Omgaan met..

Het is nu al 3 -4 jaar duidelijk dat ik dyslexie heb
en kan er totaal niet accepteren of mee omgaan
en tijdje geleden hoorde ik dat ik add heb ;s

kan iemand me helpen hoe moet ik hier mee omgaan en accepteren dat het niet anders is ?

[Em.]

Je nickname is eigenlijk wel toepasselijk zo. Je zou eigenlijk gewoon tegen jezelf moeten kunnen zeggen 'dit ben ik'. Er is verder niet zoveel aan te doen behalve er zo goed mogelijk mee proberen te leven. En je diagnose zorgt er niet voor dat je ineens X hebt, maar dat je nu wéét wat er is en dat je dan veel specifieker kunt zeggen waardoor bepaalde problemen komen en veel specifieker oplossingen kunt zoeken en bovendien eerder hulp kan krijgen. Zelf ben je niet verandert, je weet alleen een beetje beter met wie je te maken hebt! En eigenlijk dat 'er is niet zoveel aan te doen behalve er zo goed mogelijk mee te leven' gold altijd al, alleen lukt het deel 'er zo goed mogelijk mee te leven' misschien wat beter omdat je dus gericht kunt zoeken naar oplossingen e.d.

En ik weet niet wat er niet aan te accepteren is, je hébt het gewoon. (Hoewel 'hebben' vind ik niet helemaal geweldig klinken in dit context. Volgens mij is het, vooral bij dingen als ADD, meer kloppend om er iets van te maken als 'ik vertoon heel veel kenmerken van iets wat ze uiteindelijk de verzamelnaam ADD hebben gegeven om zo samen met elkaar te kunnen praten over wat het is, zonder het steeds heel specifiek te moeten omschrijven'. Ik bedoel, kanker is bijvoorbeeld iets waarvan heel duidelijk is wát het is, waarbij je het kunt lossnijden en laten zien als je dat wilt, terwijl ADD me meer een soort verzamelingen eigenschappen lijkt.)

Het naarste deel eraan lijkt me (ze hebben me nooit gediagnosticeerd voor dat soort dingen, dus ik heb er geen ervaring mee) is dat je ineens officieel een probleem zou hebben terwijl je gewoon normaal wilt zijn. Misschien helpt het voor jou om te beseffen dat er niets verandert is, dat je niet ineens een probleem of ADD of wat dan ook hebt op het moment dat mensen dat bij je vaststellen: je was al wat je was, alleen hebben ze nu voor het gemak een naam gegeven aan een deel van je 'eigenschappen' zodat ze je er makkelijker mee kunnen helpen. Dat de enige verandering. En verder ben je gewoon wie je was (en als dat je niet bevalt, zit je in de verkeerde hoek met het accepteren van dyslexie/ADD en zou je moeten gaan naar jezelf accepteren/zelfvertrouwen opbouwen, denk ik!)

Nou ja, heel verhaal, ik weet niet zeker of je er iets aan hebt, maar in ieder geval: sterkte ermee! Hopelijk leer je er snel mee omgaan of toch accepteren dat je die diagnose hebt.

Door het stellen van een diagnose ben je in principe geen ander persoon geworden: wat Em. zegt over ADD klopt wel, je hebt het niet, het is een deel van je karakter.

[Mark52]

Dat je dyslexie hebt is een ongemak, maar zo erg is het toch niet? Waarom kun je het niet accepteren?
Dus je hebt iets meer moeite met teksten dan andere mensen, maar vaak wordt hier ook rekening mee gehouden door anderen als je zegt dat je dyslexie hebt. Zo mag je langer doen over een toets op school.

Voor de rest sluit ik mij aan bij Em.

[joris19]

Zet je in, dan komt het wel goed.

[Natalia92]

Mark52 schreef:

Dat je dyslexie hebt is een ongemak, maar zo erg is het toch niet? Waarom kun je het niet accepteren?
Dus je hebt iets meer moeite met teksten dan andere mensen, maar vaak wordt hier ook rekening mee gehouden door anderen als je zegt dat je dyslexie hebt. Zo mag je langer doen over een toets op school.

Voor de rest sluit ik mij aan bij Em.

Op school is het naar mijn eigen ervaring toch niet altijd even makkelijk. Ik heb in mijn eerste jaar hoger gestudeerd voor leerkracht te worden in het secundair. ik was geslaagd, maar ik ondervond ontzettend veel moeilijkheden! Soms voel je u ook gewoon dom, dus zo makkelijk is het ook niet om er met leren om te gaan...

Em. schreef:

Je nickname is eigenlijk wel toepasselijk zo. Je zou eigenlijk gewoon tegen jezelf moeten kunnen zeggen 'dit ben ik'. Er is verder niet zoveel aan te doen behalve er zo goed mogelijk mee proberen te leven. En je diagnose zorgt er niet voor dat je ineens X hebt, maar dat je nu wéét wat er is en dat je dan veel specifieker kunt zeggen waardoor bepaalde problemen komen en veel specifieker oplossingen kunt zoeken en bovendien eerder hulp kan krijgen. Zelf ben je niet verandert, je weet alleen een beetje beter met wie je te maken hebt! En eigenlijk dat 'er is niet zoveel aan te doen behalve er zo goed mogelijk mee te leven' gold altijd al, alleen lukt het deel 'er zo goed mogelijk mee te leven' misschien wat beter omdat je dus gericht kunt zoeken naar oplossingen e.d.

En ik weet niet wat er niet aan te accepteren is, je hébt het gewoon. (Hoewel 'hebben' vind ik niet helemaal geweldig klinken in dit context. Volgens mij is het, vooral bij dingen als ADD, meer kloppend om er iets van te maken als 'ik vertoon heel veel kenmerken van iets wat ze uiteindelijk de verzamelnaam ADD hebben gegeven om zo samen met elkaar te kunnen praten over wat het is, zonder het steeds heel specifiek te moeten omschrijven'. Ik bedoel, kanker is bijvoorbeeld iets waarvan heel duidelijk is wát het is, waarbij je het kunt lossnijden en laten zien als je dat wilt, terwijl ADD me meer een soort verzamelingen eigenschappen lijkt.)

Het naarste deel eraan lijkt me (ze hebben me nooit gediagnosticeerd voor dat soort dingen, dus ik heb er geen ervaring mee) is dat je ineens officieel een probleem zou hebben terwijl je gewoon normaal wilt zijn. Misschien helpt het voor jou om te beseffen dat er niets verandert is, dat je niet ineens een probleem of ADD of wat dan ook hebt op het moment dat mensen dat bij je vaststellen: je was al wat je was, alleen hebben ze nu voor het gemak een naam gegeven aan een deel van je 'eigenschappen' zodat ze je er makkelijker mee kunnen helpen. Dat de enige verandering. En verder ben je gewoon wie je was (en als dat je niet bevalt, zit je in de verkeerde hoek met het accepteren van dyslexie/ADD en zou je moeten gaan naar jezelf accepteren/zelfvertrouwen opbouwen, denk ik!)

Nou ja, heel verhaal, ik weet niet zeker of je er iets aan hebt, maar in ieder geval: sterkte ermee! Hopelijk leer je er snel mee omgaan of toch accepteren dat je die diagnose hebt.

tkx het liefst was ik gewoon normaal met niks , zou wel alles makkelijker maken denk ik ;s

Natalia92 schreef:

Op school is het naar mijn eigen ervaring toch niet altijd even makkelijk. Ik heb in mijn eerste jaar hoger gestudeerd voor leerkracht te worden in het secundair. ik was geslaagd, maar ik ondervond ontzettend veel moeilijkheden! Soms voel je u ook gewoon dom, dus zo makkelijk is het ook niet om er met leren om te gaan...

ik voel me idd ook dom altijd eigelijks ;s

Mark52 schreef:

Dat je dyslexie hebt is een ongemak, maar zo erg is het toch niet? Waarom kun je het niet accepteren?
Dus je hebt iets meer moeite met teksten dan andere mensen, maar vaak wordt hier ook rekening mee gehouden door anderen als je zegt dat je dyslexie hebt. Zo mag je langer doen over een toets op school.

Voor de rest sluit ik mij aan bij Em.

nou ja ik vind het wel erg en als je het niet heb heb je ook geen extra tijd nodig

[Em.]

ditbenik17 schreef:

tkx het liefst was ik gewoon normaal met niks , zou wel alles makkelijker maken denk ik ;s

Nou ja, niemand is geheel normaal. En normaal zijn is ook maar zo standaard. En je hebt geen diagnose nodig om niet geheel normaal te zijn, waarbij ik zelf een prima voorbeeld ben (ik ben niet heel gek ofzo, ik ben gewoon niet heel gemiddeld ).

Em. schreef:

Nou ja, niemand is geheel normaal. En normaal zijn is ook maar zo standaard. En je hebt geen diagnose nodig om niet geheel normaal te zijn, waarbij ik zelf een prima voorbeeld ben (ik ben niet heel gek ofzo, ik ben gewoon niet heel gemiddeld ).

ik zie mezelf normaal als ik geen medicijnen hoef slikken en alles ;s

nog reacties veder?

[huntingyade]

ik zelf heb best een erge vorm van ADD met daarbij ook iets van PDD-NOS ofzo. ik heb dit een goed halfjaar geleden te horen gekregen. maar ik heb geen moeite gehad om het te accepteren.
het veranderd tenslotte niks aan je. het enigste waar het voor zorgt is dat je sommige dingen van je eigen uit beter begrijpt. en makkelijker aan mensen uit kan leggen warom je bepaalde dingen doet. dus eigenlijk zie ik er meer een voordeel in dan een nadeel,

huntingyade schreef:

ik zelf heb best een erge vorm van ADD met daarbij ook iets van PDD-NOS ofzo. ik heb dit een goed halfjaar geleden te horen gekregen. maar ik heb geen moeite gehad om het te accepteren.
het veranderd tenslotte niks aan je. het enigste waar het voor zorgt is dat je sommige dingen van je eigen uit beter begrijpt. en makkelijker aan mensen uit kan leggen warom je bepaalde dingen doet. dus eigenlijk zie ik er meer een voordeel in dan een nadeel,

hoe erg is erg ?

maar hoe heb jij he dan geaccepteerd ?

[huntingyade]

ditbenik17 schreef:

hoe erg is erg ?

maar hoe heb jij he dan geaccepteerd ?

erg genoeg dat er bij het intakegesprek al zowat een diagnose gesteld was. en volgens mijn behandelaar was ik 1 vn de ergere die ze had gezien enzo.

en tsja ik vond er weinig te accepteren aan. ik vond het alleen maar verhelderend. bepaalde eigenschappen van mij werden meteen een stuk duidelijker en verklaarbare dus ik heb er niet echt problemen meegehad.

huntingyade schreef:

erg genoeg dat er bij het intakegesprek al zowat een diagnose gesteld was. en volgens mijn behandelaar was ik 1 vn de ergere die ze had gezien enzo.

en tsja ik vond er weinig te accepteren aan. ik vond het alleen maar verhelderend. bepaalde eigenschappen van mij werden meteen een stuk duidelijker en verklaarbare dus ik heb er niet echt problemen meegehad.

hoe deed je dan ?

[huntingyade]

wat bedoel je met hoe ik deed ?

[Fit4Life]

Zorg ervoor dat je school het weet zodat ze zich op je aan kunnen passen.

En verder...waar loop je tegen op in het dagelijks leven, want ik kan wel zeggen hoe je met ADD kan omgaan, maar dan kan ik veel verzinnen voor elke mogelijke situatie.

[huntingyade]

Fit4Life schreef:

Zorg ervoor dat je school het weet zodat ze zich op je aan kunnen passen.

En verder...waar loop je tegen op in het dagelijks leven, want ik kan wel zeggen hoe je met ADD kan omgaan, maar dan kan ik veel verzinnen voor elke mogelijke situatie.

en zelfs dan blijft het lastig om iemand goed advies te geven. het is vooral gewon zoeken naar hoe je goed om die problemen heen kan werken.

en bij sommigen mensen kan medicatie meehelpen hiervoor. maar bij sommigen ook weer helemaal niet dus dat is iets wat je voor je eigen uitzal moeten proberen.

huntingyade schreef:

wat bedoel je met hoe ik deed ?

neem niet aan dat ze het zonder iets te weten kunnen zien meteen of wel; ?

Fit4Life schreef:

Zorg ervoor dat je school het weet zodat ze zich op je aan kunnen passen.

En verder...waar loop je tegen op in het dagelijks leven, want ik kan wel zeggen hoe je met ADD kan omgaan, maar dan kan ik veel verzinnen voor elke mogelijke situatie.

in het geheel omgaan er mee

huntingyade schreef:

en zelfs dan blijft het lastig om iemand goed advies te geven. het is vooral gewon zoeken naar hoe je goed om die problemen heen kan werken.

en bij sommigen mensen kan medicatie meehelpen hiervoor. maar bij sommigen ook weer helemaal niet dus dat is iets wat je voor je eigen uitzal moeten proberen.

ik moet ook medicijnen

[huntingyade]

ditbenik17 schreef:

neem niet aan dat ze het zonder iets te weten kunnen zien meteen of wel; ?

nee het is niet zo dat je het meteen kan zien. maar het was meer zo dat al heel snel in het gesprek duidelijk was dat ik het had. nog voor ze met famillie gesproken hadden en dat soort dingen.

nouja waar ik zit krijg je de mogelijkheid. ik zelf heb medicijnen geprobeerd maar ben daar al heel snel meegestopt omdat ik het niks vondt.

huntingyade schreef:

nee het is niet zo dat je het meteen kan zien. maar het was meer zo dat al heel snel in het gesprek duidelijk was dat ik het had. nog voor ze met famillie gesproken hadden en dat soort dingen.

nouja waar ik zit krijg je de mogelijkheid. ik zelf heb medicijnen geprobeerd maar ben daar al heel snel meegestopt omdat ik het niks vondt.

gaat het dan niet zal maar zeggen slechter ?
of mog je stoppen ?

[huntingyade]

ditbenik17 schreef:

gaat het dan niet zal maar zeggen slechter ?
of mog je stoppen ?

tenzij jij al voor je diagnose dezelfde medicijnen nam veranderd er niks aan he. het is niet zo dat sinds je diagnose het opeens erger wordt. die diagnose veranderd niks. je blijft hetzelfde.
en ja ik heb medicatie geprobeerd en ik vond het niks. ik kon er wel beter door werken maar voelde me er niet goed bij. dus heb ik besloten om het dan maar zonder te doen en op eigen kracht mijn obstakels te overwinnen.

[Sneeuwwitje]

Dit heeft me veel inzicht gegeven, hopelijk heb je er wat aan.

http://www.truthcontest.com/entries/...o-what-we-are/

huntingyade schreef:

tenzij jij al voor je diagnose dezelfde medicijnen nam veranderd er niks aan he. het is niet zo dat sinds je diagnose het opeens erger wordt. die diagnose veranderd niks. je blijft hetzelfde.
en ja ik heb medicatie geprobeerd en ik vond het niks. ik kon er wel beter door werken maar voelde me er niet goed bij. dus heb ik besloten om het dan maar zonder te doen en op eigen kracht mijn obstakels te overwinnen.

heb nu niks krijg ze wel
nou ik red het nu niet eens op school laat staan als ik ze nooit neem
maar als het azo erg was dan neem ik aan dat je ze langer moet nemen

Sneeuwzwart schreef:

Dit heeft me veel inzicht gegeven, hopelijk heb je er wat aan.

http://www.truthcontest.com/entries/...o-what-we-are/

tkx maar kan geen engels

[huntingyade]

ditbenik17 schreef:

heb nu niks krijg ze wel
nou ik red het nu niet eens op school laat staan als ik ze nooit neem
maar als het azo erg was dan neem ik aan dat je ze langer moet nemen

nouja na een maand een best hoge dosis geslikt te hebben. voelde ik me er gewoon niet goed bij. en toen heb ik besloten dat ik liever zonder die medicijnen verder ging.

en ja dit is niet makkelijk. ik heb de grootste moeite om mijn school goed te doen. en ze zijn zeer streng op school dus ik heb al 2 jaar de grootste moeite om het jaar te halen. maar ik doe het liever op deze manier dan dat ik me hele persoonlijkheid laat veranderen door de medicijnen.

huntingyade schreef:

nouja na een maand een best hoge dosis geslikt te hebben. voelde ik me er gewoon niet goed bij. en toen heb ik besloten dat ik liever zonder die medicijnen verder ging.

en ja dit is niet makkelijk. ik heb de grootste moeite om mijn school goed te doen. en ze zijn zeer streng op school dus ik heb al 2 jaar de grootste moeite om het jaar te halen. maar ik doe het liever op deze manier dan dat ik me hele persoonlijkheid laat veranderen door de medicijnen.

hoe bedoel je met hele persoonlijkheid veranderen ?

huntingyade schreef:

nouja na een maand een best hoge dosis geslikt te hebben. voelde ik me er gewoon niet goed bij. en toen heb ik besloten dat ik liever zonder die medicijnen verder ging.

en ja dit is niet makkelijk. ik heb de grootste moeite om mijn school goed te doen. en ze zijn zeer streng op school dus ik heb al 2 jaar de grootste moeite om het jaar te halen. maar ik doe het liever op deze manier dan dat ik me hele persoonlijkheid laat veranderen door de medicijnen.

Hoe oud was je toen het werd vastgesteld en nu ?

[huntingyade]

het is niet zo dat die medicijnen er alleen voor zorgen dat je je opeens goed kan concentreren en dingen niet meer uitstelt. anders had ik ze ook echt nog wel genomen. maar door wat die medicijnen doen veranderd natuurlijk ook je persoonlijkheid. ergens is het wel wat vergelijkbaar met drugs.
het is best lastig uit te leggen hoe het precies gaat. maar dat is iets wat je zelf wel zal merken als je de medicijnen krijgt.

huntingyade schreef:

het is niet zo dat die medicijnen er alleen voor zorgen dat je je opeens goed kan concentreren en dingen niet meer uitstelt. anders had ik ze ook echt nog wel genomen. maar door wat die medicijnen doen veranderd natuurlijk ook je persoonlijkheid. ergens is het wel wat vergelijkbaar met drugs.
het is best lastig uit te leggen hoe het precies gaat. maar dat is iets wat je zelf wel zal merken als je de medicijnen krijgt.

Ik merk het wel als het zo ver is en als ik ze niet wil neem ik ze nie ;p

maar hoe gaat het bij jou nu dan thuis met vrienden als je daar problemen mee had dan , school

[huntingyade]

ditbenik17 schreef:

Ik merk het wel als het zo ver is en als ik ze niet wil neem ik ze nie ;p

maar hoe gaat het bij jou nu dan thuis met vrienden als je daar problemen mee had dan , school

ik zag net dat je ook nog vroeg hoe oud ik was toen ik de diagnose kreeg. dat is 2 jaar geleden dus ik was 17. en eigenlijk komt het er bij mij op school op neer dat ik alles in de laatste week maak en telkens net overga .

huntingyade schreef:

ik zag net dat je ook nog vroeg hoe oud ik was toen ik de diagnose kreeg. dat is 2 jaar geleden dus ik was 17. en eigenlijk komt het er bij mij op school op neer dat ik alles in de laatste week maak en telkens net overga .

ow dus net zo oud als mij nu

heb ik ook hoor had de laatste dag voor me portefolio heel veel uitgeprint en er in gedaan
ik vind het echt kud dat ik omdat ik niet echt sociaal bent met contacten enzo net net net over ben omdat ik al heel veel dingen had gemaakt van dat jaar

[huntingyade]

maar als er nog meer cragen zijn of dingen die je wilt weten kan je me ook altijd PM'en. dat vinden de forumbazen waarschijnlijk ook wat fijner.

huntingyade schreef:

maar als er nog meer cragen zijn of dingen die je wilt weten kan je me ook altijd PM'en. dat vinden de forumbazen waarschijnlijk ook wat fijner.

Wat zijn pm'en en hoezo vinden ze het fijner ?xd

veder nog ?