psychopaat?

oke lekker begin van een topic maargoed..
ik ben er mezelf onlangs van bewust geworden dat ik geen gevoelens van spijt meer ken, ik geniet ervan om mensen te controleren in situaties zonder fysieke kracht, maar echt puur sociale manipulatie zegmaar. Ik ben er ook ontzettend goed in, ik kan mensen mij volledig laten vertrouwen, ik kom te weten wat ik wil, ik kom onder straffen uit op school.. Het is echt heel erg apart. Dit lukt me allemaal zonder iemand te bedreigen/te intimideren. Ik praat gewoon de juiste woorden :$
als me zoiets gelukt is denk ik iets van: het is me weer gelukt, ik heb je onder controle oid.. ik krijg er een enorme kick van

dit is pas begonnen toen ik hersteld was van mijn depressie die ongeveer 2 jaar geduurd heeft. Ik heb naast het hier boven beschreven probleem ook last van verminderde emoties (alles minder bedoel ik daarmee, blij, boos, bang, verdrietig) & ik heb nachtmerries..
volgens mijn omgeving kom ik raar genoeg hetzelfde over als vóór mijn depressie, terwijl alles in mijn hoofd toen heel anders voelde
heeft iemand een idee wat dit is?

Nou, volgens mij hoef je niet bang te zijn dat je psychopaat bent hoor. Want een anti-sociaal iemand vindt het geen probleem dat 'ie anti-sociaal is en jij opent hier een topic. Wat het verder is kan ik niet zeggen, maar op zich is het niet raar dat je je anders voelt dan 2 jaar geleden. Zeker niet op jouw leeftijd en al helemaal niet als je een depressie hebt doorgemaakt.

Kun je misschien wat voorbeelden geven van hoe je mensen manipuleert? En hoe lang heb je al dat gevoel en hoe ziet dat gevoel er nu uit?

lentekriebel schreef:

Nou, volgens mij hoef je niet bang te zijn dat je psychopaat bent hoor. Want een anti-sociaal iemand vindt het geen probleem dat 'ie anti-sociaal is en jij opent hier een topic. Wat het verder is kan ik niet zeggen, maar op zich is het niet raar dat je je anders voelt dan 2 jaar geleden. Zeker niet op jouw leeftijd en al helemaal niet als je een depressie hebt doorgemaakt.

Kun je misschien wat voorbeelden geven van hoe je mensen manipuleert? En hoe lang heb je al dat gevoel en hoe ziet dat gevoel er nu uit?

Gegeven, maar ieder beeld van een anti-sociale stoornis is anders he..
Je hebt gradaties, hoewel een kick uit manipulatie krijgen is idd niet echt iets wat wij ''normaal'' zouden noemen in perspectief tot de waarden en normen van vandaag de dag.

Snow. schreef:

Gegeven, maar ieder beeld van een anti-sociale stoornis is anders he..
Je hebt gradaties, hoewel een kick uit manipulatie krijgen is idd niet echt iets wat wij ''normaal'' zouden noemen in perspectief tot de waarden en normen van vandaag de dag.

Natuurlijk is elk beeld anders, ik zeg ook niet dat je moordenaar moet zijn om een anti-sociale persoonlijkheidsstoornis te hebben. Ik zeg alleen dat iemand met zo'n stoornis, het zelf geen probleem vindt. TS lijkt zich schuldig te voelen dat ie manipuleert, hij vindt het in ieder geval een probleem, want anders opent hij geen topic, dat is iets wat je toch weinig ziet bij anti-sociale persoonlijkheidsstoornissen volgens mij.

Anatidaephobia schreef:

oke lekker begin van een topic maargoed..
ik ben er mezelf onlangs van bewust geworden dat ik geen gevoelens van spijt meer ken, ik geniet ervan om mensen te controleren in situaties zonder fysieke kracht, maar echt puur sociale manipulatie zegmaar. Ik ben er ook ontzettend goed in, ik kan mensen mij volledig laten vertrouwen, ik kom te weten wat ik wil, ik kom onder straffen uit op school.. Het is echt heel erg apart. Dit lukt me allemaal zonder iemand te bedreigen/te intimideren. Ik praat gewoon de juiste woorden :$
als me zoiets gelukt is denk ik iets van: het is me weer gelukt, ik heb je onder controle oid.. ik krijg er een enorme kick van

dit is pas begonnen toen ik hersteld was van mijn depressie die ongeveer 2 jaar geduurd heeft. Ik heb naast het hier boven beschreven probleem ook last van verminderde emoties (alles minder bedoel ik daarmee, blij, boos, bang, verdrietig) & ik heb nachtmerries..
volgens mijn omgeving kom ik raar genoeg hetzelfde over als vóór mijn depressie, terwijl alles in mijn hoofd toen heel anders voelde
heeft iemand een idee wat dit is?

Je bent geen psychopaat. Sociaal manipulatief misschien, maar zo zijn er meer. Jouw voorbeelden klinken niet heel ernstig; ik zou me meer zorgen maken als je ook geen enkele spijt voelt bij het daadwerkelijk schaden van andere mensen.

Ik ben geneigd om jouw verminderde emoties toe te schrijven aan rest-symptomen van je depressie. Een depressie (zeker eentje die 2 jaar geduurd heeft) verdwijnt vrijwel nooit helemaal, en een bepaalde mate van vlakheid of apathie kan zo'n rest-symptoom zijn. Als je antidepressiva slikt, zeker SSRIs als Prozac, is een andere mogelijkheid dat jouw verminderde emoties door de medicatie veroorzaakt worden.

Dat manipulatieve heet charisma.

[Definite]

Ik noem dit de muur tussen jou en de angst voor een terugval.

@Friday: Mag ik vragen hoe je erbij komt dat een depressie vrijwel nooit helemeaal verdwijnt?

Ik ben geneigd om me aan te sluiten bij Definite. Ik ben zelf vrij lang depressief geweest en ik ben er zelf uitgekomen, maar toen ik nog in behandeling was bij de psych, had ik hetzelfde als jou, die afgevlakte emoties. Dat was in de loop der jaren een automatisme geworden, niets écht voelen. Ik kan me voorstellend at je graag het idee hebt dat je van je depressie af bent, en dat je ook voor een groot deel van alle destructieve gedachten af bent, maar dat je nog steeds niets écht kunt voelen, omdat je dit jarne zo gedaan hebt. Het ligt er maar net aan hoeveel last je er zelf van hebt, maar als je het echt heel vervelend vind, zou ik daar toch nog eens mee naar een psycholoog ofzo gaan.

Volgens mij overschat je jezelf en jouw vermogen om te manipuleren.

Secret Agent schreef:

@Friday: Mag ik vragen hoe je erbij komt dat een depressie vrijwel nooit helemeaal verdwijnt?

Ik kan natuurlijk het onderzoek waar ik dat oorspronkelijk uit had gevonden niet meer terugvinden (grr), maar hier is bijvoorbeeld een ander review artikel (eerste link van Google Scholar heeft gratis PDF van volledige artikel). Het hangt er een beetje van af hoe je residuele symptomen definieert (soms wordt het gedefinieerd als Hamilton Depression Rating Scale > 8, wat eigenlijk een milde depressie is, niet slechts residuele symptomen), maar volgens het artikel zijn zelfs onder patiënten die volledige remissie bereiken in studies (HAM-D van <7) minder dan 20% die geen enkel rest-symptoom heeft. Vaak gaat het om slaapproblemen, vermoeidheid of gebrek aan interesse. Misschien is "vrijwel nooit" te sterk uitgedrukt, maar het is dus wel in de grote meerderheid van gevallen zo dat een depressie nog lang nasleept, ook al is-ie 'genezen'.

In feite beschrijf je een voorbeeld van rest-symptomen zelf ook al in je post, trouwens.

Reverend schreef:

Volgens mij overschat je jezelf en jouw vermogen om te manipuleren.

goed dat je dat al ziet aan een niet manipulerend gerichte post. Knap man. en nu naar je mama voor je welverdiende beloningskoekje

^Met alle respect hoor, maar waarom zou je hem niet serieus nemen en de rest wel? Zelf weet je het blijkbaar niet meer - anders opende je hier een topic - dus alle opties zijn mogelijk. Waarom zou het dan wél serieus te overdenken zijn of je nog - een restant van - je depressie hebt, en niet of je jezelf gewoon te serieus neemt en denkt dat je teveel kunt?

@Friday, bedankt voor de informatie Ik vroeg me af heo je erbij kwam, bedankt

Anatidaephobia schreef:

goed dat je dat al ziet aan een niet manipulerend gerichte post. Knap man. en nu naar je mama voor je welverdiende beloningskoekje

Ah een dom grapje. Een teken dat de gevoelige snaar geraakt is als ik begin over jouw zogenaamde gave.