Verschil moet er zijn

Verschil moet er zijn.


De tango is in mijn hoofd geslopen
en waar de winterse dagen
veruit in de meerderheid zijn
dans ik tussen sneeuw op straat

-oh ik glij-

Uit mijn liefde voor de dans
vraag ik een enkele dronken zwerver
en wij glijden samen over het ijs
schuiven af en toe maar dat maakt niet meer uit.

-Intussen-

Duiven schijten ongegeneerd
op jassen van argeloze voorbijgangers
die dan met gepaste walging op het gelaat
met een doekje de poep weg proberen te poetsen.

NIet af, maar ik zit vast, het zit me dwars, ik twijfel. Maar ik hou niet van de werkplaats. Ik denk.

Ik zou de laatste zin van de tweede strofe ('schuiven...') iets aan doen. Hij leest voor mij heel moeilijk en een beetje te lang.

Verder weet ik het niet. Ik vind dit heel erg mooi. <3

Em. Verdorie. En Geel! Laat eens wat horen.

[Em.]

"Wat". Zelf uitspreken om het te horen graag.

Ik ben niet zo bekend met dansen, maar sluipt een tango? Volgens de eerste youtubehit in ieder geval niet. En ik houd niet zo van de herhaling van 'tango' in het begin en dan weer dansen aan het eind van de strofe, ik vind dat het minder dubbel kan. Sowieso past die eerste regel voor mij niet helemaal in de sfeer van de rest van de strofe. Het lijkt mij mooier als een:

Waar de winterse dagen
veruit in de meerderheid zijn
dans ik de tango op straat

Die - oh ik glij - vind ik leuk.

Bij de tweede strofe val ik niet over de laatste regel (zoals Aldan) maar over de eerste. Een beetje het zelfde onduidelijk verhaal als bij de eerste regel van de eerste strofe, ik vind 'm niet bijdragen aan (de sfeer van) het gedicht. Ik vind het ook niet zo'n boeiende mededeling 'uit mijn liefde voor de dans', het lijkt me sowieso een beetje het enige motief om willekeurig iemand (en dan óók nog een dronken zwerver) te vragen met je te dansen - om de dans, niet om die éne naamloze zwerver.

En bij de laatste strofe lijkt het me mooier als eerst de voorbijgangers komen en dan pas de duiven. Als je begint met duiven vind ik die er zo plots staan, terwijl als het zo is:

"op jassen van argeloze voorbijgangers
schijten duiven ongegeneerd
waarna de eersten, met gepaste walging op het gelaat
met een doekje de poep weg proberen te poetsen."

... dan is dat niet zo opvallend, vind ik. Dan passen ze er mooier in.

En dan zou ik ook van de tweede met ('met een doekje') 'en', maken, denk ik. Want nu is het 'met een walging, met een doekje' ik zou het leuker vinden als er stond 'met een gepaste walging en een doekje'.

Maar verder is-ie leuk.

[Geel]

Ik merk een breuk bij de laatste strofe. En dat komt vooral door de woorden 'schijten' en 'ongegeneerd'. Ik vind dat die woorden echt niet bij de rest passen. De rest van de strofe is wel goed. En de rest van het gedicht ook. En, als ik hem lees, dan vind ik hem wel af.

Em, ik vind dat een tango wel sluipt. NIet sluipen-sluipen natuurlijk, maar dat voetje voor voetje zit er wel in.

En bedankt , allebei.