Waarom wonen aan zee niet romantisch is

[ZitriN]

Ik ben hier lang niet geweest, en dit is het eerste gedicht zo ongeveer dat ik af heb gemaakt . Maar het wil niet meer zo lukken, geen inspiratie of iets dergelijks.

Waarom wonen aan zee niet romantisch is

Zelfs de vloer waarop ik stond
was ongegrond, ik zie geen fundamenten,
slechts de mankementen van mijn benen,
met roestige gewrichten en gekromde tenen.
Ik hoor je roepen in een ander land, zo dicht-
bij dat ik je bijna geloven kan.

Ik verwacht een doodslag of je handen
stevig klevend om mijn keel en het stokken
van mijn woordenschat, hoe de lucht
uit mijn longen knapt. Ik volhard, weet en verwacht
vooral van liefde nooit teveel.

Maar je handen bleven hangen om me heen,
en je vingers haakten in mijn haren en dat doen ze
nu al jaren en ik streel je idealen, ik omarm je verhalen
over later, over vroeger, over alles daartussen in.
Maar je dromen, ze vertonen gaten, want mijn ledematen
zakken in elkaar, ik ben onbetrouwbaar, onbebouwbaar.
Ik ben het zand waarop niemand wonen wil.

om me keel

Aj, wat jammer! Het haalde me echt even uit het ritme.

Ik vind 'daartussen in' niet mooi. Ik geloof dat het ook fout geschreven is, maar dat weet ik niet zeker. Maar ik vind het niet mooi lopen. De laatste regel vind ik ook qua lettergrepen niet helemaal kloppen of zo.

Maar verder: waaauuuuwwwwwwww!

[ZitriN]

Dankjewel!
Ik heb sowieso van me keel, mijn keel gemaakt. Weet niet of je dat erbij bedoelde, of dat het ritme eruit werd gehaald. Maar toen je het citeerde viel het me iig meteen op. Zelf vond ik juist dat de op één na laatste zin niet goed liep

[Dingaantouwtje]

Ik vind het een erg mooi gedicht.

[Geel]

wauuw wat mooi! Volgens mij is dit precies het niveau dat ik van je 'herinner'. Ik vind dat het hele gedicht uitstekend loopt en ik ben stinkend jaloers op hoe jij met woorden speelt. Bravo.

ZitriN, ik ben fan!

Kleine puntjes.

ZitriN schreef:

Waarom wonen bij zee niet romantisch is

De titel vind ik klinken als een slechtgeschreven kinderboek en pas m.i helemáál niet bij het gedicht.

Ik hoor je roepen in een ander land, zo dicht-
bij dat ik je bijna geloven kan.

Hier vind ik het jammer dat je 'dichtbij' afbreekt. Het voegt, als je het mij vraagt niks toe, niet qua ritme en niet qua betekenis, maar brengt wel een soort 'verwarring.' Ook lijkt het me een beetje een stijlbreuk, aangezien het de enige plek in het gedicht is waar je afbreking gebruikt.

uit me longen knapt. Ik volhard, weet en verwacht
vooral van liefde nooit teveel.

Van 'me' zou ik 'mijn' maken. De zin erna is liefde, heerlijk.

Maar je handen bleven hangen om me heen,

'me' = 'mijn'

en je vingers haakten in mijn haren en dat doen ze
nu al jaren en ik streel je idealen, ik omarm je verhalen
over later, over vroeger, over alles daartussen in.

Loopt heerlijk, behalve 'over vroeger'. Misschien ligt dat aan de komma's, of is er net een lettergreep te veel, maar ik krijg het in elk geval niet helemaal vloeiend.

Maar je dromen, ze vertonen gaten, want mijn ledematen
zakken in elkaar, ik ben onbetrouwbaar, onbebouwbaar.
Ik ben het zand waarop niemand wonen wil.

'niet-bebouwbaar' leest is denk ik duidelijker dan 'onbebouwbaar,' aangezien dat laatste geen bestaand (maar wel mooi gevonden) woord is. Het is de vraag of je duidelijkheid belangrijk vind natuurlijk, en ik bedoel ook niet dat 'onbebouwbaar' fout is of niet mooi staan, maar ik denk wel dat het het gedicht minder toegankelijk maakt (vooral voor de minder geoefende lezer).

Maar jeees, wat schitterend. Het loopt geweldig en je rijm is een fijne soort. Ook ben je in staat in een paar regels een totaalbeeld te schetsen, zeer goed.
Eentje die ik zelf had willen schrijven.

[ZitriN]

Haha, over de titel: ik was opzich opzoek naar een titel waarbij je pas aan het eind de link legt. Daarnaast heb ik altijd het idee dat een langere titel meer de aandacht trekt .
Dat me in plaats van mijn is echt een schande! Het is me al eens eerder gezegd dat het fout is, maar ik maak blijkbaar standaard die fout.
Dat ik zelf geen fan ben van mijn gedicht is trouwens geen valse bescheidenheid oid, het is alleen mijn zoveelste gedicht over de liefde, omdat het me wel makkelijk afgaat. Daarnaast is het ook nog vrij persoonlijk en ik heb liever hippe, originele theorieën. Dus eigenlijk heb ik het hele jaar zitten wachten op een goed idee, en dan komt er een gedicht over de liefde uit. En dat terwijl ik begon te dichten met de problematiek van china in mijn achterhoofd.

[Dingaantouwtje]

Ik vind de titel juist wel mooi!

[Em.]

Medeia schreef:

Eentje die ik zelf had willen schrijven.

Ja, dat. Ik vind 'm echt heel leuk.

Alleen de titel vind ik niets, het straalt voor mij net iets te saais en industrie-achtigs uit. Ik dacht een topic aan te treffen met plaatjes van dode zeehonden en lelijke kusten en een gefrusteerd iemand maar ik had dan ook niet door dat het hier stond. Iets heel niet-romantisch, dus.

En in de topictitel is het wonen aan zee en boven je gedicht staat bij zee. Maar verder heb ik niet echt iets zinnigs op te merken, en ik geloof dat Medeia er het meeste (al dan niet alles) al uit geplukt heeft.

Ik vind de titel wel leuk, maar ik snap de bedenkingen wel. Mijn eerste associatie was niet dode zeehondjes, maar meer zoiets als iemand die zijn geliefde vermoord door haar zeewater te laten drinken tot ze stikt of haar maag openscheurt of zo.

[Dingaantouwtje]

Nee, ik had precies dit bij de titel en ik vind de titel perfect Kom maar op Em, vechten?

[Geel]

Dingaantouwtje schreef:

Nee, ik had precies dit bij de titel en ik vind de titel perfect Kom maar op Em, vechten?

[Em.]

*Dode zeehond naar Geel en DaT gooit*

Ik vind de aan-titel trouwens mooier.

Waarom wonen aan zee (niet) romantisch is

En zo vind ik 'm denk ik nog iets mooier. Dan komt dat niet er niet zo NIET uit en dan vallen de dode zeehondjes en de industrietereinen een beetje minder op, omdat het ook een beetje wel romantisch is. Maar wellicht past de titel dan niet meer bij het gedicht.

[ZitriN]

@ iedereen: wonen aan zee was de bedoeling. Wat verder mijn bedoeling was: dat de titel wat clichématig overkwam en verwarring zou zaaien en dat dan aan het eind het duidelijk wordt. Wat niet mijn bedoeling was: dode zeehondjes en vermoorde geliefdes. Het was juist de bedoeling een beetje een dromerige toon te geven aan het begin en mensen daaruit te halen met uitgezakte ledematen, roestige gewrichten en wurgingen. Niet tussen aanhalingstekens haalt het idee weg, het gaat erom dat het leuk romantisch lijkt, maar dat in werkelijkheid je overal zand hebt, je huis verzakt en dergelijke. Het gaat dus om het zand en dat wonen op zand niet goed is (conform het bijbelverhaal, met dank aan mijn religeuze jeugd).

[zeehond23]

Em. schreef:

*Dode zeehond naar Geel en DaT gooit*

Oi

[immortelle]

ontroerend en heel mooi

[Vogelvrij]

Ik vind het hele gedicht en de titel top

De laatste zin vind ik mooi, maar tegelijkertijd ben ik het met Etmakas eens dat het qua lettergrepen net niet helemaal lekker lijkt te lopen.

[Ratatouille]

ZitriN schreef:

Ik ben hier lang niet geweest, en dit is het eerste gedicht zo ongeveer dat ik af heb gemaakt . Maar het wil niet meer zo lukken, geen inspiratie of iets dergelijks.

Waarom wonen aan zee niet romantisch is

Zelfs de vloer waarop ik stond
was ongegrond, ik zie geen fundamenten,
slechts de mankementen van mijn benen,
met roestige gewrichten en gekromde tenen.
Ik hoor je roepen in een ander land, zo dicht-
bij dat ik je bijna geloven kan.
*Fundamenten-mankementen, mooi! Dicht-bij vind ik niet zo mooi, ik zou er gewoon dichtbij van maken.
(is al gezegd zie ik nu)

Ik verwacht een doodslag of je handen
stevig klevend om mijn keel en het stokken
van mijn woordenschat, hoe de lucht
uit mijn longen knapt. Ik volhard, weet en verwacht
vooral van liefde nooit teveel.
*Een doodslag komt toch neer op 'je handen stevig klevend om mijn keel? Het stokken van mijn woordenschat, dat vind ik mooi. Overigens vind ik deze strofe minder dan de eerste.

Maar je handen bleven hangen om me heen,
en je vingers haakten in mijn haren en dat doen ze
nu al jaren en ik streel je idealen, ik omarm je verhalen
over later, over vroeger, over alles daartussen in.
Maar je dromen, ze vertonen gaten, want mijn ledematen
zakken in elkaar, ik ben onbetrouwbaar, onbebouwbaar.
Ik ben het zand waarop niemand wonen wil.
*Haren-jaren, weer zo'n mooie tussendoor rijm, die vind ik fijn. Idealen-verhalen, ook mooi, maar nu vind ik het niet bijzonder meer. Onbetrouwbaar-onbebouwbaar, mooi. De laatste zin vind ik er een beetje buitenvallen qua stijl, maar het is wel een mooie zin.

Over de titel heb ik geen zinnig woord te zeggen, behalve dat het me erg nieuwsgierig maakte naar het gedicht Dat is de bedoeling, van een titel, hoewel hij misschien iets meer uitgewerkt kon worden in het gedicht?
Dit zijn wel gedichten waar ik van hou, geen woorden sparen. En je rijmen tussen de zinnen door vind ik mooi, mooier dan een geforceerde rijm aan het einde van een regel.

[ZitriN]

Dank jullie wel!

Ik denk dat de laatste zin al een stuk beter zou lopen, als ik een komma plaatste na de één na laatste zin, in plaats van een punt. Maar ik wilde de laatste zin als een soort van hekkensluiter, hoe zeg je dat, degene die het gedicht een geheel maakt, samen met de titel etc. Als ik het gedicht in mijn hoofd voorlees, valt de laatste zin er ook buiten, zelf wist ik ook niet hoe ik hem anders kon maken en er ondertussen wel inzetten wat ik erin wilde hebben.

@ Ratatouille: Ik had, zie ik nu, beter voor een ander woord dan doodslag kunnen kiezen. Ik bedoelde het niet zoals doodslag in het strafrecht, maar als in manslag, genadeslag etc. Dat vind ik iets anders dan twee handen om je keel.Het dicht- bij voegt inderdaad weinig toe.