Angst voor te laat komen (opa)

[Armoed]

Nu heeft mijn hele familie dit (overal per se eerder willen zijn, niet alleen op de aankomstlocatie maar ook bij de bushalte of op het station want 'hij zou maar eens eerder vertrekken'), maar mijn opa heeft altijd wel de kroon gespand. Het is eigenlijk al zo lang als ik me kan herinneren en ik heb er nooit echt te veel aandacht aan besteed... vond het altijd maar een vervelend karaktertrekje, maar de laatste tijd is het echt overkill met mijn opa.

Vandaag is eigenlijk het voorbeeld, we moeten samen op controle in het ziekenhuis (ogen) en we moeten daar om 3 uur zijn. Gisteren heeft hij me helemaal uitgehoord over wat ik in de ochtend nog moest doen (alleen douchen en eten) en vervolgens staat hij om 09:30 in mijn kamer met de woorden 'schiet op, je moet douchen, anders ben je straks niet klaar'. Hij wou om 12:30 vertrekken (want de bus komt om 12:44 en dat is welgeteld 3 minuten lopen van ons huis, de busrit is misschien nét een half uur) en staat nu al met zijn jas en schoenen aan te vloeken in de gang dat ik me aan moet gaan kleden, 'omdat ik straks niet klaar ben'.

Zo is dit ook met mijn fysio-afspraken. Ik loop voor een paar weken bij een fysiotherapeut (nog dichterbij dan de bushalte; het is letterlijk minder dan 2 minuten lopen, ik kan het gebouw vanuit mijn slaapkamer zien) en hij moet mij een half uur voordat ik de afspraak heb er minstens 3x aan herinneren (dat getal kan oplopen tot 10, afhankelijk van hoe krap ik het maak met mijn vertrektijd).

Hij is altijd al erg geweest, maar de laatste tijd gaat het echt de verkeerde kant op lijkt het. Hij is 70, maar verder heel goed bij geest. Nog iets: toen ik een voorbeeld wou verzinnen bij 'hij is nog heel goed bij geest' kwam ik erachter dat hij bijna alle bustijden van alle bussen in Breda kent... dat is toch ziek?

Iemand ervaringen oid?

[Severus]

Hmm, dit klinkt mij als obsessief-compulsief in de oren, eerlijk gezegd. Maar pin me daar maar niet op vast, want ik ben geen afgestudeerde psycholoog of psychiater.

[Sneeuwwitje]

Mijn moeder wordt ook altijd panisch als misschien eventueel de kans bestaat een klein beetje te laat te komen. Het beste wat je zelf kunt doen (want je opa en mijn moeder zullen zeer waarschijnlijk toch niet veranderen) is rustig blijven.
Ik blijf weleens gewoon op de bank zitten, waardoor ze gek wordt maar later afkoelt, voordat we nog later komen.

[Missy1234567890]

Wij waren afgelopen zomer met de familie van mijn vriend met de trein naar de verjaardag van mijn schoonzusje en zwager (1,5 uur treinen). Aan het begin van de middag hadden ze gezegd hoe laat ze de trein ongeveer terug wilden hebben. Op een gegeven moment wordt er aan mij gevraagd of ik nog naar de wc moet. Ik vraag hoezo? Omdat we dan naar het station gaan. Ik vraag, maar hoelaat gaat die trein dan? Was het dus 45 minuten later en we zaten op nog geen 5 minuten lopen van het station... Dus ik zeg, maar waarom gaan we dan nu al weg, het is 3 minuten lopen (je kunt het station zien vanuit het huis). Ja, we willen niet te laat komen en die en die tante loopt niet zo lekker. Ik zeg normaals, het is nog geen 5 minuten lopen. Als je langzaam loopt, doe je er hoogstens 10 minuten over (moet je wel héél langzaam lopen). Maar nee ze wilden weg en waren dat ook in no time, echt net alsof ze haast hadden. Ik begreep er echt helemaal niks van. Uiteindelijk zijn vriend en ik nog een kwartier ofzo op die verjaardag gebleven en toen alsnog veel te vroeg naar het station gegaan. Toen hebben we maar een trein eerder genomen, was de rest van de familie ook nog verbaasd dat wij ook in die trein zaten. Echt zo belachelijk, oké, dat je een beetje op tijd op het station wilt staan, vind ik prima, maar geen half uur van tevoren.

Dus ja, ik herken het en ik begrijp het ook niet

[Balance]

Ik heb het idee dat dat gewoon iets van oudere generaties is. Mijn ouders vinden het bloedirritant dat ik altijd precies op tijd kom, vinden dat stiekem zelfs onbeleefd. Terwijl exact op tijd komen in mijn ogen zelfs nog beter is dan te vroeg zijn. Ik krijg het er bij hen niet in; zij krijgen het er bij mij niet uit. Ik ben gewend dat vrienden ook best wat te laat kunnen zijn. Sta je bij mij 10 minuten te vroeg op de stoep, dan ben ik ook nog niet klaar. En dan zou hen dus nooit gebeuren. Het zal wel iets zijn van vroeger.

[Vogelvrij]

Ik herken het wel, ik ben ook altijd overal (veel) te vroeg. Als ik moet fietsen, ga ik het liefst zo vroeg weg dat ik ook nog op tijd zal zijn als mijn band lek is. Als ik naar de bushalte ga, zorg ik dat ik minimaal een kwartier van tevoren wegga, want bussen komen vaak te vroeg.

Maar dat lijkt me hier eigenlijk het probleem niet. Dat je opa ergens vroeg wilt zijn, lijkt me iets dat je maar moet accepteren, het is niet echt een verkeerde eigenschap, hooguit af en toe wat overdreven. Wat voor jou vooral irritant is, lijkt mij, is als hij zich ermee bemoeit dat je nog altijd niet weg bent, dat hij je voortdurend aanpitst dat je op moet schieten voor een afspraak waar hij eigenlijk niets mee te maken heeft. En daar kun je best wat van zeggen, uitleggen dat het jouw verantwoordelijkheid is om ergens op tijd te komen, dat je heus wel aan de afspraak hebt gedacht en dat je het niet prettig vindt als hij er vaker dan één keer over begint.

[Droomvlucht]

Heb ik dan iets aangeleerd van een oudere generatie, of ben ik een ocder zonder ik dat ik het weet? *grinnikt*

Het is voor mij heel herkenbaar en mijn man wordt er van tijd tot tijd ook een beetje ziek van. Waar ik dus dan weer buikpijn van krijg is inderdaad om te laat te komen. Daar waar ik nu in behandeling ben begint het een beetje op te vallen omdat ik sinds een tijdje mijn taxi een half uur vroeger plan waardoor ik soms een uur voor tijd aanwezig ben. Maar ik wil alleen maar voorkomen dat ik te laat kom.
Wat betreft gezamelijke afspraken of afspraken die mijn man heeft.. ik herinner hem er inderdaad ook vaker voor tijd aan. Kan soms zo gaan "Wat ben je aan het doen?" Aan de computer "Wat dan?" Antwoord "Je weet toch dat we weg moeten he"? Gevolgd door een kwartier later de vraag of hij de computer af wil sluiten of opmerkingen dat ik de honden al weggezet heb. Ik kan er ook zo niet tegen als hij zegt dat hij eerst nog even moet douchen, ik vraag of hij het kort wil houden maar dan toch vijf minuten voor we moeten gaan eens uit de badkamer komt.

Ik krijg gewoon een heel naar onrustig gevoel vanbinnen als ik het idee of de wetenschap heb te laat te komen. Extra spanning die ik niet wil. Maar soms ook alsof ik mensen iets aandoe. Terwijl ik wel weet dat dat niet zo is, maar toch voelt het zo. Voorbeeld: Te laat in de bios, langs mensen moeten lopen, geluid dat je dan maakt.

Als ik dit zo op een rijtje zet klinkt het toch wel erg. Maar ik ben er aan gewend en heb er zelf niet zo last van, behalve als mensen of dingen die ik zelf niet in de hand heb er voor zorgen dat ik te laat ben......?

[Armoed]

Wow, het komt dus toch vrij veel voor als ik zo kijk. Ik had echt het idee dat dit zoiets is wat bijna nooit voorkomt hehe.

Iig interessant om te lezen allemaal.

[NaamInGebruik]

Severus schreef:

Hmm, dit klinkt mij als obsessief-compulsief in de oren, eerlijk gezegd. Maar pin me daar maar niet op vast, want ik ben geen afgestudeerde psycholoog of psychiater.

Lawl.. nee...

[Selimmm]

Wat een stressig en kippige familie heb jij. Ik zou het gewoon uitschreeuwen als ik jou was. Misschien zou een familievergadering te pas komen?