Nomina Animorum (verbeterd)

[lillojon]

Hallo, ik herschrijf een verhaal van mij en ik wil weten wat jullie ervan vinden.
Ook al is dit account een tijdje geleden gemaakt.
Ik sta open voor commentaar. Op een dag wil ik mijn verhaal in manga vorm hebben.
ps. alles dat schuins gedrukt is, is de hoofdpersoon gedachte.
Episode 1: Waarom ik? deel1

Olinia stapt de Nitroc binnen, een plaatselijk eetcafé. Zoekend kijkt Olinia naar de verschillende rijen. Welke is het kortst? De rijen verschillen in lengte van elkaar. Helemaal links, in het hoekje, ziet Olinia een korte rij. Vlug voegt ze zich toe aan de éénpersoons rij. Met haar handen over elkaar, richt ze haar blik op het menu. Voordat ze iets kan kiezen loopt er een dikke man voor haar weg met een zak friet in zijn hand. Een patat wordt, door de dikke man, ondergedompeld in een dikke klodder mayonaise. Olinia ziet de man genieten van zijn delicatessen.
‘Wat wil je bestellen?’ vraagt de jongen achter de toonbank met een vriendelijke lach. Zijn smalle gestalte is gehuld in een Nitroc uniform. Het blauw en geel staan perfect bij zijn blauwe ogen en zijn zongebruinde huid. Een hitte bekruipt Olinia's gezicht.
'Ik ehm...' Ze kijkt vlug naar de menukaart en kiest het eerste wat ze ziet. "Een hamburger. Doe mij maar een hamburger."
'Anders nog wat?’
Olinia ontwijkt zijn blik en schudt haar hoofd.
'Oké.'De jongen draait zich om en gaat met haar bestelling aan de gang. Olinia voelt hoe de blos op haar wangen vervaagd en slaakt een zucht van verlichting. Ze leunt met haar rug tegen de toonbank en laat haar ogen door het eetcafé dwalen. Een videoclip van een leuk liedje, dat al een maand in de top 30 staat, verschijnt op de televisie die aan de muur hangt. Ze luistert naar het liedje en ziet een paar jongetjes rennen met ballonen in hun hand. Het is al een tijd geleden dat ze in de Nitroc is geweest. De vakantie naar Kior duurde lang, het plezante eiland dat in het zuiden van het land dobbert. De snackbar is veranderd, in de tijd dat ze weg was. De banken hebben een nieuw bekleedsel, de tegels zijn nieuw en de winkel heeft een frisse uitstraling.
Alles gaat zonder mij verder. De tijd staat niet stil in deze wijk. Kior was zo rustig en de tijd leek er dood te zijn. Hier moet alles zo snel mogelijk, de tijd is je vijand.
‘Mevrouw?’
Beschaamd draait ze richting de toonbank. Gedachtes varen weg, terug in de echte wereld. De honger versterkt door een blik naar de verpakte hamburger.
‘Alstublieft.’
'Dankjewel,’ zegt ze zacht.
Ze slaat haar hand uit en grijpt de burger. Net voordat ze de verpakking eraf kan scheuren, schreeuwt ze. Iedereen stopt waarmee ze bezig zijn en kijkt naar Olinia. Een vrouw heeft Olinia vast geklemd, die met een pijnlijke blik kijkt. De gezelligheid vervormt zich tot een onheilspellende sfeer. De mevrouw is bruin van huidskleur, ze heeft gevlochten haar tot haar schouders, bruine ogen en is lang. Ze heeft een zwart wapen in haar hand. Olinia kijkt naar het pistool en begint te transpireren. Wilde bewegingen uit angst, de spanning ligt te hoog. Er klinken stappen in het restaurant, een paar mensen hollen de zaak uit. De vrouw kijkt achter zich, maar houdt Olinia stevig vast zodat ze niet kan wegglippen. Het pistool is gericht op Olinia en een traan valt op de vloer. Ze wilt groot blijven, maar dat gaat niet, de vrees om dood te gaan is te groot en ze begint te snikken.
'Geef me het geld of dit meisje gaat er aan,’zegt de vrouw met een snauwende stem. De vrees van het meisje mindert. Tranen van angst en verdriet kijken de werknemer aan. Haar lot ligt in zijn handen.
‘Nee!’ zegt de Jongen.
Krak, haar mond valt open. Het schriele touwtje dat haar hoop vast hield, breekt in tweeën.
’Wat zei je!’ schreeuwt de vrouw. Die nu van woede kookt. Uit boosheid houdt ze Olinia strakker vast. De greep weerhoudt haar van ademen.
De klanten weten niet wat ze zien. Met grote ogen kijken ze naar de jongen. Is het zo geld zo belangrijk voor hem?

Nee ! Waarom geef je het geld niet.

De vrouw drukt op de trekker.

Dus op deze manier ga ik dood.

Tragisch valt haar gestalte na beneden.

[lillojon]

perongeluk

ik vin het wel goed, graag meer

[lillojon]

Vergeten het verder te posten.
Episode 1: Waarom ik? deel2

Olinia valt als een baksteen met haar achterhoofd op de grond.
’Auww!’schreeuwt ze.
De vrouw kijkt naar haar pistool. Verschrikking is op haar gezicht te lezen. De klanten kijken verbaasd naar Olinia, er is helemaal niets aan de hand. Het pistool van de vrouw heeft een deuk aan het eind.
'Hoe kan dit!' schreeuwt de vrouw.
Haar hand trilt en ze laat het pistool vallen. De deur van het fastfood restaurant wordt open geschopt.
’Politie,’zeggen een paar agenten. ’Zet je handen in de lucht.’
De vrouw draait zich om. Ze kijkt naar de politie. Een zweet druppel op haar voorhoofd. Ogen gevuld met angst. Een sprong achter de afvalbak. Haastig naar de wc toe, maar voor dat ze de deur open wordt er een schop in haar buik gepland. De vrouw schreeuwt wanhopig van pijn. De politie versnelt zich naar de crimineel toe en boeit haar stevig vast.
’Dankjewel, jongenman,’zegt één van de politiemannen.
De resterende klanten lopen gehaast uit het restaurant.
’Goed gedaan,’zei de jongen die daar ook werkte tegen de kassier.
’Het was niets special,’zei hij tegen de kassier.
Hij loopt naar Olinia toe en help haar op te staan.
‘Gaat het?’vraagt hij.
’Ja, het gaat wel alleen heb ik me achterhoofd hard gestoten.’
De andere jongen loopt naar hun toe.
’Wacht eens even,’zegt de jongen.’Ben jij dat? Olinia... Olinia van de basisschool?’
’Hoe weet je me naam?’ Vraagt Olinia, die nog een beetje in de war is door de gebeurtenis.
’Ik ben het Jason van groep 8.’
De kassier laat Olinia los en vraagt:’Ken je haar?’
’Ja, we zaten samen in groep 8,' zoals ik al zei.
Olinia loopt naar een bankje toe en gaat zitten. De jongens nemen haar voorbeeld over en volgen. Olinia voelt voorzichtig aan haar achterhoofd. De pijn is nog niet verdwenen. Jason stort zich aan zijn droge keel. Hij staat op en wandelt naar zijn werkplaats.
‘Hoe heet je trouwens,’vraagt Olinia met pijn in haar stem.
’Ik heet Dennie Roloson.’
Jason komt terug met drie blikjes cola. De pinnen worden ervan afgetrokken en de jongens beginnen te slurpen. Een politie man loopt naar ze toe. Hij zit recht tegenover hun.
’Hallo, ik ben agent Ethan Col. Kunnen jullie me vertellen wat er net hier is gebeurt.’
Een kleine glimlach verschijnt er op zijn gezicht. De andere agenten lopen met de vrouw uit de zaak. Dennie kijkt naar de agent en begint met praten. Hij vertelt het hele verhaal, terwijl Olinia haar blikje opent.

Ik was bijna dood. Waarom moest dit mij overkomen. Ik was erg bang, maar dit was niet erger dan dat.

’Oké, ik begrijp volkomen wat er is gebeurt. Kunnen jullie je naam op dit blaadje schrijven, jullie huisadres en jullie huistelefoonnummer.’
Een paar blaadjes worden los gescheurd. Drie blaadjes worden verdeeld voor de kinderen.
’Heeft u ook een pen voor me,’vraagt Jason.
’Ooh- Sorry. De agent pakt een pen uit zijn borstzak en geeft het aan Jason.
’Alsjeblieft.’
’Dank u wel.’
Jason zet zijn hand op de tafel en begint de gegevens te schrijven. Hij schrijft het snel, waardoor het op een tekening lijkt. Daarna geeft hij de pen aan Dennie. Die schrijft ook zijn gegevens op het blaadje, maar dan met een wat mooier handschrift. Ten slotte krijgt Olinia de pen. Ze schrijft haar gegevens ook en geeft de pen aan de man. De man stopt de pen weg, in zijn broekzak.
’Dank jullie wel.’
De agent staat op en loopt naar de deur. Hij doet hem openen en gaat uit het restaurant. Jason, Dennie en Olinia zitten nog op het bankje.
‘Gaat het wat beter?’vraagt Dennie.
‘Ja, het gaat wel,’zegt Olinia zacht.
Jason staat op en zegt:’Kom we gaan naar huis.’
Hij loopt naar de kassa en pakt de sleutel. De twee staan al klaar om weg te gaan. De colablikken zijn niet vergeten. Jason loopt naar zijn blikje toe, pakt het en loopt naar de deur. Als hij buiten is stopt hij de sleutel in het sleutelgat en sluit de deur. Hij duwt de deur om te kijken dat hij echt op slot zit en daarna zegt hij:’We zullen je naar huis brengen. Zodat je veilig thuis kan komen.’
’Oké,’zegt Olinia.
De tocht naar huis ging snel. Dennie vroeg nog hoe het was om in zon situatie te zijn aan Olinia. Ze zei dat ze geschrokken was en niet wist wat ze moest doen. Ze staan voor de deur van Olinia huis.
’Dank jullie wel dat jullie me thuis brachten.’ Olinia pakt haar sleutel hij haar jas zak en maakt de deur open.
’Doei,’zeggen de jongens en ze lopen weg.

COMMENTZ?

[Kitten]

Wat ik me een beetje afvraag is waarom je gelijk 2 stukjes neerzet. Het is normaal om eerst op anderen te reageren voor je je eigen verhaal online begint te zetten.

Ik vraag me af hoe je van plan bent de lezer in dit verhaal te trekken. Een gijzeling van een hoofdpersonage werkt alleen maar als mensen om dit hoofdpersonage geven. Ze komt mij als zeer onhandig, onzeker en onbelangrijk over zoals je haar presenteert (vooral door de manier waarop ze besluit te bestellen).

Lees voor jezelf een keer de tekst hardop voor. Je hebt nogal de neiging om woorden te herhalen en zinnen op dezelfde manier te beginnen. Natuurlijke kan dit werken in sommige situaties, maar niet altijd.
(vb.: "Voordat ze iets kan kiezen loopt er een dikke man voor haar weg met een zak friet in zijn hand. Een patat wordt, door de dikke man, ondergedompeld in een dikke klodder mayonaise."
Kijk eens hoe vaak hier 'dik' in de zin staat.)

Er zijn nog wel wat andere dingen, maar ik denk dat deze het belangrijkst zijn voorlopig.

Verder: als je schrijft maak je gebruik van correct Nederlands. Vraag dan ook alsjeblief om 'commentaar' niet om 'Commentz'.

[Pauline <3]

hey :-)
1) 'kitten' heeft gelijk met die 'dik'
2) die twee komma's voor en na 'door de dikke man' kunnen eigenlijk weggelaten worden
3) idd een beetje meer afwisseling en niet altijd dezelfde woorden
het eerste stukje vind ik heel goed. veel spanning en goede opbouw enzo
maar het tweede stukje vind ik - sorry - een heel klein beetje kinderachtig van acties zo weet je ..
het lijkt nu alsof je het eerste stuk hebt geschreven in een enthousiaste bui en goed verbeterd enzo
maar het tweede stukje lijkt zo een beetje een aanvulling gewoon. alsof je inspiratie een beetje aan het wegebben is. sorry als ik je daarmee kwets he, het is zo niet bedoelt maar het leek een beetje zo. maar voor de rest vind ik het goed. enkel nog een paar keer nalezen :-) x

[Pauline <3]

ah jah en ook qua spelling nog eens nalezen. bv een zweet druppel aan elkaar enzo van die dingen :-)