Ongeval

Ik heb eigenlijk een vraagje. Heb gisteren van dichtbij een ongeval zien gebeuren, waarbij een bus op een haar na in een sloot viel. Ben hier nogal van geschrokken, heb verder ook geen hulp kunnen verlenen omdat dat er gelukkig al was. Alles is goed afgelopen, alleen 2 mensen zijn met verwondingen naar het ziekenhuis gebracht en anderen zijn ter plaatse behandeld.

Nu kwam ik vandaag op school en merkte dat ik me niet echt op de stof kon concentrern. Ik dacht erover om naar een vertrouwenspersoon te stappen, maar is dit niet wat overdreven? En stel dat het echt niet gaat omdat de concentratie weg is, is het dan overdreven om me ziek te gaan melden? Of is dat heel normaal? Aangezien het pas 1 dag is geleden vroeg ik me af of ik niet wat overdrijf.

Heb me inmiddels ook al bij de politie gemeld als getuige, ze nemen waarschijnlijk nog contact op.

Lekker naar die vertrouwenspersoon gaan! Beter praat je er nu veel en open over, en laat je zien dat het flinke inbreuk heeft op je concentratie en je hele gestel, zodat het gevoel niet gaat 'zeuren'. Het is voor jou een probleem, en dus heb je alle recht om daar een beetje hulp bij te zoeken. Succes hoor!

Dankje. Ik dacht, misschien is het wat overdreven want ik ben geen slachtoffer. Maar ik zal het maar eens doen denk ik. Gaat zoiets als je slecht kunnen concentreren trouwens vanzelf over, of heb je dan echt hulp nodig van een vertrouwenspersoon? Want ik dacht, als het volgende week gewoon over is, dan overdrijf ik misschien.

[Vogelvrij]

Ik denk eigenlijk dat het over niet al te lange tijd vanzelf wel weer over gaat, maar dan is het nog wel logisch dat je nu nog erg geschrokken bent en je niet kan concentreren, je bent er nog mee bezig in je hoofd en het is immers pas één dag geleden. Ik zou me niet zomaar ziek melden, een beetje afleiding helpt waarschijnlijk wel, maar als jij denkt dat naar de vertrouwenspersoon gaan helpt omdat je er nog even over kan praten, moet je dat zeker doen.

Bedankt voor je advies. Dacht alleen aan ziekmelden in een uiterst geval maar is misschien geen optie omdat ik er thuis ook mee bezig ben. Hoop er in elk geval snel vanaf te zijn.

[Hawahaai]

Toen ik in een trein had gezeten die iemand overreden had (en de passagiers niets gezien konden hebben) werd gezegd tegen alle passagiers dat je contact op kon nemen met slachtofferhulp als er iets was waar je mee zat.
De vertrouwenspersoon lijkt me dan zeker ook prima, dat is iemand die wat dichterbij staat, dus misschien kun je er gewoon eens over praten, dat lucht vaak al op.

[Nienna*]

De rest hier boven mij zegt heel verstandige dingen
Anyway, wat ik er nog aan toe wilde voegen: wanneer is iets "overdreven"? Als de buitenwereld het overdreven vindt? Vind jij het zelf overdreven? En waarom dan?
Je hebt er blijkbaar last van, het lijkt me dat het sowieso geen kwaad kan erover te praten en als dat je toch helpt...?

Heb idd al gehoord van Slachtofferhulp. Had gebeld met het landelijke politienummer omdat ik dingen heb gezien die niet iedereen heeft gezien. Er wwas me al verteld dat ik tijdens dat telefoontje evt. Slachtofferhulp kon vragen. Heb dit niet gedaan, vond niet nodig.

Maar ik vraag me meer af wat 'normaal' is als je zoiets meemaakt. Blijf je er over het algemeen erg lang last van hebben? Melden mensen zich dan vaker ziek? Want Slachtofferhulp klinkt voor mij echt als iets voor mensen die bijv. een overal van dichtbij hebben meegemaakt en zijn bedreigd met een pistool ofzo. Niet zoiets als dit in elk geval.

Ben net teruggegaan naar de plek des onheils. Veel sporen en glasscherven. Een bron beweerde dat de bus een bocht wilde maken, maar weet nu dat dat niet zo kan zijn geweest.

[marrel]

Er is geen "normaal". De ene persoon zit er meer mee dan de andere, maar abnormaal is je gevoel zeker niet. Hoe lang je er last van hebt is ook heel verschillend.

Het lijkt me wel heel verstandig er met iemand over te praten, vertrouwenspersoon of slachtofferhulp. Er over praten helpt bij (sneller) verwerken. Voorkomt misschien ook dat je er zelf overheen denkt te zijn maar dat je er over bijvoorbeeld een jaar weer last van krijgt als je bijvoorbeeld zelf auto gaat rijden of gewoon "zomaar", want ook dat kan. Slachtofferhulp moet je eigenlijk ook zien als een soort van vertrouwenspersoon alleen heben ze wat specifieker ervaring met bijv. getuigen van ongelukken dan iemand van school, bovendien zijn ze voor iedereen toegankelijk.

Schaam je er niet voor en praat even met iemand

Oke als het kan ga ik vandaag naar de vertrouwenspersoon. Kan me echt niet concenteren nu en was al allerlei spullen op school vergeten. Normaal geeburt dat zelden.

Inderdaad naar die vertrouwenspersoon gaan!

Ik had er ook best veel last van toen mijn trein iemand had overreden, ook al had ik niets gezien, toch doet het veel met je (trein die ineens hard remt, machinist die heel bleek z'n hokje uitkomt, sowieso voelden we de fiets onder de trein door komen, allemaal dingen die impact hebben, helemaal gecombineerd), ik heb uiteindelijk toch een aantal dagen echt merkbaar last gehad met m'n concentratie en heb ook een paar nachten minder goed kunnen slapen (waardoor je concentratie ook weer omlaag gaat). Ik ben niet naar een vertrouwenspersoon of slachtofferhulp gegaan, maar heb er wel met mensen over gepraat en kon het daardoor een plek geven.

Ben inmiddels naar de vertrouwenspersoon geweest. Moet er nu minder aan denken dan eerst en concentratie is weer beter. Als het echt niet gaat neemt zij contact op met Slachtofferhulp, maar dat lijkt mij nu niet nodig. Denk dat ik maandag weer helemaal goed kan functioneren.

[marrel]

Goed gedaan En eerlijk zijn als het toch niet zo goed blijkt te gaan als je nu denkt of als het toch weer achteruit gaat.

Ja. Denk dat het bijna over is, maar je weet maar nooit.