Ik huil, ik weet niet waarom.
Een rot gevoel bekruipt me,
Zomaar dook het weer op,
Net na een dag vol lol,
Een dag met mijn lieve vriendinnnen...
Nog nooit eerder heb ik zo goed met ze kunnen praten.
Maar op het moment dat ik door de voordeur stapte stortte ik van binnen in,
Waarom?
Ik loop huilend naar mijn kamer,
Ouders kwaad...
Hoe kan ik hen uitleggen wat ik voel?
Ik weet het zelf niet eens meer,
Het kwam opeens, zo onverwacht,
Mijn gevoel weer op hol geslagen.
Ik voel alleen maar tranen uit mijn ogen stromen.
Alles wat ik weer had opgebouwd werd weer voor een deel gesloopt,
Mijn positive gedachten bij het grof vuil.
Maar morgen ga ik ze weer halen beloof ik mezelf...
Al wat mijn ouders doen is op me schreeuwen dat het voor hen ook moeilijk is als ik me zo gedraag,
Geen moeite doen om te vragen wat er is,
Meteen aannemen dat er iets is misgegaan vandaag...
Nee, integendeel...
Ik voel me gewoon rot, gebroken, opeens weet ik wat ik al die tijd heb gemist...
Die realisatie doet mij pijn
*snif* klote moodswingbuien