Witte duiven op Aruba

[AnTaRTiCa]

okay dit is geen gedicht van mij maar van mun vader ik kom der net achter dat mun eigen vader waarvan ik nog hou ook nog is vreemdgaat met een wijf van 21

De golven dansen op de oceaan
Aruba gekozen uit vele landen
In de verte kom je der aan
een boeketje in je handen

ik sta hier op je te wachten
ondanks de hitte in een mooi pak
adrenaline verstekt mijn krachten
op het strand wat schelpen en een enkele tak

Ik pak er een takje op en zwaai
in het wit lach je naar mij
in deze afgelegen Aruba baai
even nog dan staan we zij aan zij

Ik ga terug in het verleden
wel een aantal jaar
toen we het voor het eerst samen deden
ontluikende liefde met veel bezwaar

jij nam me mee in het heden
waar we nu voorstaan
dit nieuwe tijdperk betreden
samen het leven door te gaan

de golfen dansen nog steeds op de oceaan
Bootjes wiegelen gezellig mee
vader, moeder broer en daan
allen op de rand van de zee

Ja, zeg ik en pak je rechter hand
Ja, zeg jij ook en begint te trillen
zomaar hier op het aruba strand
een gelukkig leven staat te beginnen

samen eten wij een voor een de druiven
na het opvliegen van de witte aruba duiven

dag schatje, dikke kus leo

smerig gewoon

[kaleidoscope]

....issut niet voor je mama geschreven?

[SuperNyn]

oooww,jakkes!

[AnTaRTiCa]

CemetarySlut schreef:
....issut niet voor je mama geschreven?

neej tis geschreven voor linda een wijf van 21 die net zo goed een dochter had kunnen zijn van mun vader

en ik heb nog wel meer gedichten gevonden en in geen 1 gedicht gaat het over mij of over me moeder