Controlfreak

[supergirl#1]

Ik heb nogal de neiging om alles te willen plannen, regelen etc. En dan niet één keer vragen hoe, wanneer, wat de planning is, maar meerdere keren. Voor mijn omgeving is dit erg lastig, maar ik vind het zelf ook vervelend. Ik word namelijk erg nerveus als ik niet precies weet wat er gaat gebeuren en stel dat er iets niet zo gaat als gepland... Natuurlijk weet ik ook wel dat het geen ramp is als het niet zo gaat zoals gepland, maar toch...
Wie heeft hier nog meer ervaring mee?

[arPos]

Als je dat doet dan krijg je veel teleurstellingen.

of je zit continu in je agenda of op je horloge te kijken of je neemt gewoon de weg van de minste weerstand.

het kan natuurlijk helpen om je bezig te gaan houden met organiseren en plannen, als werk of voor de leuk.

[mxshaun]

Je moet er leren mee om te gaan.

Maar zoals Arpos ook zei: Je kan er heel succesvol mee worden op werk..

[NaamInGebruik]

mxshaun schreef:

Je moet er leren mee om te gaan.

Maar zoals Arpos ook zei: Je kan er heel succesvol mee worden op werk..

No.. no.. you can not. You just.. can not. Overmatig plannen is de ergste vorm van inefficientsie.

Jezelf voor het onbekende gooien een paar keer, ga eens impulsief wat doen zonder te plannen.

[Vanilia]

Af en toe hoe moeilijk het ook is het laten begaan. Ik ben zelf ook iemand die graag de controle over alles heeft. Helaas werkt het leven niet zo heb ik geleerd. Ik zorg ervoor dat ik niet altijd zelf keuzes maak, ik geef het uit handen aan een collega, vrienden of mijn vriendje. Ik weet dat ik het liever niet doe maar het is wel beter. Je kan niet overal de controle over hebben en dingen vastleggen. Ik ben ook altijd nerveus als ik de controle niet heb maar dan komt alles goed en dan komt de rust vanzelf. Dan neemt die nervositeit ook met de tijd af omdat je merkt dat het wel goed komt ondanks dat je niet alles vastleggen.

[silentbob]

mijn moeder is ook wel wat zo'n controlfreak, wat dus wel eens botst met bijv. mn oom die dat totaal niet is(en ik lijk/schijn veel te lijken op m'n oom)
en als kind plande ik dus ook alles vrij veel omdat ik daar wel wat toe gebracht werd door m'n moeder, maar op een gegeven moment ben ik daar vanaf gestapt omdat het ansoluut niet prettig was(dan zag ik leuk speelgoed of een spel ofzo in de winkel, zei m'n moeder dat ik er eerst maar eens over na moest denken, en als we er weer kwamen was het weg)
en ondertussen heb ik dus een hekel aan planningen en doe ik veel liever gewoon iets impulsief

het is btw ook wel irritant als ik op het idee kom eens ergens heen te gaan(concert ofzo), dat m'n moeder dan dus alle details moet weten, wie er mee gaat, tot hoe laat ik wegblijf, etc terwijl ik dat zelf niet eens weet en niet wil/hoef te weten en ik dat dan dus weer speciaal voor m'n moeder uit moet gaan zitten zoeken of weer moeite gaan doen 1 of ander vaag verhaal te verzinnen wat voldoende is voor haar om mij te laten gaan

maar waarom wil je eigenlijk alles plannen? (dat vraag ik ma namelijk ook altijd af bij m'n moeder)