huilen zonder emotionele oorzaak?

Ik vind het zo maf. De afgelopen week heb ik echt vaak dat ik plotseling in een snikken lijk uit te barsten. Mijn lichaam schokt en ik krijg tranen in mijn ogen en dan stopt het. Maar ik heb niet het idee dat ik dan emotioneel ben. Ik voel me de afgelopen week iets minder dan de afgelopen maanden, maar echt niet somber. De afgelopen maanden was ik gewoon uitzonderlijk blij.
Dit gesnik voelt voor mij echt als iets lichamelijks. Het is vaak/meestal/(altijd?) als ik met een liedje mee wil gaan zingen.

Is dat mogelijk? Dat je gaat huilen zonder dat er een emotionele oorzaak voor is? Puur een lichamelijk iets? En hoe kan dat dan?

[Pluis]

puur lichamelijk huilen bestaat niet bij verder gezonde mensen. Huilen is een reactie op stresshormoon dat vrij komt in je lijf, en dat komt eigenlijk alleen maar vrij bij een emotionele prikkel. Soms komen dingen als dwanghuilen voor, maar dat is meer iets voor dementerende bejaarden of mentaal geretardeerden.

[Em.]

Ik heb wel eens gehad dat de tranen over mijn wangen liepen, terwijl ik voor mijn gevoel gewoon bezig was met een rekenopdracht. Maar die dag was ik ziek, en toen ik naar huis ging merkte ik pas hoe erg en hoe moe ik was. Dus het leek wel alsof het huilen geen oorzaak had, maar achteraf bleek ik onbewust heel moe en ziekjes te zijn. En ook na een stressperiode jaren later, kwam ik er pas maanden later achter dat ik me heel anders gedragen had en eigenlijk de hele tijd onder stress stond, maar was ik me er op het moment zelf niet bewust van.

Dus misschien dat er bij jou ook onbewust iets helemaal niet zo vrolijk is? Dat je onbewust heel veel stress ervaart, maar dat bewust wegdrukt? Oh, ik zie nu dat je het praktisch altijd hebt als je mee wil gaan zingen, ik zou niet weten waar dat voor is. Misschien dat je je op dat moment laat gaan oid? Ik wil nog wel eens ineens gaan janken als ik antwoord moet geven op iets wat een héél klein beetje gevoelig ligt (iets wat niet helemaal perfect gaat op school, of iets wat iemand echt járen geleden tegen me zei) terwijl dat helemaal geen goede reden is. Dan denk ik zelf ook jézus dat je hierom huilt. En misschien heb jij wel dat iets in die liedjes je raakt, en zodra je meezingt, iets in jezelf opengooit, en dat je daardoor moet huilen?

Tenminste, als Pluis zegt dat het niet alleen lichamelijk kan zijn, dan denk ik dat het zoiets is?

Dank voor de antwoorden! Er zal dan toch wel iets achter zitten. Ik heb dit weekend geen last meer gehad gelukkig . Ik ben wel vermoeider dan "normaal" (moeilijk om van normaal te spreken bij mij, maar laten we het hebben over de afgelopen maanden). Nu, ik kan hele theorieën gaan bedenken waarom ik me onbewust toch slechter voel, maar ik ga er gewoon lekker geen aandacht meer aan besteden, tenzij het echt problematisch wordt. Ik had gewoon een mindere week ofzo.

[Groentensoep]

Misschien pijnlijke gebeurtenissen die ondergegraven zijn en heel sneaky even omhoog komen?

Je hoeft er niet eens aan te denken om er pijn van te hebben.

Er is vast wel iets uit je verleden dat nog niet volledig verwerkt is. Open word/kladblok of pak een vel papier en schrijf alle pijnlijke gebeurtenissen uit je verleden uit. Schrijf erbij hoe je erover dacht en hoe je er nu over denkt. Terwijl je schrijft, houd jezelf in de gaten. Zodra je emotioneel erbij wordt heb je je mogelijke oorzaak gevonden.

Herhaal tot de gevoelens weg zijn. Laat 't lekker uithuilen en praat er eventueel over met anderen.

Een negatieve gebeurtenis kan van alles zijn en kan ook verspreid zijn over langere periode of over vele kleinere dingetjes.

Geen enkele oorzaak te vinden? Tja, dan weet ik het ook niet. Dat valt buiten mijn ervaringen

Groentensoep schreef:

Misschien pijnlijke gebeurtenissen die ondergegraven zijn en heel sneaky even omhoog komen?

Je hoeft er niet eens aan te denken om er pijn van te hebben.

Er is vast wel iets uit je verleden dat nog niet volledig verwerkt is. Open word/kladblok of pak een vel papier en schrijf alle pijnlijke gebeurtenissen uit je verleden uit. Schrijf erbij hoe je erover dacht en hoe je er nu over denkt. Terwijl je schrijft, houd jezelf in de gaten. Zodra je emotioneel erbij wordt heb je je mogelijke oorzaak gevonden.

Herhaal tot de gevoelens weg zijn. Laat 't lekker uithuilen en praat er eventueel over met anderen.

Een negatieve gebeurtenis kan van alles zijn en kan ook verspreid zijn over langere periode of over vele kleinere dingetjes.

Geen enkele oorzaak te vinden? Tja, dan weet ik het ook niet. Dat valt buiten mijn ervaringen

Ja uhm, de afgelopen 10 jaar zijn vrij klote geweest, maar daar ben ik nu wel klaar mee hoor. Bovendien heb ik dat echt niet met een keertje van me af schrijven opgelost.

Ik vroeg me gewoon af of het mogelijk was om zonder emotionele oorzaak te huilen. Nou, dat is het dus niet. Topic kan wat mij betreft dicht, anders wordt het toch meer een psych topic en dat hoeft van mij niet zo.

[Groentensoep]

lentekriebel schreef:

Ja uhm, de afgelopen 10 jaar zijn vrij klote geweest, maar daar ben ik nu wel klaar mee hoor. Bovendien heb ik dat echt niet met een keertje van me af schrijven opgelost.

Ik vroeg me gewoon af of het mogelijk was om zonder emotionele oorzaak te huilen. Nou, dat is het dus niet. Topic kan wat mij betreft dicht, anders wordt het toch meer een psych topic en dat hoeft van mij niet zo.

Natuurlijk schrijf je het niet in één keertje van je af, maar het helpt wel. Sorry als ik iets verkeerds gezegd heb.

ik krijg vaak tranen als ik moet lachen maar lachen is wel een emotie

lentekriebel schreef:

Ik vroeg me gewoon af of het mogelijk was om zonder emotionele oorzaak te huilen.

Heb je recent ook medicijnen afgebouwd/opgebouwd? Toen ik bezig was Effexor af te bouwen, kon ik geen boek meer lezen en geen televisie meer kijken zonder te huilen. Daar zat wel iets van een emotionele oorzaak achter, maar het had naar mijn idee vooral heel veel te maken met het afbouwen.

Groentensoep schreef:

Natuurlijk schrijf je het niet in één keertje van je af, maar het helpt wel. Sorry als ik iets verkeerds gezegd heb.

Ik moet hier ook even sorry zeggen... Ik was vanochtend nogal chagrijnig

@Friday: daar zeg je zoiets, ik ben inderdaad net helemaal gestopt met citalopram. Ik heb nooit eerder last gehad van het afbouwen van dit soort medicijnen, maar het kan heel goed natuurlijk.