Pff ik weet het niet meer...

[Zertab]

....

[Pluis]

Zoek hulp, praat erover, want dit soort gedachtes en ideeën zijn niet oke. Je leeftijdsgenootjes zijn waarschijnlijk niet volwassen genoeg om een inschatting te maken van hoe reëel jouw gedachtes zijn (en dus krijg je onbegrip en opmerkingen dat je je aanstelt). Praat daarom met een volwassene die je vertrouwt. Je ouders, een ander familielid (ooms of tantes of oudere broers of zussen) en laat merken waar je mee zit. Of bel je huisarts of de kindertelefoon, die zijn daarvoor.
Er is een hele wereld aan hulp beschikbaar als je graag wil dat het beter met je gaat, je hoeft er alleen maar om te vragen.

Yip, helemaal met Pluis eens.

[Zertab]

Nou...de jongen aan wie ik het verteld heb is 20 jaar. We hebben toen een keer face to face gepraat. En ineens stelde ik me aan...

Als ik jou was (en dat ben ik natuurlijk niet) zou ik niet afgaan op 1 persoon

[Pluis]

Dan nog zijn jongens van 20 niet altijd zo volwassen als je graag zou willen (helaas ). Dikke kans dat hij geen idee heeft gehad wat hij er mee aanmoest (want het nogal wat als iemand je zoiets verteld) en het op die manier heeft proberen weg te wuiven.

Pluis, vandaag ben ik het helemaal met je eens. Zou het aan het weer liggen? (die kan je zelfs dubbel opvatten)

[Zertab]

Pluis schreef:

Dan nog zijn jongens van 20 niet altijd zo volwassen als je graag zou willen (helaas ). Dikke kans dat hij geen idee heeft gehad wat hij er mee aanmoest (want het nogal wat als iemand je zoiets verteld) en het op die manier heeft proberen weg te wuiven.

Zou kunnen ja...

[Pluis]

first_angel schreef:

Pluis, vandaag ben ik het helemaal met je eens. Zou het aan het weer liggen? (die kan je zelfs dubbel opvatten)

zo oneens zijn wij het normaal gesproken toch niet?

Zertab schreef:

Zou kunnen ja...

Precies, dus geef de moed niet zomaar op! Je bent veel te belangrijk om de moed zomaar op te geven.

[Zertab]

Dan komen we weer op een ander punt. Ik voel me eenzaam. Dus zo belangrijk ben ik dan weer niet.

[Pluis]

Je eenzaam voelen en belangrijk zijn, zijn 2 verschillende dingen. Je kan je zelfs in een ruimte met al je vrienden, familie en geliefden nog eenzaam voelen. Ik zou me ook heel eenzaam voelen als ik me rot voelde en nare gedachtes had waarvan ik het gevoel had dat ik er met niemand over kan praten, zeker als 1 vriend heeft laten zien dat hij er niet mee om kan gaan. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat alle belangrijke mensen in jouw omgeving zo zullen reageren.
Met name van je ouders verwacht ik toch dat ze lief en bezorgd zullen reageren. Laat ze bijvoorbeeld die brieven eens lezen.

Overigens wil ik natuurlijk niet zeggen dat alles dan ineens geweldig en goed is, maar het is wel een goed begin om je op weg te helpen naar een betere stemming.

[Zertab]

Omdat je hier blijkbaar ook niet welkom bent. Topic leeg gehaald.