Wat is het engste verhaal dat je hebt gehoord ?

-

[Martiño]

Dat is ook een beetje het kind met het badwater weggooien he (of je laat jezelf wel erg makkelijk een doorzichtig verhaal op de mouw spelden).

-

Ik vind het eerlijk gezegd niet echt een eng verhaal ja, het is wel bizar enzo, maar toch. Eng? Niet echt ! Het zou pas eng zijn als je dat meisje constant in de spiegel zou zien daarna ofzo

[Martiño]

GOLD schreef:

nou het zou best waar kunnen zijn hoor, ik ben ook heel bijgelovig.
Ze moesten toch maatregelen nemen, en de wc deur moet altijd wijd open staan, maar niet alleen daardoor
maar dat is wel logisch.

[Martiño]

Ik weet nog wel een eng verhaal. Op een dag keek een nietsvermoedende maagdelijke forumer op DK. In een nieuw topic las de forumer een verhaal dat niet eng was, ondanks dat er in de topictitel stond dat het een topic was met enge verhalen. De forumer keek nog eens heeeeeeeel goed naar het scherm, was het misschien een vergissing? Toen kwam er een troll uit het scherm gesprongen, die de forumer opat, obviously.

[Martiño]

Ik maakte zojuist de gootsteen in de keuken schoon, dat was ook een beetje een eng verhaal.

Ik heb wel een eng verhaal over de keer dat ik een theeglas kwijt was

En een eng verhaaltje over een zekere opgezette bunzing.

haha, wat zijn we weer grappig... '-.-

[Martiño]

Nou, ik lig hier anders wel in een deuk ja!

http://www.creepypasta.com/

--

[Little Phoebe]

Alles in mij roept om een slotje, maar ik zal nog even afwachten of er daadwerkelijk enge verhalen gepost gaan worden. Hebben we niet al zo'n topic op Onzin trouwens?

[Martiño]

Oke, een écht eng verhaal dan.

Toen ik op zomerkamp was met scouting liepen we een nachtspeurtocht. Die verliep redelijk normaal, totdat we op een gegeven moment bij een tussenstop aankwamen die niet bemand was door een van de leiders. Dat vonden we vreemd, want zijn spullen stonden er nog, maar de leider was weg.
We hadden zelf een leider bij ons, die wist ook niet echt wat we er mee aanmoesten, en dus liepen we maar door naar de volgende post. Daar stonden andere groepen ons op te wachten, het bleek dat de eerste groep de leider nog had gezien, maar dat de tweede groep hem ook had gemist. Iedereen was in de war en ongerust, want het was niks voor die leider om zomaar te verdwijnen, zonder iets van zich te laten horen (letwel kinderen, dit was 2000 of 2001, dus nog niet zo veel mensen hadden een mobiele telefoon).
Communicatie tussen het kamp en de groepen verliep dus een beetje stroef, maar al snel bleek dat niemand wist waar die leider was gebleven. Besloten werd om de tocht maar af te breken, toch maar de politie te bellen, en naar het kamp terug te wandelen.
Dat was op dat moment nog best een lange tocht, en het was ook nog eens pikdonker (het heuvelgebied in Zuid Limburg heeft niet zo veel straatlantaarns), en iedereen behoorlijk overstuur. De leiding was heel volhardend en vertelden dat ze écht niet wisten wat er gebeurd was. Wij wisten ook niet wat we er van moesten denken, en liepen aangedaan naar het kamp, onderweg hardop aan het bedenken wat er nu gebeurd zou zijn.
Toen we bijna bij het kamp waren, waren er al flink wat wilde theorieën langsgekomen en het huilen stond ons nader dan het lachen... Uiteindelijk schrokken we enorm, want opeens rende een leider naar de berm waar de vermiste leider lag te kreunen van de pijn. Omdat we al bijna bij het kamp waren, werd er een auto gebeld met de verbandkoffer en brachten we de schijnbaar zwaargewonde leider naar het kamp. Daar verzamelden we ons allemaal rond het kampvuur, waar de leiding vervolgens vertelde dat we het slachtoffer waren geworden van een uitvoerig opgezet en zeer geslaagd toneelstukje.

[Trimm Trabb]

Niet zozeer eng, maar meer iets 'typisch' waarover m'n moeder me vertelde:

M'n ouders hadden (en hebben) een groot geschilderd portret van mijn opa aan de muur hangen. Het jaar dat hij overleed viel met Oud en Nieuw, precies om middernacht, het portret ineens op de grond. Volgens mijn moeder was mijn opa altijd de allereerste die belde om ons een gelukkig nieuw jaar te wensen. Aan het portret en aan het haakje waren geen tekenen te zien dat er iets was gebroken en niemand weet waarom het toen ineens viel.
Hoewel mijn moeder niet gelooft in 'zulk soort dingen', ziet ze het toch een beetje als laatste teken van haar vader.

Er was eens een lelijke zeepok.
Hij was zo lelijk, dat iedereen doodging.
Einde.

Trimm Trabb schreef:

Niet zozeer eng, maar meer iets 'typisch' waarover m'n moeder me vertelde:

M'n ouders hadden (en hebben) een groot geschilderd portret van mijn opa aan de muur hangen. Het jaar dat hij overleed viel met Oud en Nieuw, precies om middernacht, het portret ineens op de grond. Volgens mijn moeder was mijn opa altijd de allereerste die belde om ons een gelukkig nieuw jaar te wensen. Aan het portret en aan het haakje waren geen tekenen te zien dat er iets was gebroken en niemand weet waarom het toen ineens viel.
Hoewel mijn moeder niet gelooft in 'zulk soort dingen', ziet ze het toch een beetje als laatste teken van haar vader.

Bij ons was ook zo iets! Wij vieren oud en nieuw altijd met vrienden, maar die vrienden zijn ook weer familie van ons, en de vrienden van hun ( die komen ook altijd ) zijn ook weer familie van onze vrienden.

De opa van de vrienden van ons en daar de vrienden weer van ( lekker onduidelijk verhaal dit ) was een dag voor zijn verjaardag ( 31 december, dus op oud en nieuw) overleden, iedereen was verdrietig en precies toen het 12 uur was vloog er opeens een witte vlinder rond in de kamer ( en iedereen in de kamer kende die opa dus )
Niet een motvlinder zoals je ze weleens ziet in de winter maar echt een witte. zo'n een :

Op dat moment voelde je gewoon aan dat iedereen dit als een gebaar van de opa ervaarde. En normaal ben ik helemaal niet van het bijgeloof ( vind het geloof zelfs 1 groot sprookje ) maar dit MOET wel iets van bovenaf zijn.

[fizzle-fluffy]

Mijn moeders vrouw was om 8u vertrokken naar haar werk, maar kwam om 8.20 uur terug, omdat ze was vergeten mijn moeder gedag te kussen. Ze is altijd bang dat ze een ongeluk krijgt, en ze dan niet mijn moeder gedag gekust heeft. Toen ze een uur later vanaf haar werk belde, vertelde ze dat ze was omgeleid omdat er om 8.15 een enorm ongeluk was gebeurd op de weg naar haar werk. Die had ze dus precies gemist omdat ze terug kwam voor die kus. Vind ik meer een awesome verhaal dan een eng verhaal trouwens.

[snoopy]

Maar als ze dus meteen je moeder gekust had dan was er helemaal geen ongeluk gebeurd

Wel een bijzonder verhaal inderdaad!

Als dit soort verhalen komen, is er altijd één verhaal dat bij mij opkomt. Tijdens mijn eerste crisisopname zat er een jongen in mijn groep die psychotisch was, maar zelf zei hij dat hij paranormaal begaafd was. Zijn ouders bevestigden dat ook. Anyway. Er was een avond dat ik me heel slecht voelde en ik me terugtrok op mijn kamer (deur dicht) en huilde. Daarna ging ik gewoon slapen. De volgende dag vroeg die jongen mij wat er de vorige avond aan de hand was en ik vroeg waarom hij dat vroeg. Toen zei hij dat hij mij had zien zitten op mijn bed, met mijn knuffel in die en die houding, huilend.
Ik weet niet meer precies hoe het gesprek ging, maar wel dat ik zo verbaasd was dat hij precies had beschreven hoe ik ook echt daar had gezeten, terwijl dat niet een gewone houding voor mij was en hij niets had kunnen zien. Maar goed, zelf was ik ook niet super helder ofzo, maar in die tijd was ik nog niet psychotisch, ik kon normaal redeneren. Tja, het was raar.

Overigens, die jongen heeft een eind aan zijn leven gemaakt een aantal jaar na dit gedoe. Hij was wel duidelijk psychotisch in mijn ogen en toch vraag ik me soms af of het voor hem niet te frustrerend moet zijn geweest dat iedereen zijn paranormaliteit afdeed als psychose. Er waren ook meerdere mensen die wél geloofden dat hij paranormaal begaafd was. Het houdt me soms nog wel bezig.

[HomoSignificans]

@Martiño, altijd leuk, naïeve verkennertjes.

Gerbino schreef:

Op dat moment voelde je gewoon aan dat iedereen dit als een gebaar van de opa ervaarde. En normaal ben ik helemaal niet van het bijgeloof ( vind het geloof zelfs 1 groot sprookje ) maar dit MOET wel iets van bovenaf zijn.

Een insect in huis is inderdaad zo onwaarschijnlijk, dat moet wel de reïncarnatie van je opa geweest zijn. En dat in december!

Martiño schreef:

Oke, een écht eng verhaal dan.

Toen ik op zomerkamp was met scouting liepen we een nachtspeurtocht. Die verliep redelijk normaal, totdat we op een gegeven moment bij een tussenstop aankwamen die niet bemand was door een van de leiders. Dat vonden we vreemd, want zijn spullen stonden er nog, maar de leider was weg.
We hadden zelf een leider bij ons, die wist ook niet echt wat we er mee aanmoesten, en dus liepen we maar door naar de volgende post. Daar stonden andere groepen ons op te wachten, het bleek dat de eerste groep de leider nog had gezien, maar dat de tweede groep hem ook had gemist. Iedereen was in de war en ongerust, want het was niks voor die leider om zomaar te verdwijnen, zonder iets van zich te laten horen (letwel kinderen, dit was 2000 of 2001, dus nog niet zo veel mensen hadden een mobiele telefoon).
Communicatie tussen het kamp en de groepen verliep dus een beetje stroef, maar al snel bleek dat niemand wist waar die leider was gebleven. Besloten werd om de tocht maar af te breken, toch maar de politie te bellen, en naar het kamp terug te wandelen.
Dat was op dat moment nog best een lange tocht, en het was ook nog eens pikdonker (het heuvelgebied in Zuid Limburg heeft niet zo veel straatlantaarns), en iedereen behoorlijk overstuur. De leiding was heel volhardend en vertelden dat ze écht niet wisten wat er gebeurd was. Wij wisten ook niet wat we er van moesten denken, en liepen aangedaan naar het kamp, onderweg hardop aan het bedenken wat er nu gebeurd zou zijn.
Toen we bijna bij het kamp waren, waren er al flink wat wilde theorieën langsgekomen en het huilen stond ons nader dan het lachen... Uiteindelijk schrokken we enorm, want opeens rende een leider naar de berm waar de vermiste leider lag te kreunen van de pijn. Omdat we al bijna bij het kamp waren, werd er een auto gebeld met de verbandkoffer en brachten we de schijnbaar zwaargewonde leider naar het kamp. Daar verzamelden we ons allemaal rond het kampvuur, waar de leiding vervolgens vertelde dat we het slachtoffer waren geworden van een uitvoerig opgezet en zeer geslaagd toneelstukje.

Dat vind ik echt heel slecht van ze.

Als Diana Matroos het journaal voorleest

leprince schreef:

Als Diana Matroos het journaal voorleest

[filmpje]

ik verwachtte dat ze allemaal foutjes ging maken lette op haar truitje en haar gezicht, voel mn hart eens!

Ghehe. Ik wist dat er zoiets ging komen en toch schrok ik.

Ik schrok ook, ondanks dat ik OOK al wist wat er ging komen

Ik wist NIET wat er ging komen

[The Larch]

Een week ofzo geleden vertelde iemand me ongeveer dit verhaal:
'We liepen dus door het bos bljait en toen kwam er een fucking mooi meisje bljait, we wilden haar allemaal doen maar bljait ze was zo'n slet hè, het mocht niet, alleen ik omdat ik bljait zo sterk was naxuj...' etc. Op zich was het niet zo'n eng verhaal, maar daar de bestuurder van onze auto het vertelde werd ik toch best wel bang.

Ah,OMG!hilarisch,bljait!

Oh, nee,dat mag ik niet zeggen.
En het klinkt allemaal zooo laag...al dat gescheld...

[The Larch]

Daar ging het niet om, het was meer dat uit dit verhaal bleek dat hij al erg, erg veel alcohol ophad. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo hard gebeden had.

haha,aah ik snap het!
Maar ik heb allang niet zo veel scheldwoorden tegelijk gehoord!Dus ik vond het wel grappig
Bij ons reden de busschaffeurs altijd heel hard, dus elk reisje met de bus bleef spannend.

[Martiño]

Quis 2.0 schreef:

Dat vind ik echt heel slecht van ze.

Mja, een beetje wel, maar we konden het wel hebben hoor.

Martiño schreef:

Mja, een beetje wel, maar we konden het wel hebben hoor.

Hmm, ja dat is dan geluk voor jullie geweest, maar dat konden ze denk ik niet van te voren inschatten en daarom hadden ze het imo moeten laten.

[Martiño]

Nouja, je was er natuurlijk niet bij maar ik zat bij een kleine scoutinggroep, en de leiding die kende ons al heel lang (sommige leden al meer dan 8 jaar) en heel goed. Ik denk dat ze vooraf echt wel die afweging hebben gemaakt.

Ik hoop het!

[Martiño]

Aangezien we bijna allemaal redelijk goed terecht zijn gekomen in deze maatschappij, zou ik me er niet te veel zorgen over maken.