extreem kwaad worden zonder reden ed.

[Pyro Power]

Hallo allemaal, ik heb een probleempje. Ik zal het je even schetsen.

Soms wordt ik gewoon uit het niks enorm kwaad, helemaal nergens om. Dan denk ik in eens wat voor teringzooi het leven allemaal is. Dat mijn ouders het lef hebben om te zeggen dat ik op 4 poten moet gaan zitten, dat ik om 1 uur thuis moet zijn. Dan heb ik gewoon zin om wat te gaan doen, gewoon omdat het niet mag. Dan ga ik meestal hout hakken, gewoon met een bijl hout kapot slaan. Daarmee ram ik als het ware de agressie er uit, en kan ik daarna de kachel aanmaken zodat het binnen lekker warm is. Natuurlijk mn ouders helemaal over de toeren als ze er achter komen dat ik een bijl heb aangeraakt, omdat "ik mezelf wel zou kunnen bezeren." Ik vind ze sowieso behoorlijk beschermend.

Soms denk ik ook gewoon van "Nu gaat ze te ver, nu maak ik haar kapot. Nu gaat ze dood." De laatste keer is eigelijk zorgwekkend kort geleden. Ik had namelijk een waterpijpje ( zo'n een: plaatje maar dan ik het blauw) van de kermis gehaald. De dag er na even 20 (!) km gefietst naar de sigarenboer om fruit tabak te halen (was wel dom trouwens, ik fiets weer naar huis kom ik op 2 km afstand een sigarenboer tegen. Voor niks even 10 km heen en 10 km terug gefietst. ) Die avond ging ze voetbal kijken bij mn broers. "Mooi" dacht ik, kan ik even rustig naar dat pijpje kijken. Ik dus vullen met water, aansteker er bij, kooltje er op (ja ik had alles dik in orde) en even lekker genieten van appeltjestabak. Komt ze thuis terwijl ik helemaal ontspannen in het zonnetje zit, met het pijpje op tafel. Ze ziet alleen dat het er staat en ik zit er bij, dat kan dus niet goed zijn. Ze vraagt niet eens van het is, ze pakt dat ding nog brandend en al op en gooit hem op de grond kapot Nou ik zeg het je, ik kon haar wel wurgen met dat slangetje van die waterpijp. Ze begon meteen met een preek over of ik drugsverslaafd was, en dat ik zeker aan het snuiven was. Waar ik mn wiet had liggen enzo. Nou ik rook zo nu en dan op een feest een jointje, maar ik heb dus echt geen stash op m'n kamer liggen ofzo.

Haar hele Wat-ik-niet-ken-bevalt-me-niet,-en-alles-wat-ik-nooit-heb-gedaan-in-m'n-jeugd-mogen-mijn-kinderen-ook-niet-doen-instelling hangt me toch zo m'n strot uit. bah. Dat ze zich nergens over voor steld kan ik gewoon kwaad over worden. Terwijl ik helemaal niet driftig ben, maar juist een hele rustige en beheerste gast. Maargoed daar ging het niet over.

Even voor de duidelijkheid: mn vraag is: hou kan ik nou er voor zorgen dat ik niet de hele tijd moordneigingen heb, want het loopt echt een keertje uit de hand.

je bent een puber, en dit hoort en heel erg bij..stemmingswisselingen, vervelende overbeschermende ouders, experimenteren met drugs, 'volwassen' beslissingen nog niet mogen nemen.. succes.
ik weet niet hoe ik het beter zou kunnen uitleggen
doe je aan een sport? is dat geen idee?

[JustADreamer]

Rustig proberen te praten met je ouders? Uitleggen dat je graag meer invloed wil hebben op je eigen leven. Mijn vader begon op mijn 14e met me te overleggen als ik naar een feestje of iets dergelijks ging. Hoe laat zou ik thuis willen komen? En dan gaf m'n pa zijn idee van hoe laat hij wilde dat ik thuiskwam, en dan namen we meestal een tijd ergens daar tussen in. Of als een van ons heel redelijke argumenten had hielden we die tijd aan.

Ouders willen in principe alleen maar het beste voor hun kind, ze hebben alleen vaak nog niet door dat het kind ouder word en zelf al beslissingen kan nemen zonder het te verkloten. Draai het anders eens om, neem jij de rol van volwassene aan, je moeder schreeuwt tegen je dat je dit en zus en hier en zo niet mag, en jij vraagt gewoon: zouden we hier rustig over kunnen praten? Als ze zien dat jij volwassen genoeg bent om rustig te praten met ze zullen ze vroeg of laat moeten zien dat je echt al wel zelf beslissingen kan nemen. Het kan ontzettend veel voldoening geven, meer voldoening dan wanneer je je ouders vermoord of weet ik veel wat voor verwensingen naar hun hoofd slingert in ieder geval.

Welkom in de puberteit.