Tic: Syndroom van Gilles de la Tourette!

[LW]

Ofterwel de Tic!

Daar heb ik voor zover ik weet al mijn hele leven last van, inmiddels ben ik 16 en heb ik het nog steeds.
Echter begin ik hier ontzettend van te balen want ik erger me aan me zelf, helaas kán ik er gewoon niet mee stoppen.
Deze dingen heb ik:

- Schudden met mijn hoofd.
- Knipperen met mijn ogen.
- Alles als laatst willen aanraken met mijn rechter kant, loop ik langs een raam en zie ik mijn linkerschouder moet en zou ik mezelf om draaien tot mijn rechterschouder het laatst in het raam is verschenen.
Ook moet ik van mezelf met mijn rechterkant alles het laatst aanraken.

Met een woord ik kan er niet af komen en ik erger me er dood aan.
Zou ik hier voor naar de dokter kunnen gaan, en met misschien eventuele tabletten wegkomen?
Want ik geloof er niet meer in dat dit vanzelf weg moet gaan, aangezien dit alleen op kinderleeftijden voor komt.

De eerste twee zijn lichamelijk, ik weet niet of daar iets aan te doen is. Misschien met fysiotherapie, maar ik heb er geen verstand van. Voor zo ver ik weet zijn lichamelijke tics van Gilles de la Tourette vrij permanent, hooguit kun je ze wat laten afzwakken.
Maar de derde tic is psychologisch, waardoor daar waarschijnlijk wat aan te doen valt. Het heeft veel weg van een dwangneurose, misschien kun je eens op internet zoeken naar manieren waarop andere mensen ervan af zijn gekomen. Als het je zelf niet lukt kun je ook eens langs de huisarts voor een verwijzing naar de psycholoog, die kan je er ongetwijfeld mee helpen.

[LW]

Hee!

Bedankt voor je reactie!

Als ik jou was zou ik eens met een psycholoog gaan praten. Er is namelijk volgens mij wel iets aan te doen (met medicatie ook voor de lichamelijke tics), de psychologische tics is met therapie wel aan te pakken. Ik zeg niet dat je er dan helemaal van af bent, maar je hebt er misschien wel minder last van.

[Fosca]

KirstenR schreef:

- Alles als laatst willen aanraken met mijn rechter kant, loop ik langs een raam en zie ik mijn linkerschouder moet en zou ik mezelf om draaien tot mijn rechterschouder het laatst in het raam is verschenen.

Naast tics zijn Dwanghandelingen ook een symptoom van Gilles de la Tourette en deze zijn ook met medicijnen te onderdrukken. De medicijnen kunnen echter vervelende bijwerkingen hebben. Een neuroloog kan je vertellen of je inderdaad Gilles de la Tourette hebt en je eventueel medicijnen of therapie voorschrijven. Een bezoek aan de huisarts is zeker raadzaam!

Ook kun je hier kijken, maar voor je je vastzet op deze diagnose zou ik eerst naar een arts gaan.

[Prue Halliwell]

Klopt het dat de tic komen en gaan (maw dat er dingen afvallen en nieuwe bijkomen)?

Het hoeft trouwens geen Gilles de la Tourette te zijn, het kan ook een 'gewone' ticstoornis zijn. Daarom is het goed om het er eens met een psycholoog over te hebben, de huisarts kan je doorverwijzen.

Zowel bij Gilles de la Tourette als bij motorische ticstoornis zijn de tics en en dwang/dranghandelingen met medicatie af te remmen. Deze medicatie is niet niks en mag alleen door een neuroloog worden voorgeschreven. Deze zal dan eerst bepalen (waarschijnlijk in samenwerking met een psycholoog en/of psychiater) of er bij jou wel sprake is van een dergelijke ticstoornis of mogelijk eerder bv. een compulsieve stoornis. Dwang/dranghandelingen kun je ook beter onder controle krijgen door gedragstherapie van een psycholoog; deze kan je bovendien leren hoe je op een minder frustrerende manier met je tics om kunt gaan. Sowieso helpt het om goed in je vel te zitten om minder tics te hebben.

En dat bij ticstoornissen tics komen en gaan, klopt inderdaad. Per definitie moeten er altijd minstens 2 verschillende tics zijn op elk moment, maar wat deze twee zijn kan het ene halfjaar best anders zijn dan het andere.

[Miekje*]

Fizzle naamzoek

OT: Wat Sarah ook zegt; tics komen en gaan weer. Het kan dus ook zo zijn dat je nu een tic hebt die je over een jaar weg is, maar er dan weer een andere is bijgekomen waar je je dood aan ergert.

[blauwbilgorgel]

Ik had vroeger heel vaak dat ik telkens met mijn ogen knipperde, of mijn wenkbrauwen optrok. Of dat ik per se naar boven moest kijken of telkens met mijn hoofd schudde. Ik wist het dan wel verborgen te houden gelukkig. Maar bij mij is het ook allemaal overgegaan, ik heb het soms nog wel een beetje, maar dat is dan zo weer weg.

[:DELICIOUS]

Ik ken ook een jongen en die schud ook constant met zijn hoofd, maar hij is inderdaad nog maar 11. En, naar de dokter gaan of naar een andere specialist kan nooit kwaad, toch? Dan weet je in ieder geval of je er iets aan kunt doen of niet.