mishandeld Papa ( Angela 14 jaar)

[Lekker-chickie]

Jouw woede
Elke keer op mij gericht
De afdruk van jouw hand
Voel ik opnieuw op mijn gezicht..

Blauwe plekken zichtbaar
Maar de pijn voel ik al niet meer
Ik laat het maar gebeuren
Misschien stopt het een keer

Wat heb ik verkeerd gedaan
Ik ben nog maar een kind
Ik bied geen weerstand,zeg geen woord
Weet toch wel dat jij van mij wint..

Ik had niet geboren mogen worden
En ik weet perfect genoeg voor jou zal ik nooit zijn
Maar wat heb ik verkeerd gedaan
papa,ik ben nog maar zo klein...

Hm. Ik vind dit niet zo'n erg goed gedicht, als ik eerlijk ben. Het is nogal cliché en het loopt niet echt lekker. De eerste strofe loopt wel. Bij de tweede zin van de tweede strofe zou ik 'al' weglaten. De laatste zin van die strofe loopt ook niet. De derde strofe is weer beter. Het einde is nogal cliché en weer minder.
Verder: Twee puntjes aan het einde van een zin staat vreemd, daar zou ik een of drie van maken. En waarom begin je alle regels met een hoofdletter? Dat vind ik niet zo mooi, maar dat is persoonlijk.

Schrijf je veel? Ik denk dat als je veel blijft schrijven, je goed kan worden. Want volgens mij heb je het principe 'gedicht' goed begrepen.

[Lekker-chickie]

ik schrijf alleen om dingen die ik heb meegemaakt te verwerken.. zoals zie boven..



Mijn vader…

“Waar bemoei je er mee ?
Dat is wat jouw vader zei
“Ik zal je eens laten zien hoe het moet”
en zijn handt kwam dichterbij

Moeder stond zwijgend te kijken
Ze bleef daar maar een beetje staan
Je hoopte dat ze iets zou zeggen
Maar ze liet pa zijn gang gaan

angstig zat je in een hoekje
Vader riep : laat je kracht zien dan.
Mijn ogen gesloten.
Wetend dat ik toch niet winnen kan.


Eindelijk was hij gestopt.
Of zou hij me nog een keer slaan.
Tranen op mijn ogen.
Van pijn vergaan.


een maal boven vroeg ik me af waarom.
Waarom werd ik geslagen
Wat deed ik nu weer stom.?


“Waarom stel ik mijn ouders teleur?”
“Waarom doe ik ze altijd pijn”
“Als ik hier niet meer was”
“Zou het vast allemaal beter zijn”

met die gedachten viel ik in slaap.
Wachtend tot het een dag verder zou zijn.
En weer verder in het leven moest gaan.
Van verdriet en pijn.

Maar elke keer weer.
Sloeg hij me bijna in elkaar.
Want ja wat maakt het uit.
Ik ben het maar.

Steeds gaf ik mezelf de schuld.
Het zal wel mijn schuld zijn.
Schreeuwend om een uitweg.
Huilend van de pijn.

Ik ging het geloven wat hij zei.
Bemoei je er niet mee
Maar lach het nou echt zo aan mij?
Was het normaal dat die mama steeds wou slaan..
En ik mezelf alsmaar weer opofferde om ervoor te gaan staan.?

Ik snap het wel, het blijven jouw ouders
Maar ze doen je zoveel pijn
Ze zullen vast ook van me houden
Maar had liever gehad dat het anders zou zijn.

mama Papa het is vergeven.
Maar toon please wat medeleven?
Ik zit nu hier. ver van jullie vandaan.
vragend aan mezelf. waarneer ik weer terug naar huis mag gaan

[MiBe]

Je houdt wel van aandacht is het niet?

[Lekker-chickie]

laat maar

[Bright Blue]

Maar elke keer weer.
Sloeg hij me bijna in elkaar.
Want ja wat maakt het uit.
Ik ben het maar.

Dit vind ik je mooiste strofe. Knap geschreven. Mag ik vragen wat je doel is van deze gedichten schrijven? Schrijf je het omdat je beter wilt worden, om puur de verwerking of voor de aandacht?

[deadlytown]

We kennen haar situatie niet.

Maar wat zei zij zal ik maar van uit gaan dat ze dit doet om het te verwerken.

Als ze het schrijft om te verwerken, is dat natuurlijk goed, maar dan hoort het op psych. Als ze inhoudelijke reacties wil, waar ik vanuit ben gegaan, staat het hier goed. Ik denk dat iedereen dan ook maar het beste technische aanwijzingen kan geven, daar is het DoP voor.

[Bright Blue]

Ik ben het helemaal met Etmakas eens.

[Em.]

deadlytown schreef:

We kennen haar situatie niet.

Maar wat zei zij zal ik maar van uit gaan dat ze dit doet om het te verwerken.

Het is andersom. 'Zei' is van zéggen, en 'zij' is van het meisje.

In ieder geval, ik vind je gedicht (nog) niet zo heel mooi. Het zijn eigenlijk vrij cliché dingen (tranen, blauwe plekken, geslagen worden) en daar tussen in staan, nou ja, woorden die niet heel veel zeggen. Ik vind het mooier om te lezen als iets niet 'gezegd' maar 'beschreven' wordt. Dat je voorwerp A. hebt, maar niet zegt 'dit is voorwerp A' maar omschrijft hoe het eruit ziet. 'Een voorwerp als een / omgekeerde V / met een streepje erin.' Om maar wat te zeggen.

Dus dan niet 'Ik laat het maar gebeuren', maar dat je de emotie beschrijft die erbij hoort. Als ik die regel bekijk, dan zie ik willoosheid voor me, starend ogen naar een lege muur, half opengebogen handen op een schoot, afhangende schouders. Ontspannen, niet vechtend, maar met hele grote, donkere en verdrietige ogen. Omlaag gezakt langs een muur. En door dát te beschrijven, door iemand te beschrijven die je zo verdrietig ziet liggen (en dan niet als 'voorwerp A', maar beschrijven) dan wordt het een persoon, iemand over wie het gedicht gaat, iemand waarin ik me in kan leven, met een gezicht en een stem. Iets als 'Ik laat het maar gebeuren' is te algemeen om me te raken.

Vergelijk het met een moord. Als ik op het nieuws hoor 'vrouw doodgeschoten door echtgenoot' dan raakt dat me niet. Maar als iemand met vertelt dat zijn buurvrouw, die altijd zo aardig was en haar roodgeverfde haren in een knotje droeg en die voor de katten zorgde als iemand op vakantie ging, als díe vertelt dat zijn buurvrouw is doodgeschoten, dan raakt het me veel meer. Terwijl het dezelfde moord is. Maar in het éérste geval krijg ik feiten te horen, handelingen, algemene dingen. 'Doodgeschoten' en 'slachtoffer', verschrikkelijke woorden, maar ze zullen me niet zo raken. Ik zal er waarschijnlijk niet eens bij stilstaan. In het tweede geval echter, is het iemand geworden, met vlees en bloed, doordat die ander me vertelt over hoe ze was, haar beschreef, haar een mens maakte dat toen dood is gegaan. En zo is het ook met gedichten. De schokkendste boodschap (dood! ziekte! mishandeling!) kan mij niet raken als ze kaal wordt neergezet, terwijl het allerkleinste (een gebroken takje, een lieveheersbeestje die tegen het raam opkruipt) heel lang kan blijven hangen, als 't maar goed beschreven wordt.

En het hoeft niet te rijmen, natuurlijk.

[flyaway]

Als je tips wil voor gedichten kun je het op DoP posten, anders hebben we hier een topic op Psychologie voor
Je kan het daar dus neerzetten. Als je dit topic toch weer open wil kun je me altijd een PM sturen.