buurvrouw met borderline

[puck_xxx]

Zal mijn buurvrouw beseffen wat ze gedaan heeft?

Hey iedereen. Het spijt me heel erg voor het lange verhaal, maar ik zit hier echt mee en ik denk nog vaak aan m'n buurvrouw met borderline met wie ik een hele goede band had. Ik ben nu 15, maar oen we een paar jaar geleden in dit huis kwamen wonen was ik ongeveer 9 jaar oud. Ik leerde al sne;mijn buurvrouw kennen. Ze was echt heel aardig en we konden veel met elkaar lachen. Na een tijdje belde ze me elke avond op en vroeg of ik even langs wlde komen. Dan gingen we gezellig kletsen. Ze vroeg me ook altijd hoe het ging, wat ik op school deed, ect.. We kegen een heel vertrouwde band en ik had het gevoel dat ik echt ales aan haar kon vertellen. Het ging namelijk vaak minder goed, omdat ik problemen had met eten, zelfbeeld faalangst etc. Ze leek altijd zo geintereseerd en alsof ze altijd klaar stond om te helpen. Met mijn ouders durfde ik niet te praten, omdat ik bang was ze te kwetsen of dat ze te overbezorgd zouden reageren. Ik was er ook gewend aan geraakt dat we elkaar elke avond zagen.

Maar na een tijdje ging het veel minder met mijn buurvrouw. Ze belde voor een hele lange tijd niet en nam nooit op. Het deed me echt verdriet, want ik was er zo gewend aan geraakt dat we elkaar zagen en nou hed ze me heel hard laten vallen. Nu later pas realiseer ik me dat ze een slechte periode heeft gehad en het werd sindsdien nooit meer hetzelfde. Ze belde toch af en toe en we zagen elkaar een paar keer per jaar. Ze zag er vaak verdrietig uit en ik weet dat ze zichzelf sneed.Vroeger had ze ook wel eens slechte tijden gehad. Ik herinner me dat ze soms huilend op de bank lag en dat ik haar wilde helpen maar ik wist net hoe. Het was heel erg voor mij om haar zo te zien en ik wilde dat het weer zoals vroeger werd. Mijn moeder heeft me later verteld dat ze borderline heeft, .

Niet zo lang geleden hadden we best veel last van onze buurman die een bedrijf onder onze huizen heeft. Hij maakte heel veel lawaai, dus mijn moeder en mijn buurvrouw besloten een aanklacht in te dienen, omdat hij ook niet stopte nadat we hem gewaarschuwd hadden. Alleen had mijn moeder het heel druk dus ze kon hier niet meteen aan beginnen. Mijn buurvrouw had in die tussentijd mijn moeder gebeld, maar ze kon toen niet opnemen. Later, toen ze zag dat mijn buurvrouw haar had gebeld, belde ze meteen terug maar niemand nam op. En hier begon het allemaal...
Mijn buurvrouw was razend geworden en ze stuurde zelf een mail naar de gemeente of politie om een aanklacht tegen die buurman in te dienen maar ook tegen mijn vader. Ze had alerlei perssoonlijke dingen gestuurd over hem, waardoor hij gestraft kon worden. Ook dingen die ze zomaar verzonnen had. Mijn moeder schrok zich dood en ze was echt heel boos. Ze stuurde mijn buurvrouw een mailtje en zij antwoorde echt hele gemene dingen. Bijvoorbeeld dat we nooit vrienden met haar geweest zijn , dat mijn moeder een hele slechte moeder is en alsof het niet erg genoeg was ook al mijn geheimen die ik ooit aan haar toe had vertrouwd. Ze had het heel dramatisch opgeschreven, zodat mijn ouders ook een beetje boos op mij werden.
Mijn moeder was vroeger ook vaak jaloers dat ik zo veel tijd met mijn buurvrouw doorbracht en zei toen ook dingen als: is zij jouw moeder ofzo. Ik begrijp nu heel goed dat mijn moeder zich zo voelde, maar ik weet niet precies wat er met me was. Ik had echt het gevoel dat ik alles aan mijn buurvrouw kon vertellen en dat zij me begreep enz. Ik vond haar echt geweldig.

Maar haar mail was verder echt heel kwetsend opgeschreven en ze wilde geen contact meer. Dat doet me pijn en ik vraag me af of ze zich ooit zal realiseren wat ze gedaan heeft. Mijn ouders willen ook geen contact. Ze willen niks over haar horen en al helemaal niet dat ik over haar praat. Dat begrijp ik wel, want ze had echt haar best gedaan om ze diep te kwetsen en dat is haar gelukt. Ik ben ook verdrietig, want ik had nooit gedacht dat ze al die geheimen door kon vertellen. Ik mis die oude tijd heel erg, want we hebben ook zulke leuke tijden gehad- veel gelachen en gespeeld toen ik een kind was. Maar in haar mail stond dat we niks voor haar betekend hebben, maar ik denk dat dat niet zo was.

Mijn vraag is: zal ze ons missen? Zal ze net als mij ook terug denken aan onze tijd? Zal ze zich schuldig voelen? Zal ze niet meer boos zijn en klaar om ons te vergeven? Ik zal het graag goed willen praten, maar ik denk dat mijn buurvrouw mij complete zal negeren en mijn ouders zullen echt heel boos en teleurgesteld zijn als ik weer contact zoek. Ik denk aan de ene kant dat dat ook een slecht idee is, want ik wil niet nog een keer zo gekwetst worden. Maar ik vind het toch heel moeilijk om dit allemaal te verwerken en ik denk nog elke dag aan haar. Hoe zou ik dit achter me kunnen laten?

[Pluis]

Ik heb even wat alinea's in je verhaal aangebracht want anders is het niet te lezen.

verder is dit typisch borderline gedrag: aantrekken en afstoten. Als je er mee kunt leven dat er een tijd zal zijn dat ze je weer afstoot, kun je contact zoeken. Als je daar niet op zit te wachten moet je het vooral laten zoals het is. Zij gaat in ieder geval niet veranderen, ze zal hoogstens weer een "ik vind jou aardig" periode hebben.

Ik kan me niet verplaatsen in de geest van een Borderliner, dus ik weet niet in welke mate ze iemand missen of zich schuldig kunnen voelen. Een sorry hoef je meestal niet te verwachten in ieder geval. Borderliners zijn goed in het gebruiken van je kwetsbare punten, als ze in hun moment van afstoten zitten (en dat kan door alles getriggerd worden, een verkeerde blik, een vuilnisbak buitenzetten op een verkeerd tijdstip, te luid lachen, ziek zijn als ze je nodig hebben, je kunt het zo gek niet bedenken), dan zullen ze er ook alles aan doen om je zoveel mogelijk pijn te doen op de punten waarvan ze weten dat het pijn doet.

Ik heb voor mezelf besloten dat ik dit soort vriendschappen niet meer wil. Ik wil niet gekwetst worden en figuurlijk de grond in getrapt worden om iets waarvan ik niet eens besef dat het 'fout' was. Ik heb zelf genoeg rottige periodes meegemaakt en ik wil niet meer meegetrokken worden door die shit van een ander. Mensen kunnen ziek zijn en ik wil ze daarvoor niet in de steek laten, maar dat is het mij niet meer waard, zeker als ze jou wel laten stikken als het met jou niet goed gaat. Aan zulke vriendschappen heb je niks en die maken je kapot.

[puck_xxx]

Bedankt allemaal voor jullie reacties! Het is waar: ik zou het achter mij moeten laten, omdat ze ons toch na een tijdje weer zat is en ook puur om mijn familie en mij te beschermen.
Ik weet dat het nu gewoon minder goed met haar gaat en ik neem haar alles wat ze gedaan heeft daarom niet kwalijk. Ik prober me gewoon de goede tijden met haar samen te herrinneren en voor de rest laat ik het achter me.
Oooh en sorry dat ik het op de verkeerde plaats had geplaats. Bedankt voor het veranderen!