De voorbijganger.

[Aletta Jacobs]

Toevalligerwijs liep jij daar
je krabte nog eens aan je hoofd.
Wandelen deed je graag, stilstaan ook
dus je kocht een nieuwe hond.

Je wilde geen gebruikt geval want
zoals jij wist, die dieren hebben vaak
een grote bek, die gromt.

Nee, jij wilde weten wat je nu precies
te wachten stond.


Het kind bewoog nog een klein beetje
wat bloed drupte in slowmotion
naar de grond.

Dit kwam niet voor in je gedachten
verzonken deed je of het meisje niet bestond.

Je liep en liep en wanneer je zeer bewust
zou bedenken wat er nu precies gebeurde
stond je nooit meer stil
en liep je weg.


Verdwenen in de achtergrond.

[flyaway]

De eerste strofe vind ik heel sterk, door de verrassende vierde regel. Daarna neemt het helaas wat af, het kind snap ik niet, en ik vind het bloed cliche. Het lijkt alsof er niet echt een verhaal in zit. De rijm is heel prettig. Probeer eens het niveau van de eerste strofe vast te houden? Door meer van zulke verrassingen toe te voegen, iets meer verhaal, meer eenheid in de structuur (steeds 4 regels of 4 3 4 3), etc.
Zeker niet slecht hoor! Maar je kunt jezelf nog verbeteren.

[Em.]

Strofe voor strofe, want vandaag heb ik zin in hapklare stukjes. De algemene indruk is positief trouwens, het zou kunnen dat het door allemaal kritiekpuntjes negatiever lijkt dan het is.

Aletta Jacobs schreef:

Toevalligerwijs liep jij daar
je krabte nog eens aan je hoofd.
Wandelen deed je graag, stilstaan ook
dus je kocht een nieuwe hond.

Ik vind toevalligerwijs hier niet zo mooi staan. Ik vind het een wat moeilijk woord, het trekt veel aandacht naar zich toe, het is zo netjes - het is niet zo'n natuurlijk woord. Bij 'Toevallig liep je daar' was mijn aandacht meer uitgegaan naar het beeld van een jij die loopt (en bij constructies zonder dat toevallige misschien nog meer, maar die kan ik even niet verzinnen) en minder naar 'jeetje wat een gek duur woord daar'.

Krabde, niet krabte.

Ik vind de regel 'dus kocht je een nieuwe hond' leuk! Het is verrassend, het komt net-niet helemaal logisch voort uit de rest, het geeft mij ineens een beeld van een wandelaar met een hond, en dan ook eentje die niet echt om die hond geeft (hij kocht gewoon maar een nieuwe hond, dat nieuwe is zo onpersoonlijk). Dat vind ik gaaf.

Je wilde geen gebruikt geval want
zoals jij wist, die dieren hebben vaak
een grote bek, die gromt.

Dat 'gebruikt geval' is ook weer heerlijk onverschillig naar die hond toe. En er zit veel alliteratie in, vooral die g's. Ik vind het, mede daardoor denk ik, ook prettig lopen. Wél krijg ik meer het idee van een kinderversje hier (niet van een kinderversje, maar meer die richting op) over honden met grote grommende bekken, dan bij de vorige strofe (waar nog helemaal 'toevalligerwijs' in stond) waardoor ik deze strofe niet helemaal dezelfde toon vind hebben als de vorige.

Nee, jij wilde weten wat je nu precies
te wachten stond.

Ik vind deze strofe denk ik niet heel erg nodig in het gedicht. Ik zou 'm niet missen als hij verdween, zeg maar.

Het kind bewoog nog een klein beetje
wat bloed drupte in slowmotion
naar de grond.

En dat is ineens wel een heel plotse overgang! Het is een beetje gek en raar en apart en vreemd, zo ineens van de wandelaar naar een kind dat doodbloedt. Ergens vind ik dat wel wat hebben, het illustreert mooi hoe die man daar zomaar lángs dat dramatische beeld loopt en die twee helemaal niet met elkaar verweven raken. En het trekt de aandacht, je wordt als lezer gedwongen je af te vragen hoe dát nou weer kan.

Ergens anders vind ik dat dit beeld/de woorden wel iets origineler hadden gemogen. Ik had dat meer bij het gedicht vinden passen, denk ik, want de belangrijkste persoon is volgens mij nogal een onverschillig zak - en dit beeld is niet zo onverschillig, met bloed en in slowmotion druppelen. Ik denk dat dit nog extremer (?) kan - nog net wat gekker. En dat 'het bloed vormde nog wel een fonteintje op haar hoofd / maar echt slagaderlijk was het niet'-dingen meer passen bij de rest van de onverschilligheid met simpelweg nieuwe honden en gebruikte gevallen en gewoon langslopen.

Dit kwam niet voor in je gedachten
verzonken deed je of het meisje niet bestond.

Dit kwam niet voor in je gedachten
- in je gedachten verzonken deed je of het meisje niet bestond.

Of moest je hem niet zo lezen? Dat het 'in je gedachten' zowel bij dat ervoor als bij dat erna past? Ik vind het wel leuk, met dat overlappen.

Je liep en liep en wanneer je zeer bewust
zou bedenken wat er nu precies gebeurde
stond je nooit meer stil
en liep je weg.

Ik kan eigenlijk niet zoveel met deze strofe. Je loopt en als je heel bewust bedacht 'he daar bloed iemand dood' dan zou je weglopen. Dat vind ik raar, denk ik, want je lóópt al, dus ben je al aan het weglopen, en dat wringt met 'als (...) dan liep je weg'. En ook 'je liep en als (...) dan stond je nooit meer stil' - dat klinkt een beetje alsof diegene stil stond, en dat doet ie niet - en oké, het kan wel, want we weten dat hij loopt en stilstaat en dat het dus mogelijk is dat hij die gewoonte verandert als hij het drama aanschouwt, maar toch. Ik vind het een beetje een, tja, strofe die niet helemaal lekker loopt.

Oh, en ik stoor me ook een beetje aan 'precies'. Ik vind het mooier als er gewoon staat 'zou bedenken wat er nu gebeurde'. Maar dat is een persoonlijke iets, denk ik, dat ik precies niet zo geweldig vind.

Verdwenen in de achtergrond.

Ik vind deze gek aansluiten op de vorige regel. 'Je liep weg. Verdwenen in de achtergrond.' Ik weet niet precies waarom, maar dat vind ik gek, zo achter elkaar aan. Misschien doordat het perspectief (heet dat wel zo?) wisselt, en was het niet zo gek geweest als er stond 'Je liep weg. Je verdween in de achtergrond.'



En zodoende rek ik je topic een heel stuk op. En oja, ik vind het niet nodig dat er ineens een extra enter is voor de strofe waarin het kind doodbloedt, dat was ik nog vergeten toen ik het gedicht in stukjes knipte. Maar! De algemene indruk is dus positief, ik vind het een origineel gedicht, met een lekker vreemde persoon en een nogal gekke situatie - dat vind ik wel leuk.

[Aletta Jacobs]

Wauw! Dank jullie voor de feedback, hier kan ik echt iets mee! Precies de stukken die jij, Em., opnoemt als zijnde 'overbodig' of 'net-niet' kregen ook mijn misgenoegen. Het probleem met mij is mi- af en toe - dat ik wat snel schrijf en vervolgens het geschrevene verwerp; afkeur. Misschien dat wanneer ik dat wat minder deed, er een gedicht zou staan dat wat meer een geheel vormt, wat beter uitgewerkt is!

Het was inderdaad zo bedoeld, 'niet voor in je gedachten - in je gedachten verzonken'. En ik vind het geniaal dat je het gedicht oppikt zoals ik het schreef; dat je er dezelfde voorstelling bij maakt.

Al met al was dit weer eens een probeerseltje, ik pas het gedicht voorlopig nog even niet aan.. Herschrijven is niet mijn sterkste kant ivm de torenhoge eisen. Ik zal proberen om binnenkort nog eens iets te posten en daarin de tips die ik uit jullie comments haal te verwerken!