Gedicht in Comic Sans

En kijk, de tekst:

Spoiler

We beginnen met een leeg balkon
dat in de wind wat stoomt omdat het net gewassen is
en de zon schijnt zo hard dat het sop nu rookt.
Het balkon is één bij twee, met hekje,
dat hekje verven wij nu rood,
er komt een duif aanvliegen en op het hekje zitten.

Dan nemen we een vrouw, een kleine vrouw
met lang bruin haar en zwarte rok,
die zetten we (met stoel) op dat balkon.
Ze kijkt om zich heen, de duif vliegt niet weg.

We geven de vrouw wat planten – vraag je moeder
of je oma om de namen, ik heb van planten
geen verstand – en zetten ze in potten neer
op het balkon met de grijze duif, de kleine vrouw,
het rode hekje en de stoel die naar verweking ruikt.

De duif zit tevreden in de zon, maar het gaat niet
om de duif, maar om de vrouw: die is alleen,
ze wacht op haar man die thuis moet komen.
Ze trekt zenuwachtig blaadjes van de planten.

Hij komt niet thuis, en dat is onze schuld,
want hij past niet in ons verhaal: het balkon
is vol. Met rotte planten, een vervette duif,
met schilferende verf op een vergammeld hekje,
een stoel die kraakt als je alleen maar kijkt en vooral
een kleine vrouw die nergens ruimte vindt, maar zoekt.

Ik weet niet meer precies wat de meerwaarde was van Comic Sans, maar ik vind het een erg interessant effect geven.

O en over het gedicht zelf mogen ook opmerkingen, erg graag zelfs. Misschien ga ik het einde nog aanpassen. Ja, ik denk dat ik dat ga doen en wel nu.

Dit is de tweede versie:

Spoiler

We beginnen met een leeg balkon
dat in de wind wat stoomt omdat het net gewassen is
en de zon schijnt zo hard dat het sop nu rookt.
Het balkon is één bij twee, met hekje,
dat hekje verven wij nu rood,
er komt een duif aanvliegen en op het hekje zitten.

Dan nemen we een vrouw, een kleine vrouw
met lang bruin haar en zwarte rok,
die zetten we (met stoel) op dat balkon.
Ze kijkt om zich heen, de duif vliegt niet weg.

We geven de vrouw wat planten – vraag je moeder
of je oma om de namen, ik heb van planten
geen verstand – en zetten ze in potten neer
op het balkon met de grijze duif, de kleine vrouw,
het rode hekje en de stoel die naar verweking ruikt.

De duif zit tevreden in de zon, maar het gaat niet
om de duif, maar om de vrouw: die is alleen,
ze wacht op haar man die thuis moet komen.
Ze trekt zenuwachtig blaadjes van de planten.

Hij komt niet thuis, en dat is onze schuld,
want hij past niet in ons verhaal: het balkon
is vol. Met rotte planten, een vervette duif,
met schilferende verf op een vergammeld hekje,
een stoel die kraakt als je alleen maar kijkt en vooral
met een kleine vrouw die mooi daartussen past,
en die we heel lang laten wachten op dat kutbalkon.

Het probleem dat ik met dit probleem vooral heb is dat ik zelf steeds vergeet wat ik er ook alweer mee wilde.

[Lisannedg19]

Ik vind de eerste versie het mooist.
Het einde is leuk.
Mooi hoe je beschrijft hoe alles er uit ziet.

Dank je!

Waarom vind je de eerste het mooist? Die vind ik juist een beetje, zo van. Nouja, eigenlijk was ik gewoon daar op het einde vergeten wat ik ook alweer had bedacht als clou, en toen had ik er een wazig einde aangeplakt zoals ik er al heel erg veel heb gehad en wat niks zegt. Bij de tweede vond ik het weer wat duidelijker en passender. Alleen dat 'kutbalkon' zit me een beetje dwars. Niet dat ik verder tegen schelden ben of wat, en ik schrijf mijn gedichten altijd ongeveer zoals ik praat, dus wat dat betreft mag het wel. Maar 'kutbalkon' als laatste woord is misschien een beetje een negatieve afsluiter. /overpeinzing

[Lisannedg19]

Ik dacht dat die laatste regel van versie 1 sloeg op die man die maar niet kwam.
Dus ik vond het einde niet vaag.
Maar waarschijnlijk heb ik dat dan verkeerd begrepen ;p
Ik denk dat je gelijk hebt van dat kutbalkon, misschien verdomde balkon ofzo?
Nou ja, ik zou het ook niet weten ;p

Het sloeg ook op die man die niet kwam, maar ik vind het een nietszeggende zin. En 'verdomde balkon' loopt voor geen meter.

[Lisannedg19]

Rot balkon dan? xD.
Nouja, ik zou het totaal niet weten, ik zeg ook maar iets ;p

[Em.]

Ik moest je hele eerste gedicht denken OMG HEEFT DIE DUIF NU VERF AAN Z'N POTEN??? en dat had me toen heel erg afgeleid. Dus misschien moet ik een normaal stel hersens aanvragen moet je iets duidelijker maken dat
a. de duif verf aan z'n pootje heeft (dan kan ik over andere dingen na gaan denken)
b. het hekding al droog was.

En verder heb ik niet zo heel veel mening, geloof ik. Ik ben best moe, vandaag. Bij wiskunde kon ik me ook al écht niet meer herinneren of zo'n kronkelding waar je de afgeleide achter schreef dan een afgeleide van de afgeleide werd of de gewone formule of - nou ja, daar zijn we al anderhalf jaar min of meer mee bezig. Met pauzes, maar we zijn er heeeel lang mee bezig en dat is zo'n beetje de basis.

... dus dan ben ik ook niet meer zo helder m.b.t. je gedicht. En misschien klopt mijn eerste opmerking ook niet, maar goed.

Daar had ik helemaal niet aan gedacht! Dat die duif dan een rode poot krijgt. Sowieso is het natuurlijk raar dat de verf er in de eerste strofe opgeschilderd wordt en dan in de laatste strofe al schilfert.

Hm. En als ik 'verven' nou verander in 'maken'?

Ja, dat doe ik. Probleem en plotgat opgelost. Fjoe!

[flyaway]

Wat ontzettend leuk!!! Ik vind dat je 'verven' moet laten staan, ik vind het gaaf dat je dan inderdaad denkt omg zijn poot.

En wat ontzettend geniaal dat vanwege ons die man niet thuiskomt.

<3 Geweldig geschreven.

[twaalf]

Ik had dit al gelezen, maar nog niet gereageerd. WAT FIJN! Dit is het meest verfrissende wat ik in tijden (hier/ aan gedichten) heb gelezen. Inderdaad wat flyaway zei 'dat vanwege ons die man niet thuiskomt'. Ik voel me bijna schuldig door het voldenken van dat kutbalkon met die dikke rotduif en die planten waarvan mijn oma de naam wel weet!

Ik wilde zeggen versie 2, maar eigenlijk is versie 1 ("een kleine vrouw die nergens ruimte vindt, maar zoekt.
") ook zo fijn. En van verven vooral geen maken maken!

Nou, wat een lof toch weer, ik heb niets van je nodig hoor!

O toch een punt van 'kritiek': Comic Sans, dat maakt echt niets beter, lekker in verdana knallen en niets meer aan doen.

[Geel]

Mamma mia! Wat een goed gedicht! Vraag me niet waarom ik mamma Mia uitroep, want dat weet ik niet. De bedoeling ermee was iig laten blijken dat ik het heel fijn vond om dit gedicht te lezen. Echt ontzettend heel erg fijn. Dit vind ik een gedicht dat past in een boek over de beste werken uit het oeuvre van een geweldige en befaamde dichter. Jij dus. Om een of andere beroemde Nederlandse nicht na te doen: "Brava"!

En, ik kies ook voor optie een. En ik kies ook voor de plotgaten. Want, like, wat maakt het uit over de poten van de duif? En, het feit dat de verf aan het einde van het gedicht al aan schilferen is geeft mij de indruk dat de vrouw er eigenlijk stiekem zo'n anderhalve eeuw zit. En dat is wel een mooi beeld. Ja.

En, ik heb dit alles op een iPod getypt. Dat moet ik even zeggen, want dat vind ik heel erg knap van mezelf.

En, ik moet ook zeggen dag ik erg moest lachen om de post van Em.

[flyaway]

Wat Geel zegt Juist zo laten, die vrouw blijft wachten, wat een mooi beeld <3

Okee, dan laat ik hem zo! Allemaal erg bedankt.