met professionele hulp).

[dystopia]

Wij kunnen wel van allesdenken maar geen zekerheid bieden. Zoiets kan alleen een professioneel iemand met zekerheid analyseren.