Vriendje voor een poos weg

[*oma*]

Mijn vriendje zit de komende vier weken in Amerika en vandaag hebben we afscheid genomen. Ik vind dit best lastig, dus ik vroeg me af of er hier mensen zijn die ook een poosje van hun lief gescheiden zijn door bijvoorbeeld vakantie, studie, stage in het buitenland, lange afstands relatie etc. Hoe gingen jullie hiermee om en hoe beleefden jullie die tijd apart?

[YvttUntitled]

Ligt eraan hoe lang je samen bent denk ik

Ik heb 1.5 jaar een relatie gehad met een jongen die ik een keer per 2 weken, als ik mazzel had 1 keer per week zag. En in het begin is het heel vervelend, dan wil je zoveel mogelijk bij mekaar zijn. Maar ik heb eruit geleerd dat je niet alles op die ander moet richten. Door ook die weken voor je alleen te hebben onderhoud je je contacten met je vrienden heel goed, en besef je ook dat je uiteindelijk op jezelf aangewezen bent. Niet om vervelend over te komen hoor, want als je gelukkig bent is dat kei fijn voor je

Maar je kunt gewoon mailen, en met het mooie weer is dat zo voorbij, geloof me

[*oma*]

Ja, we zijn nog maar heel kort samen en ik kom net uit een andere relatie. Daardoor voel ik me nu ook wat afhankelijker, wat ik helemaal niet prettig vind. Maar vooral die laatste zin geeft me moed , thanks .

[Nebel]

Als mijn vriend een paar weken weg is (zeker in het begin, toen ik me ook nog een beetje afhankelijk/onzeker mijn relatie voelde), spraken we af elke dag iets elkaar te laten horen: een mailtje, een smsje, als de planning het toeliet even skypen, maar dat lukt vaak niet.
Ik ga ook altijd leuke dingen: vriendinnenweekend, dagje weg met mijn moeder/vriendinnen, naar de sauna, etc. Dan gaat de tijd echt heel snel voorbij. (en krijg je op een geven moment het commentaar: "je doet allemaal leuke dingen als ik er niet ben!", wat tot gevolg had dat we vaak in het weekend ook maar iets leuks gingen doen )

Succes ermee, je zult zien dat het achteraf allemaal wel meevalt. Heb de eerste dag altijd een rottig gevoel, hou ook niet van afscheid nemen. Maar dat is niet specifiek voor mijn vriend, maar ook als ik bij mijn ouders wegga en ik weet dat ik ze weer twee maanden niet zie. Dat gevoel gaat vanzelf weg als je leuke dingen gaat doen. Tegen de tijd dat ie weer terugkomt is het altijd een beetje spannend en wil ik leuke/lieve dingen doen: lekker eten in huis halen, kaarsjes aan, en veel knuffelen

[Balpen]

Ik ga om de x-aantal weken een weekend weg naar het buitenland..In het weekend zien we mekaar eigenlijk het meeste en smsen we ook het meeste. Doordat ik in het buitenland zit gaat dit amper. MAAR ik heb haar een knuffelbeertje gekocht en zij mij ook..en die stellen mekaar voor. Dus 's avonds voor het slapen gaan ligt dat beertje altijd naast me, warmpjes onder het dekentje^^. Ik praat er zelfs tegen

[DmCraanen]

>: ( niet zo zeuren ik moet zometeen 2 x 3 maanden zonder mijn vriendinnetje (die ook naar amerika gaat maar ik ga lekker op bezoek) mopper mopper mopper....

[*oma*]

DmCraanen schreef:

>: ( niet zo zeuren ik moet zometeen 2 x 3 maanden zonder mijn vriendinnetje (die ook naar amerika gaat maar ik ga lekker op bezoek) mopper mopper mopper....

Dat is helemaal lang! Wel heel erg leuk dat je haar gaat opzoeken .

Toen 't vriendje en ik een maand of 4 iets hadden, ging ik 4 weken naar Amerika op vakantie, en hij ging toen ook op vakantie, dus was aaneensluitend nog anderhalve week weg. In totaal bijna 6 weken elkaar niet gezien. Toen Dat vond ik wel een uitdaging, maar we waren allebei heel verliefd, dus het viel mee In het begin heb ik veel ge-internet om met hem te mailen, maar hij ging op vakantie waarbij hij de hele tijd wildkampeerde, dus toen konden we alleen nog smsen. Ik heb in die periode ook wel getwijfeld, of nou ja, niet alsof ik het uit wilde maken, maar wel veel nadenken over ons als stel, ook in contrast met mijn vorige relaties enzo. En hij ook. Maar toen we elkaar weer zagen, was het meteen helemaal duidelijk dat alle verliefdheid er nog was, en de 'beginsonzekerheid' was eigenlijk sindsdien ook helemaal weg. Eigenlijk was die vakantie en het moment erna dus een extra we-kiezen-voor-elkaar, en in die zin juist heel positief.

[*oma*]

Freyja schreef:

Eigenlijk was die vakantie en het moment erna dus een extra we-kiezen-voor-elkaar, en in die zin juist heel positief.

Hmmm, dat zou natuurlijk helemaal ideaal zijn

Ik ben 4,5 maand in Frankrijk geweest om te werken. Ik overleefde dat door gewoon te leven daar. Ik was depressief toen ik wegging en had daar mijn handen vol aan mezelf om daar uit te komen. Ik heb hem toen vrij veel gemaild, gebeld en gesmst. Zo nu en dan kreeg ik een pakketje (met een zelfgemaakte boxer, zijn grote paarse slaapshirt en hagelslag!) van hem. Als ik hem miste, jankte ik een stuk, belden we even en ging het weer.
Twee, drie maanden voor ik ging, kreeg hij een burnout, dus ook hij had, toen ik weg was, zijn handen vol aan zichzelf om daar uit te komen.
Dat we er ons allebei zo klote voelde, was zeker niet makkelijk, maar achteraf is dat nog bijzonder goed gegaan, eigenlijk. Ik zorgde daar dat ik altijd bezig was - ook omdat ik niet hou van stil zitten - door te wandelen enzo en er waren echt wel momenten waarop ik hem miste, maar ook op die momenten was ik veel te blij dat ik zelf nog stond om daar écht mee bezig te zijn. Hij heeft het die zomer heel druk gehad met vrienden, muziek, werk, zichzelf etc etc en heeft me uiteraard wel gemist, maar niet dramatisch veel.
Wij hadden het er al echt lang van te voren over, dat scheelt ook, we hadden er samen naar toe geleefd.

Niet dat je hier iets aan hebt hoor

4 weken poeh poeh.

[igfy]

Ik denk dat het belangrijk is dat je elkaar genoeg vertrouwd als je aan het begin van de relatie elkaar een tijdje niet ziet. Toen ik net anderhalve maan met mijn vriend had ging hij voor 5 weken naar amerika en een dag nadat hij thuis kwam ging ik voor ongeveer drie weken weg. We hebben elkaar toen dus praktisch twee maanden niet gezien, waarbij we elkaar hooguit een keer per week spraken, maar vaak nog veel minder. De eerste dagen vond ik het ergst. Op een gegeven moment wen je aan het idee dat je elkaar een tijdje niet ziet en wordt het minder.

Om me heen war heel veel mensen die zeiden dat onze relatie dat niet zou overleven, omdat we misschien iemand anders tegen zouden komen op vakantie of omdat we elkaar toch niet zo goed kenden en waarschijnlijk uit elkaar zouden groeien. Dat tweede was ook mijn grootste angst, maar als je van elkaar weet dat het de bedoeling is dat jullie na die tijd nog steeds bij elkaar zijn, dan voelt het allemaal een stuk zekerder. Ik herken ook wel wat freya zegt, dat het na die tijd dus nog een keer een soort van extra bevestiging is als alles nog steeds helemaal goed gaat.

4 weken is toch niet zo lang? Daar komt het in de zomervakantie wel vaker op neer. Alhoewel de eerste 2 weken wel vaak het stomste is als je iemand moet missen
Met mijn ex heb ik meegemaakt dat hij een halfjaar in Turkije zat, en ik heb hem 1 keer tussendoor opgezocht. Het vervelendst daaraan was eigenlijk nog dat hij geen eigen internet had, dus het was altijd maar hopen dat je toevallig een keer gelijk achter skype zat. Maar brieven schrijven etc. was eigenlijk nog veel romantischer. Maar in mijn ervaring is het lichamelijke gemis vooral erg de eerste paar weken, en als je daarna goede communicatiemiddelen hebt dan is het wel af en toe moeilijk maar wel vol te houden. En je kunt het heel romantisch te maken door af en toe cadeautjes te sturen of zo.. En de terugkomst is dan echt super, net of je opnieuw verliefd wordt!

[*oma*]

Reverend schreef:

4 weken poeh poeh.

Nee, zo lang is het ook niet Maar mijn vorige relatie is net uit en ik heb op het moment dus geen huis. Eerst kon ik lekker bij hem in bed slapen, nu op een bank... Maar het valt nu wel weer mee. Bovendien heb ik ontdekt dat je via vodafone gratis smsjes naar het buitenland kunt sturen, dikke prima !