Hoe deze stukgelopen relatie verwerken?

[Foetsj_NL]

Even dit verhaal van me af schrijven, pfoe..

Ik heb in juli vorig jaar een leuk meisje leren kennen op Hyves, haar foto gerespecteerd (best wanhopig, als ik het nu bekijk) en na wat krabbels heen en weer achter haar MSN gekomen. Langzaam steeds meer met haar gaan praten, vaak tot 3 uur/half 4 's nachts in de zomer. Helaas ging ze eind juli naar Amerika, 20 dagen lang.. en ook al waren onze gesprekken nog niet 'intiem', ik miste haar die tijd soms wel.

Toen werd het augustus/september, en ik begon, hoe stom het ook klinkt, écht iets voor haar te voelen. Ik wist heus dat dat niet kon, een meisje leuk vinden over MSN, maar zo voelde het wel voor mij. In oktober waren de eerste plannen een keer iets af te spreken, aangezien zij dat ook graag wilde. Het enige probleem was haar ouders, die hadden liever niet dat we al 'zo snel' zouden afspreken. Prima, ik kon makkelijk op dat meisje wachten, en ik wílde op haar wachten.

Een van de kutste momenten was rond december, toen haar ex-vriend in beeld kwam. Ik wist dat we nog niks hadden, maar toen vertelde ze me dat ze weer iets voor haar ex-vriend voelde, en dat ze twijfelde voor wie ze moest kiezen. Uiteindelijk heeft ze toch voor mij 'gekozen', om het samen te proberen. Een aantal weken hierna, begin januari kreeg ik te horen dat ze in die tijd ook had gezoend met die ex-vriend, en dat was kut, heel kut. Een aantal dagen nadat ik dit had gehoord hebben we elkaar voor het eerst gezien, per toeval, in Den Haag. Zij ging met een vriendin naar de stad, en ze zou weten wanneer ik met een vriend op het station zou aankomen. Rond die tijd zijn ze wat gaan drinken in een bar waar wij langs zouden lopen. Meteen spróng ze die bar uit, toen wij langs liepen, en kreeg ik een knuffel, een knuffel die ik nooit meer zal vergeten. We hadden haast, want de film waar ik met die vriend heen zou gaan was al bijna begonnen, achteraf heb ik hier natuurlijk spijt van, ik had veel liever bij haar willen blijven.

Wow, wat voelde ik me toen goed. Het meisje van internet was écht leuk, ze was écht mooi.. en lief, en ook al had ik haar maar 5 minuten gesproken, het voelde goed, het voelde heel goed. Een week later hadden we in Den Haag afgesproken, onze eerste keer 'alleen'. Damn, wat hebben we toen veel geknuffeld, gelachen en gepraat.. Het was geweldig, ik voelde me top bij haar, ik was verliefd. Maar toen begon het eerste gezeik, haar moeder. Haar moeder was die dag ook in Den Haag, en wilde mij natuurlijk zien. We zouden wat gaan drinken met haar moeder, maar dat was niet wat ik had gehoopt. Ik had geen idee waar ik met haar moeder over moest praten, en ik dacht dat ik het helemaal verneukt had.

Later op die dag, toen we afscheid hadden genomen, kreeg ik een smsje. Dat ze het zelf ook moeilijk zou vinden om met míjn moeder te praten, en dat het niet uitmaakte dat het nog niet lekker liep. Ik dacht dat er niks aan de hand was en dat wel zou komen met de tijd. Pas 2 weken, later on ik weer met haar afspreken. Bij mij thuis. We zouden film gaan kijken, en naar het strand gaan, maar dat is er niet van gekomen toen we eenmaal op mijn bed lagen. 3 dagen later zag ik haar weer, we gingen naar de film met vriendinnen van haar, en een vriend van mij. Het was zo geweldig, zo geweldig om haar te zien, zo geweldig om bij haar te zijn.
Wéer een aantal dagen wachten, en toen kon ik haar weer zien. Ik zou samen met haar en haar ouders naar Corpus gaan, en ik dacht dat ik mezelf toen van een goede kant kon laten zien. Helaas viel het weer tegen, ik voelde me zo ongemakkelijk bij die ouders, en ik wist dat ik het aan het verneuken was.
Maar goed, ik kon haar 3 weken niet zien. Tijd om even bij te komen, tijd om alles even aan te kijken.. misschien dat het voor die ouders tóch wel mee viel. We hadden bij haar afgesproken, 3 weken na Corpus. De dag met haar was geweldig, ik zal je de details besparen, maar met een beetje fantasie kan je wel bedenken wat er allemaal gebeurd is. Het was beter dan ooit, beter dan al die vorige keren, alles wat ik deed leek wel goed te zijn.. mijn ego had een geweldige boost gekregen, en ik voelde me goed. Ik voelde me beter dan ooit.
Maar toen begon haar vader te zeuren, haar vader zei dat ze later niks aan me zou hebben, en dat deed mij pijn. Ik wilde het niet opgeven om haar vader, maar zij begon licht te twijfelen, in mijn gedachten. Ik voelde het al aankomen, ik voelde al aankomen dat ze niet tegen haar ouder's zin iets met mij wilde hebben, maar ik probeerde alleen naar de positieve kanten van dit alles te kijken.

De laatste keer is waarschijnlijk het mooist geweest, ook al was het vrij kort. Het was weer bij haar, en er was niemand thuis op dat moment. Het enige dat we samen wilden was bij elkaar in bed liggen, en elkaar geen moment loslaten. Toen haar vader thuiskwam heb ik geprobeerd heel normaal met hem te praten, maar hij reageerde kil, ik wist genoeg..

Een aantal dagen later werd mij verteld dat ze me niet meer mocht zien van haar ouders, en dat het misschien beter was hier mee te stoppen. Ik was er kapot van, ik had nooit gedacht dat zij dit zo makkelijk achter zich kon laten. Afgelopen zondag kwam de grootste klap, ze had weer gezoend met haar vorige vriendje. Het was over voor mij, en ik was boos. In al mijn woede heb ik een heel stom topic aangemaakt op Fok, die zij heeft gelezen. Ik maakte haar uit voor 'vuile hoer', en dat had ik beter niet kunnen doen.

De laatste 2/3 dagen is alles zo veranderd, kreeg ik vrijdag nog smsjes met 'ik hou van je, blabla', nu krijg ik niks meer.. en nu is het stil. We praten nog wel op MSN, maar het is zo anders, en het doet mij zoveel pijn dat dat lieve meisje van toen, nu ineens zó tegen me doet. Ik ben er echt kapot van, en ik zou zo graag weer willen dat het goedkomt, maar volgens haar komt dit nooit meer goed.

Hoe moet ik dit nu verwerken? Ik kan dit toch niet zomaar achter me laten? Overigens mag ik haar van haar ouders nog éen keer zien in de meivakantie, maar moet ik dat wel doen?
Het is een beetje lang verhaal, sorry daarvoor..

[miekmuis]

Ik vind het echt een bizar verhaal. Als ik zo verliefd op iemand zou zijn zou het me niks kunnen schelen wat mijn ouders van hem vinden. Haar ouders vertellen haar dat ze jou niet goedkeuren en zij legt zich daar meteen maar bij neer? En vervolgens mogen jullie nog 1x afspreken in de meivakantie? Nou ik snap er niks van, maar ik zou er geen energie meer in steken als ik jou was, want dit is natuurlijk geen basis om iets op te bouwen.

[Foetsj_NL]

miekmuis schreef:

Ik vind het echt een bizar verhaal. Als ik zo verliefd op iemand zou zijn zou het me niks kunnen schelen wat mijn ouders van hem vinden. Haar ouders vertellen haar dat ze jou niet goedkeuren en zij legt zich daar meteen maar bij neer? En vervolgens mogen jullie nog 1x afspreken in de meivakantie? Nou ik snap er niks van, maar ik zou er geen energie meer in steken als ik jou was, want dit is natuurlijk geen basis om iets op te bouwen.

Haar ouders zijn nogal redelijk streng, en ze heeft tegen me verteld dat ze door onze 'relatie' niet de band met haar ouders wil verstoren. Volgens haar is het in de meivakantie om het 'af te sluiten', maar het is gewoon al uit.

Euh welke relatie, jullie hebben elkaar 5 keer gezien?

Ik snap dat je verliefd bent en dat het heel kut is, maar op dit moment ken je haar nog nauwelijks, ben je alleen nog maar verliefd op het beeld van haar. En dat matcht duidelijk niet met hoe ze is, anders gaf ze het niet zo snel op. Dus het is heftig balen, maar realiseer je dat ze alles behalve perfect is (ook voor jou!) en dat ze jou niet wil, en dus daarom maar stom

Also, een topic openen en haar voor vuile hoer uitmaken? Je mag blij zijn dat ze uberhaupt nog met je smst. Hoe oud zijn jullie in hemelsnaam, 14?

[Foetsj_NL]

Freyja schreef:

Ik snap dat je verliefd bent en dat het heel kut is, maar op dit moment ken je haar nog nauwelijks, ben je alleen nog maar verliefd op het beeld van haar. En dat matcht duidelijk niet met hoe ze is, anders gaf ze het niet zo snel op. Dus het is heftig balen, maar realiseer je dat ze alles behalve perfect is (ook voor jou!) en dat ze jou niet wil, en dus daarom maar stom

Also, een topic openen en haar voor vuile hoer uitmaken? Je mag blij zijn dat ze uberhaupt nog met je smst. Hoe oud zijn jullie in hemelsnaam, 14?

Verkering of hoe je het ook wil noemen dan, maakt mij niet uit hoe je dit noemt. We hadden wat, maar dat kon alleen nog maar meer worden. Tuurlijk was alles heel pril. Als je voor de tweede keer vreemdgaat met je ex en keihard tegen mij liegt daarover (ik had al zo'n vermoeden, en toen ik het vroeg zei ze keihard 'nee') dan heb ik het recht om in mijn boosheid 'vuile hoer' te schrijven, is mijn mening.

Tevens zijn we allebei 16.

Foetsj_NL schreef:

Verkering of hoe je het ook wil noemen dan, maakt mij niet uit hoe je dit noemt. We hadden wat, maar dat kon alleen nog maar meer worden. Tuurlijk was alles heel pril. Als je voor de tweede keer vreemdgaat met je ex en keihard tegen mij liegt daarover (ik had al zo'n vermoeden, en toen ik het vroeg zei ze keihard 'nee') dan heb ik het recht om in mijn boosheid 'vuile hoer' te schrijven, is mijn mening.

Tevens zijn we allebei 16.

Dat mag je van mij sowieso wel, voor mijn part noem je je moeder een vuile hoer, maar het zet geen zoden aan de dijk natuurlijk.

[Foetsj_NL]

Freyja schreef:

Dat mag je van mij sowieso wel, voor mijn part noem je je moeder een vuile hoer, maar het zet geen zoden aan de dijk natuurlijk.

Dat het geen zoden aan de dijk zet heb ik geweten ja, maar wat nu?
Ze is mijn eerste échte 'vriendinnetje'/'verkering'/weet ik veel, waar ik verder mee ben gegaan dan zoenen. Niet dat het mij daar om draait, maar dat maakt je emotioneel ook meer verbonden met iemand, denk ik. Zeker dat het ook deels door die ouders 'uit' is, maakt het extra klote, en ik neem aan dat ik haar niet meer terugkrijg..

[Volk]

Foetsj_NL schreef:

Dat het geen zoden aan de dijk zet heb ik geweten ja, maar wat nu?
Ze is mijn eerste échte 'vriendinnetje'/'verkering'/weet ik veel, waar ik verder mee ben gegaan dan zoenen. Niet dat het mij daar om draait, maar dat maakt je emotioneel ook meer verbonden met iemand, denk ik. Zeker dat het ook deels door die ouders 'uit' is, maakt het extra klote, en ik neem aan dat ik haar niet meer terugkrijg..

Eh, wil jij haar nog terug dan? Ze ging vreemd, niet een keer, twee keer en loog er keihard over. Ze zet je zomaar aan de kant omdat haar ouders dat willen. Het komt over alsof ze je niet eens de moeite waard vond om voor te vechten. Serieus, waarom zou je haar terug willen

[Foetsj_NL]

Volk schreef:

Eh, wil jij haar nog terug dan? Ze ging vreemd, niet een keer, twee keer en loog er keihard over. Ze zet je zomaar aan de kant omdat haar ouders dat willen. Het komt over alsof ze je niet eens de moeite waard vond om voor te vechten. Serieus, waarom zou je haar terug willen

Tsja, omdat ik voor het eerst van mijn leven van een meisje hou? Het is al die maanden niet zómaar iets geweest, ook niet voor haar. 'Waarom zou je haar terug willen' is wel heel makkelijk om te zeggen, het is voor mij niet, hoe cliché het ook is, alsof er duizenden andere meisjes zoals zij rondlopen.

[Volk]

Foetsj_NL schreef:

Tsja, omdat ik voor het eerst van mijn leven van een meisje hou? Het is al die maanden niet zómaar iets geweest, ook niet voor haar. 'Waarom zou je haar terug willen' is wel heel makkelijk om te zeggen, het is voor mij niet, hoe cliché het ook is, alsof er duizenden andere meisjes zoals zij rondlopen.

Blijkbaar was het voor haar niet zo speciaal. En er lopen wel honderdduizenden andere meisjes rond, meisjes die niet vreemdgaan en meisjes die wel moeite voor je willen doen. Ik snap dat zei voor jou speciaal voelt omdat je voor het eerst verder bent gegaan met haar. Maar als je naar haar als persoon kijkt... Wil jij graag een relatie met iemand die vreemdgaat en jou daarmee heel veel kwetst en daarna gewoon nog een keer vreemd gaat alsof het jou niks doet? Zoveel kan ze echt niet om je geven dan hoor. 1 keer en dan snappen dat het stom is ok, maar 2 keer, en er dan ook nog over liegen... Zo iemand kun je helemaal niet vertouwen. Is dat echt het soort meisje waar jij je leven mee wilt delen?

[Foetsj_NL]

Volk schreef:

Blijkbaar was het voor haar niet zo speciaal. En er lopen wel honderdduizenden andere meisjes rond, meisjes die niet vreemdgaan en meisjes die wel moeite voor je willen doen. Ik snap dat zei voor jou speciaal voelt omdat je voor het eerst verder bent gegaan met haar. Maar als je naar haar als persoon kijkt... Wil jij graag een relatie met iemand die vreemdgaat en jou daarmee heel veel kwetst en daarna gewoon nog een keer vreemd gaat alsof het jou niks doet? Zoveel kan ze echt niet om je geven dan hoor. 1 keer en dan snappen dat het stom is ok, maar 2 keer, en er dan ook nog over liegen... Zo iemand kun je helemaal niet vertouwen. Is dat echt het soort meisje waar jij je leven mee wilt delen?

Daar heb je volkomen gelijk in, maar dat wil niet zeggen dat ik er niet kapot van ben, ondanks dat het zo kort heeft geduurd. Maar wat ik me afvraag, het is geen makkelijke tante in het 'verder gaan', het was voor haar de eerst keer, en voor mij ook. En ze heeft zelf gezegd dat ze dat niet zomaar met een jongen zou doen, dat snap ik gewoon niet.. Het ene moment mag ik 'aan haar zitten', en het andere moment gaat ze vreemd met haar ex, zucht..vrouwen..

[Volk]

Het is niet meer dan logisch dat je er kapot van bent. Ik denk dat je het beste even afstand van haar kunt houden en even geen contact zoeken. Dat maakt het verwerken doorgaans een heel stuk makkelijker.

Foetsj_NL schreef:

het was voor haar de eerst keer, en voor mij ook.

Ze had toch al een ex waar ze achter je rug om mee verder ging?

Ik zou in ieder geval geen moeite meer doen om haar (terug) te krijgen, je kan veel beter krijgen dan iemand die 2x vreemd gaat en niet tegen haar ouders in gaat voor je.

Blijkbaar is haar ex-vriend altijd nog een rol blijven spelen in haar leven.
Ik weet verder ook niet wat ze allemaal wel of niet met jou van plan was, maar het lijkt erop dat de liefde bij jou toch wat dieper zat dan bij haar.

Dat met haar ouders is natuurlijk belachelijk, maar dat is niet de reden dat het uit is.
1. Ze heeft nog gevoelens voor haar ex-vriendje.
2. Ze weet niet precies wat ze wil, maar ze wil jou in ieder geval niet graag genoeg.

Het is verdrietig, maar je doet er niks aan. Ik zou ook niet meer in de meivakantie gaan afspreken, want daar heb je niks aan. Ik zou als ik jou was zo min mogelijk contact met haar hebben, dan kom je er het snelst overheen.

Overigens, dat van die ouders: jij hebt niks 'verneukt'. Als het niet klikte dan lag dat waarschijnlijk net zo goed aan hun eigen houding.