Ineengedoken met de handen op het hoofd
niet weten waar te vluchten
niet weten wat de pijn verdoofd
woorden vallen mij aan
maar zeggen me niets
ik sluit men ogen en zie me staan
alleen in een veld vol bloemen
heerlijke rust
een vuur van ellende
door de schaduw van de zon geblust
Bloemen breken
mijn geluk verwelkt
herfst door de wind gebracht
een traan door de ijzige kou ontkracht
Ik zak weg in de muur
donker in de nacht gestoken
verwonderd omdat enkele woorden
uit liefde hebben gesproken
Tvolgende uur
van de laatste nacht
heb ik in ellende van tranen
mijn beetje geluk
eindeloos veracht
__________________
Love is the answer, At least for most of the questions in my heart. Like why are we here? And where do we go? And how come it's so hard?
|