Gedicht: 'M.'

[AskMeAnything]

Lang niks meer gepost hier, volgens mij is de groep vaste forummers van DoP ongeveer helemaal veranderd . Maar goed. Ik ontvang graag feedback!

-

M.

Kijk naar mij zoals je naar je vader keek
toen hij je voor het eerst vertelde
dat hij zeeën in tweeën spleet

ja, dat kwam uit een boek
– dat is wat je nu weet –
maar van mij krijg je geen genoeg

ik ben je langverwachte voorbeeld
wat ik je zeg zul je proeven
alsof je zelf op mijn tong beet

smaak is een kwestie van beamen,
knikken, ja en amen,
op alles wat ik je vertel.

Ik denk dat het beter zou lopen als je 'zeeën' verandert in 'een zee' of 'de zee'. Verder denk ik dat in de eerste zin van de tweede strofe een lettergreep mis, en de laatste zin van die strofe vind ik niet zo mooi.
Verder vind ik dit echt een goed gedicht.

[Geel]

Wat Etmakas zegt, plus dat ik de laatste zin van de derde strofe niet lopend krijg in mijn hoofd. Verder een goed gedicht

[Em.]

Eigenlijk is dit zo'n gedicht waarvan ik sommige stukjes heel leuk vind, maar de rest van het gedicht niet zo. Waarvan je eigenlijk de mooiste stukjes zou moeten nemen en daar een nieuw gedicht over zou moeten schrijven (maar eerlijk gezegd lukt dat mij nooit echt, stom genoeg).

Ik vind het deel van 'de zee in tweeën spleet' (en ik ben met Etmakas wat betreft zee/zeeën) leuk, het 'ja en amen' en de gedachte van op je tong bijten (wat ik zeg zul je proeven - hoewel die regel me weer niet zoveel doet). Oh, en de titel vind ik leuk.

Met de tweede strofe heb ik eigenlijk helemaal niets. Hooguit de laatste regel, maar met:

'ja, dat kwam uit een boek
– dat is wat je nu weet –'

Krijg ik teveel het gevoel dat je wilt benadruken dat dat van die zee natuurlijk uit de bijbel kwam. Ik vind dat je teveel wilt verklaren, zo van 'ja misschien vinden mensen dit gek, dus ik zeg dat het uit een boek kwam', alsof je nog even 'doormelkt' op je eerdere vondst van zee in tweeën.

Eigenlijk zou ik je gedicht zó doen:

Kijk naar mij zoals je naar je vader keek
toen hij je voor het eerst vertelde
dat hij de zee in tweeën spleet

van mij krijg je geen genoeg

smaak is een kwestie van beamen,
knikken, ja en amen,
op alles wat ik je vertel.

En: verder een goed gedicht.