Rollenspel (ch4) - Recovery

[fizzle-fluffy]

Rollenspel – Recovery

Kom vooral meedoen! We beginnen met een nieuw hoofdstuk om te zorgen dat iedereen makkelijk in kan stromen!

Het doel van dit spel is om een interactie tussen karakters te laten ontstaan. Wat dit betekent is dat je altijd vanuit je eigen karakter schrijft en reageert. De lengte van je reactie maakt niet uit. Het belangrijkste is dat je ook anderen de mogelijkheid geeft om te reageren. Je hoeft natuurlijk niet jezelf te spelen, je kan je ook iemand inbeelden.

Als je tijdens het spel iemand iets wil vertellen als forummer naar elkaar, het liefst per PM versturen. Mocht je meerdere mensen iets willen vertellen, zet je bericht dan neer als offtopic. Offtopic: ([offtopic ])

De stukken verhaal horen in verleden tijd te zijn geschreven.

Huidige bekende karakters:

Jeroen – Kitten
Simon – Flyaway
Astrid – Vogelvrij
Laurie – fizzle-fluffy
Anna – Nienna*
Keith -Kiet-2
Eric - ggcy8
Niels - Issun

Willemijn-Louise – Giles (niet gespeeld)

Hier is het eerste hoofdstuk
Hier is het tweede hoofdstuk
Hier is het derde hoofdstuk


________

Laurie was blij dat ze weer thuis was. Het was druk; alle huisgenoten zaten bij Astrid en haar in de huiskamer. Er waren ook nog een paar studenten van de universiteit, die op ziekenbezoek waren gekomen.
Haar hele leven was altijd geweldig gegaan, ze had nooit obstakels gehad, behalve die ene keer dat ze op een publieke school zat en die afbrandde. En nu was ze het huis uit gezet en het ene naar het andere ongeluk gebeurde. Haar vader had gelijk gehad: het werd tijd dat ze op zichzelf leerde passen.
Laurie keek opzij naar Astrid, die van een veel mindere komaf was en eigenlijk zo veel sterker en volwassener dan zijzelf, en glimlachte haar heel gemeend toe.

[fizzle-fluffy]

Offtopic: ja goed zo?

[Vogelvrij]

Offtopic: Misschien een idee dat Eric deze dag gaat verhuizen naar 'ons' huis? Verder prima ja!

Astrid voelde zich prima. Dit in tegenspraak met alle principes die ze had, want ze vond het normaal gesproken verschrikkelijk om aandacht en vriendelijke woorden te krijgen, maar dat weet ze aan haar hersenschudding. Als je hersenen door elkaar gehusseld waren, kon dat natuurlijk de bizarste gevolgen hebben. Zoals dat je het ineens gezellig vindt als er bezoek is. Ook voelde ze zich ineens verwant met Laurie, haar lotgenoot. Omdat de rest van de kamer af en toe een beetje ging draaien, focuste ze zich maar vooral op Laurie, die ze als enige de hele tijd herkende. De andere gezichten verschenen als jongleerballetjes afwisselend voor haar ogen.

[Geel]

Offtopic: Als iedereen er mee eens is dan komt Eric verhuizen hoor!

Eric zat naast Laurie met een glas water in zijn hand. Het was een paar dagen na die vreselijke brandoefening die alleen maar leidde tot ongelukken. Eric hoopte maar dat er nooit echt brand zou ontstaan in een gebouw waar zoveel debiele studenten zaten die niet wisten hoe zich te gedragen tijden een brand. Natuurlijk kon Eric zich voorstellen dat sommige mensen in paniek raken en niet meer weten wat te doen in een verwarrende situatie, maar Eric had ook gehoord over iemand die een sok aan het verbranden was tijden de brandoefening, sommige mensen lachten erom maar Eric vond het vooral onverantwoordelijk.

Eric had opgemerkt dat de sfeer in huis veranderd was door de twee ongelukkige meisjes die allebei de slachtoffer waren geworden van de brandoefening. Ten eerste waren er veel meer mensen dan gewoonlijk in het huis en ten tweede deden de oorspronkelijke bewoners van het huis veel aardiger tegen elkaar, Eric verwonderde zich het meest over het laatste.

Hijzelf woonde nog niet in het huis omdat Simon hem niet had gebeld, maar hij wist dat er niemand anders was gekomen om te hospiteren en daarom had hij besloten om voor te stellen dat hij toch komt ondanks dat Simon hem nog niet heeft gebeld. Want, zo redeneerde hij, het gaat er toch om dat hij het kan vinden met zijn (toekomstige) huisgenoten? En volgens hemzelf kon Eric het prima met iedereen vinden, misschien iets minder met Jeroen en Simon maar dat kwam alleen omdat hij ze nog niet zo goed kende.

Offtopic: Fizzle-fluffy, volgens mij ben je Chris vergeten (ik weet niet meer door wie Chris in leven is geroepen) want zij liet zich ook zien in hoofdstuk 3.

[fizzle-fluffy]

Offtopic: ik dacht al dat ik iemand vergeten was, dankje

[Tink*]

Juliet zat op een oude leren bank in de woonkamer, om haar heen bevonden zich allerlei mensen van wie ze bijna niemand kende. Ze voelde zich erg ongemakkelijk en vroeg zich af wat haar ook alweer had bezield om toch te gaan. Natuurlijk was het uit schuldgevoel, ze zou zeker niet uit vrije wil hier een avond op de bank gaan hangen met Laurie en haar vreemde huisgenoten. Of nou ja, ze waren niet allemaal vreemd, het was eigenlijk vooral de jongen die naast haar zat. Maar wie was zij om over anderen te oordelen. Het was eigenlijk ook te gek voor woorden dat ze toch was gekomen, ze probeerde immers al maanden het contact te laten verwateren en ze moest toegeven dat dat behoorlijk goed was gelukt. Tot ze van een andere vriendin hoorde dat Laurie in een paar dagen tijd al twee keer in het ziekenhuis was geweest. Dat had haar toch wel erg aangeslagen, ook al vond ze vanalles van Laurie, dit had ze niet verdiend. En wat als het echt ernstig was? Juliet kon het echt niet over haar hart verkrijgen om nu niets te laten horen, dus had ze vol goede bedoelingen Laurie gebeld. En nu zat ze hier op de bank in een vreemde kamer alleen om haar schuldgevoelens af te kopen. Ze wierp een blik op de klok die boven de deur hing. Negen uur. De tijd tikte langzaam voorbij, ze was er pas net en het zou alles behalve netjes zijn om nu al te proberen om zo vroeg mogelijk weer weg te komen. ‘Laurie,’ zei ze in een wanhopige poging om een gesprek te beginnen, ‘wat is er nou precies allemaal gebeurd?'

Offtopic: Ik heb mezelf maar even een vriendin van vroeger gemaakt hoor Fizzle. Hope you don't mind.

[fizzle-fluffy]

Offtopic: prima heur!

[fizzle-fluffy]

Laurie was vreselijk opgetogen dat haar vriendin van vroeger, Juliet, had gebeld, en ze had erop gestaan dat Juliet meteen langs zou komen! Al kon ze dan niet veel met haar schedelbreuk, het zou vast net zo fijn worden als vroeger. Ze probeerde niet teveel aan vroeger te denken: de brandende school, de trap waarop Juliet liep, die naar beneden kwam, haar kleren die brandden, die vreselijke stank van verbrand haar, al die vlammen en hitte, het instortende plafond... Laurie sloot gepijnigd haar ogen.
Toen ze het weer voor elkaar kreeg, haar gedachten op een ander spoor te zetten, realiseerde ze zich dat Juliet iets vroeg. De arme schat zei vast dat ze zich verveelde. 'Juliet lieverd,' zei ze, 'zou je het leuk vinden om me voor te lezen?' Ze glimlachte en kneep Juliet vriendschappelijk in haar knie.
Offtopic: tink, is het goed dat jij dan die vriendin bent van die brand?

[Nienna*]

Omdat er op het moment dat Simon Anna vroeg wat met hem te gaan drinken er veel te veel tegelijk gebeurde, besloten ze het te verplaatsen naar een ander moment. Simon had voorgesteld vanmiddag wat te gaan drinken, aangezien het hele huis vol zou zitten met bezoek voor Laurie. Anna vond Laurie best wel aardig, maar ze had er ook niet zoveel zin in om met iedereen om haar bed te zitten. Dan ging ze liever gewoon een andere keer langs, zodat ze met niet al te veel mensen zou zijn. Bovendien kende ze de helft amper.

In het kleine cafeetje in de Pijp zat Anna een beetje verlegen Simon te bestuderen. Hij op zijn beurt was bezig een heel verhaal af te steken over een patiënt. Hij vroeg zich af wat Anna daarvan dacht, of zijn diagnose misschien aangescherpt kon worden, want er waren een paar dingen die niet helemaal strookten met het klachtenbeeld van de patiënt. Toch had hij het gevoel dat dit de diagnose was die het beste bij de patiënt paste, maar zag hij niet iets over het hoofd?
Hoewel Anna normaal gesproken zeer geïnteresseerd was in dit soort gesprekken, kon ze haar aandacht er nu slecht bij houden. Ze observeerde zijn bewegingen, zijn gezichtsuitdrukkingen, zijn kapsel, zijn kleren. Het lijntje dat net naast de rits liep en het bewijs was van niet al te handig strijken. Zijn schoenveter die aan de linkerzijde los zat. De pluk haar die niet helemaal in model wilde komen. De details van het verhaal gingen een beetje langs haar heen, maar ze genoot van het moment.

[Tink*]

Offtopic: Prima prima

Juliet wist zich niet echt een houding te geven. Ze wilde Laurie best voorlezen, maar was dat aan de andere kant niet een beetje onbeschoft? Er was dan ook wel bezoek voor Laurie's huisgenootje Astrid en er zaten ook gewoon huisgenoten in de kamer, maar toch voelde ze zich een beetje opgelaten. Dachten ze nu niet dat ze een soort slaafje was van Laurie? Want dat was niet de bedoeling. Vroeger dachten de mensen dat ook vaak, terwijl het helemaal niet zo was. Laurie was altijd al wat drukker geweest. Niet dat zij heel stil was, maar in vreemd gezelschap wist ze gewoon vaak niet hoe ze zich moest gedragen en werd ze stil. Ze snapte wel dat sommige mensen dachten dat Laurie overheersend was en haar een beetje domineerde, want in veel situaties nam zij gewoon gelijk het woord. Dat was niet storend, dat was juist wel fijn, dan hoefde Juliet niets te zeggen. Het nare ervan was alleen dat mensen gelijk oordeelden en haar dus een beetje als 'de mindere' zagen. Sinds ze allebei studeerden was ze steeds meer uit haar schulp gekropen en kon zich aardig redden. Het was nog steeds lastig in sommige situaties, maar als ze zich goed hield, dan ging het wel. Alleen nu ze hier zo zat met Laurie en al die vreemde mensen, leek het wel alsof ze in haar oude rol terugviel. Het was net alsof iets haar onder de duim hield, alsof ze hier alleen dat meisje van vroeger mocht zijn. Dat had ze wel vaker als ze in het gezelschap van Laurie was en op één of andere reden kon ze dat gewoon niet veranderen. Het was net alsof Laurie haar klein en stil wilde houden, terwijl Juliet ook wel wist dat het niet met opzet was. Het lag aan haarzelf, niet aan een ander. Ze vond het zo raar dat er mensen zijn die de fout altijd bij anderen zochten, zonder eerst bij zichzelf na te gaan. Het lag toch aan jezelf, jij hebt je leven in handen. Als iets niet zo gaat zoals jij zou willen dan kwam dat vast door iets wat je zelf ook had gedaan, ook al was het maar iets kleins. Nou ja, als ze deze avond maar doorkwam. Ze stond op en liep richting de deur. 'Welk boek wil je?' vroeg ze zacht. Ze deed het weer. Ze kreeg spontaan weer een hekel aan zichzelf.

[Vogelvrij]

De woorden 'lezen' en 'boek' bereikten Astrids oor en ze voelde hoe haar mond automatisch begon te lachen. "Gaan we lezen? Heeft iedereen dat boekje van Paulien Cornelisse al gelezen, of nog niet? Ligt op mijn kamer..." Een meisje dat Astrid niet kende, was opgestaan en ze ging ervan uit dat zij een boek ging halen. Ze was alweer vergeten hoe ze heette, maar Astrid had zich meteen bij haar op haar gemak gevoeld. Laurie riep, net iets te hard, dat haar kamer boven aan de trap rechts was. Ineens realiseerde Astrid zich dat het meisje wel raar zou opkijken bij de verbrande sok, die ze als troffee aan haar verwarmingsbuis gehangen had. Maar nog voordat ze met zichzelf kon overleggen of dit goed of slecht was en of het nog voorkomen kon worden, was het meisje al de kamer uitgelopen.

[fizzle-fluffy]

Ah, Astrid had al een boek bedacht. Dat vond Laurie fijn, want nadenken deed pijn aan haar hoofd. Ze was ook verbaasd dat Astrid vrijwillig meedeed aan een activiteit die Laurie organiseerde. Astrid en zij hadden vanaf het moment dat ze in het huis introkken, kaarsrecht tegenover elkaar gestaan. In alles verschilden ze. Het was of hun ongeluk hun dichter bij elkaar had gebracht. 'Jeroen, lieverd, zou je een kop sterremunt voor me kunnen zetten?' Toen wendde ze zich tot Astrid. 'Zou jij soms ook iets willen drinken?'
Laurie trok haar oversized trui warm om zich heen en wachtte opgetogen op Juliet en haar verhaal.

[Tink*]

Goed, op zoek naar het boek dan maar. Juliet vond het een beetje vreemd dat zij degene was die het boek kon gaan halen, in een vreemd huis nog wel. Natuurlijk kon Laurie of dat andere meisje niet zelf gaan, maar ze woonde hier niet eens. Had niet één van de andere huisgenoten het kunnen doen? Die woonden hier tenminste. Ach, ze moest ook niet zeuren. Hoeveel moeite was het nou helemaal? De kamer aan de rechterkant was klein, maar gezellig. Er slingerden hier en daar wat boeken rond, op het bureau en naast het bed, maar het meeste stond in de kast. Juliet liet haar ogen over de titels gaan, Paulien Cornelisse, Paulien Cornelisse. Ze moest niet te lang zoeken, anders dachten de anderen misschien nog dat ze iets uitspookte. Haar oog viel op een verbrand stukje stof dat aan de verwarmingsbuis naast de boekenkast hing, waarom zou dat er hangen? Juliet slikte even, ze hield liever alles wat verbrand was ver uit de buurt, het was een beetje te confronterend. Het deed haar denken aan de brand in de school, aan de brandwonden, die ze wel voor anderen kon verbergen maar niet voor zichzelf. Er klonk een harde klap, het leek van beneden te komen. Juliet schrok op uit gedachten. Ze kon niet terugkomen zonder boek. Paulien Cornelisse. Ah daar. De boeken stonden op alfabet, wat stom dat ze dat niet eerder had gezien. Ze rende de trap af. 'Wat was die klap?' zei ze terwijl ze al binnenliep waarna ze vrijwel meteen haar hand voor haar mond sloeg om een kreet van verbazing te onderdrukken en het gelach dat erop zou volgen.

[Issun]

Offtopic: Vanaf morgen doet Niels ook weer mee!

[fizzle-fluffy]

Offtopic: Wat fijn, Issun! Oh en Tink, had je een speciaal idee met die klap enzo? Of is dat vrij in te vullen?

[Vogelvrij]

Offtopic: Jeej, Astrids boeken staan op alfabet Ik zit midden in een verhuizing, dus ik heb niet echt tijd om hier nu uitgebreid aan mee te doen...

[Tink*]

Offtopic: Free as a bird Fizzle! Doe ermee wat je wilt!

[fizzle-fluffy]

Laurie voerde voor het eerst van haar leven een normaal gesprek met Astrid. Er werd amper gesnauwd en gesneerd; het leek alsof ze eindelijk met elkaar konden sympathiseren, nu ze beide een hersenschudding hadden. Zelfs Simon vond het veilig genoeg lijken om erbij te komen zitten. Met een glas drinken in zijn hand, plofte hij op de bank. Laurie en Astrid wisselden een blik uit, Laurie grijnsde en ze zetten zich tegelijk af. De bank schoof een halve meter naar achter, en Simon klapte op de grond, zichzelf drenkend in zijn drinken. Op dat moment liep Juliet de kamer binnen, die niet zeker was of ze bezorgd moest zijn of moest lachen. Even hing er een gespannen stilte - Zou Simon gaan lachen?

[Vogelvrij]

Toegegeven, het was flauw. Astrid had een hekel aan geintjes, omdat ze vaak totaal verkeerd uit konden pakken. Aan de andere kant: hoe zou dit verkeerd kunnen uitpakken? Zelfs al zou Simon in het ziekenhuis belanden, dan nog zou dat geen enkel probleem zijn, hij zou enkel bij 'de club' gaan horen. Dat zou juist positief zijn, Laurie en zij bleken nu ineens prima met elkaar overweg te kunnen. Toch was de klap harder dan ze had verwacht en dat vond haar hoofd niet zo leuk. 'Au', steunde ze. Met beide handen om haar hoofd geklemd, alsof ze Haast Onthoofde Henk was, plofte ze terug op de bank.

[flyaway]

Simon lachte met een pijnlijke grijns. Hij had gelukkig een hard hoofd. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij Astrid aan. Het leek wel of zij gevallen was. Hij stond op en zag wat vlekjes. "Ik ga toch maar even liggen." Hij liep de kamer uit. Hij voelde dat zijn vertrek een stilte achter liet die voor hun pijnlijker was dan hoe zijn hoofd nu voelde. Prima. Hij wilde toch even liever alleen zijn.

Simon schoof wat spullen van zijn bed en ging liggen met zijn handen achter zijn hoofd, starend naar het plafond. Het was gezellig geweest in het cafe. Als hij zijn ogen sloot, kon hij Anna nog zien glimlachen naar hem. De blik in haar ogen als ze naar hem keek... hij maakte zichzelf wijs dat die blik alleen voor hem uit haar ogen kwam en wenste dat het meer was dan dat, dat het niet alleen zijn verbeelding en zijn hoop was.

[fizzle-fluffy]

Simon grijnsde. Dat was voor Laurie bijna het teken om te gaan lachen, toen Simon opeens de kamer uitliep. Laurie slikte en ging met haar ogen de kamer rond, op zoek naar geruststellend oogcontact. Toen besefte ze dat Juliet nog met het boek in haar handen in de deuropening stond. Ze draaide zich om, om oogcontact met Juliet te vinden. Zo, nu voelde ze zich iets minder schuldig.

[Kitten]

Jeroen had zich enorm genegeerd gevoeld in de nasleep van de brandoefening. Zijn huisgenoten hadden in elkaar lotgenoten gevonden. Aangezien de hormonen heen en weer vlogen zodra hij bij de huiskamer in de buurt kwam, bleef hij zo veel mogelijk in de aangrenzende keuken. Hij hield zich -zoals vaker- bezig met het zetten van koffie en thee.

In de tijd die hij nu had, was hij bij de fysio geweest. Zijn enkel was nog heel, en zelfs sterker dan in de jaren ervoor. Ze had gezegd dat hij voorzichtig weer mocht gaan sporten anders dan zwemmen. Voor hem op tafel, maar die was al uit. Hij besloot de kamer te gaan observeren.

[Vogelvrij]

Offtopic: Voor hem op tafel?

Simon was een aansteller. Dat kwam waarschijnlijk omdat hij een arts in opleiding was en daardoor elke dag de gruwelijkste gevallen onder ogen zag. Zodra hij dan zelf een keer een pijntje had, zag hij natuurlijk al die gevallen meteen voor zich en wist hij wat hij allemaal eventueel kon hebben. Of misschien was het niet eens zozeer dat, maar meer dat hij echt daadwerkelijk in kon schatten hoe gevaarlijk bepaalde situaties en symptonen waren. Astrid was bijzonder blij dat zij onwetend van al die dingen was, zodat ze zich zelfs als ze van een brandtrap op een dak neerkwakte geen enkele zorgen maakte over haar gesteldheid. Ze was blij dat ze een poging deed om geschiedenis te leren, die kennis was een stuk ongevaarlijker omdat hij niet op haarzelf toe te passen was. Ineens voelde ze medelijden met de jongen die ze had geplaagd.

'Heb je het boek kunnen vinden?', vroeg ze aan het meisje dat met de columnbundel in haar hand nog altijd in de deuropening stond. Voor de zoveelste keer bedacht ze dat men nooit teveel moest nadenken over de rare en vooral nutteloze en onlogische zinnen die men uitspuwt. Al ging daar het boekje van Cornelisse natuurlijk precies over.

[flyaway]

Offtopic: Leuk boekje he

[Issun]

Offtopic: Sorry sorry sorry, helemaal vergeten! Ik vraag me nu alleen een beetje af hoe Niels hierin moet meedoen, want hij woont niet in het huis.
Volgende week ben ik trouwens wéér weg, dus kan ik weer niet meedoen.

[The Larch]

Offtopic: er zijn toch allemaal mensen op ziekenbezoek?

[Tink*]

Juliet stond een beetje als versteend in de deuropening. Wat een mal geintje. Dat soort dingen waren grappig toen je in de brugklas zat, nu toch niet meer? Of was zij nu gewoon raar omdat ze het niet grappig vond? Nou ja, ze wist haast wel zeker dat Simon het geintje ook niet echt kon waarderen. Ach nou ja, het was ook vast naar om hier zo de hele dag een beetje te liggen of zitten, zij zou zich ook stierlijk vervelen na een tijdje. Dan was bezoek of een stom geintje vast van harte welkom. 'Nou, zal ik maar gewoon voorin beginnen dan?' ze had niet voor niets dat boek opgehaald. Vooral Laurie moest vaak hardop lachen terwijl Juliet voorlas en ze moest toegeven dat ze zich toch al veel meer op haar gemak voelde. Ook de andere mensen in de kamer waren best aardig. Ze was blij dat ze zich niet de hele avond op zat te vreten tussen mensen die elkaar niets te zeggen hadden. Zie je wel, alles viel wel mee, zelfs de dingen waar ze het meest tegenop zag.

[fizzle-fluffy]

Laurie was verrast; Astrids boek was hilarisch en Juliet las geweldig voor. Ze was erg ingenomen met zichzelf; het was immers haar idee om voorgelezen te worden!
bovendien hief het de pijnlijke stilte op; iedereen durfde weer te lachen en algauw was het simon-incident alweer vergeten. Okee, het was een flauw grapje geweest. Maar het was eigenlijk best leuk.

[Tink*]

Juliet werd steeds losser en ze begon zich af te vragen waarom ze nu eigenlijk Laurie liever niet meer zag, het was juist weer gezellig. Haar vrienden waren ook allemaal erg aardig, alleen van één persoon in de kamer kon ze niet echt hoogte krijgen. Ze probeerde zijn blikt te vermijden, maar het leek net of hij de hare juist probeerde te vangen. Ze voelde zich bekeken en ze prutste aan haar kleren, ze had alles toch wel goed bedekt? Niet in paniek raken.

[fizzle-fluffy]

Offtopic: jammer dat hij een beetje verstorven is.

[flyaway]

Nieuwe situatie, nieuwe mensen?

[Kitten]

Zal ik wat verzinnen?

[Geel]

Ja! Het leukste lijkt me dat we een hele andere situatie hebben met allemaal nieuwe mensen, dit studentengroepje maakte me toch een beetje depri.

[fizzle-fluffy]

Ja goed idee, met nieuwe mensen ook