Huisdier of relatie?

[Neko*]

Ik was laatst bij de dierenarts met een van mijn katten en daar lag een papiertje aangeplakt waarop er voor een kat van 20 jaar een nieuw huisje gezocht werd ivm de allergie van haar vriend. Mijn Lief en ik kregen daar een discussie over en ik ben benieuwd wat jullie zouden doen.

Stel je hebt al jaren een huisdier (kat, cavia, hond, vogel) en je krijgt een relatie. Die persoon is zo allergisch/angstig/noem het maar op dat je de keus moet maken; huisdier weg of einde relatie? Waar kies je voor?

[Cherry Springs]

Ik heb maar relatie gestemd omdat ik denk dat dat is wat ik zou doen als ik een lange relatie zou hebben en hij plotseling voor mijn huisdier allergisch blijkt te zijn. Ik zou niet mijn huisdier wegdoen als ik net een nieuwe relatie begin, want stel dat het niet langer dan een paar maanden duurt en dan zit ik opeens zonder huisdier. Ik zou altijd nog kunnen proberen om mijn huisdier onder te brengen bij een vriend/vriendin zodat ik hem nog wel kon opzoeken. Dat zou ik liever doen dan een vaste relatie beeindigen vanwege een allergie.

Ik doe sowieso alleen maar chicks die katten diggen en er niet allergisch voor zijn.

[Grassprietjes]

Mijn vriend is heel erg allergisch voor katten en honden en we hebben een kat.
Dus ik mis de optie: mijn vriendje is zo lief dat hij een allergie voor lief neemt voor het huisdier .

[Neko*]

Grassprietjes schreef:

Mijn vriend is heel erg allergisch voor katten en honden en we hebben een kat.
Dus ik mis de optie: mijn vriendje is zo lief dat hij een allergie voor lief neemt voor het huisdier .

Maar het gaat niet om wat je vriend wil of doet, maar wat jij zou doen als het echtechtecht niet zou kunnen.


Ik zou voor mijn huisdier kiezen. Ik heb een relatie gehad met iemand die allergisch was voor alles wat ook maar haar/veren had en voor hem heb ik toen (ik was 16 ofzo ) mijn cavia weggedaan aan de kinderen van een collega van mijn mams. Ondanks dat het beestje heel goed terecht gekomen is, heb ik er heel lang spijt van gehad. Ik doe t dan ook echt nooit weer. Het niet houden van dieren/niet tegen dieren kunnen is altijd al een minpunt geweest, maar tegenwoordig zelfs een afknapper.

[Volk]

Als die kat al 20 is zou ik latten tot de kat is overleden. Ik ga echt geen maatje weg doen dat al zo lang bij het gezin hoort. Sowieso kan ik me niet voorstellen dat ik een relatie zou krijgen met iemand met een allergie voor dieren, Die persoon zou dan niet fatsoenlijk bij mij over de vloer kunnen komen en dat vind ik wel een afknapper. Als ik echt voor de keuze zou worden gesteld is het voorbij voor de vriend want dieren horen bij mij, ik kan geen relatie hebben met iemand die daar niet mee kan leven.

Ik zou ook kiezen voor mijn beestje. Als de hond (want als ik ooit een huisdier neem, is het waarschijnlijk een hond en geen kat) echt al heel oud is, doe ik het hem simpelweg niet aan om hem dan nog ergens anders te plaatsen. Daar wordt niemand gelukkig van, denk ik. Ik in ieder geval niet en de hond ook niet. Vriendje heeft dan wel een beetje pech, eigenlijk.
Overigens is mijn vriend allergisch en hebben we daarvoor onder andere daardoor de wens om een kat te nemen afgesloten. Hij reageert daar echt heel erg heftig op. Honden daarentegen issie een beetje bangig voor (al wordt dat wel minder, met dank aan de hond van mijn ouders) en ook wel wat allergisch, maar niet zo erg als bij katten. Hij weet hoe graag ik een hond wil en waarschijnlijk komt er dus, zodra we groter gaan wonen, een hond. Wanneer dat neit het geval zou zijn, zou ik daar zeker moeite mee hebben omdat ik wel echt een dieren(honden!)mens ben.

[Miekje*]

Ik heb een ex die voor alles en nog wat allergisch was en dieren ook totaal niks aan vond. Maar destijds had ik twee honden, drie katten een paar cavia's en nog wat andere beestjes om me heen scharrelen, en ik vond het vreselijk dat hij er zo over dacht en zo allergisch was. Als ik zeg dat mijn hart aan dieren toebehoort, overdrijf ik niet.
Het is uiteindelijk dus niks geworden tussen ons, en om eerlijk te zijn, denk ik dat dat mede kwam door zijn aversie tegen dieren. Zijn karakter stond me op een gegeven moment ook niet meer aan, daar niet van, maar zijn aversie tegen dieren leek ook steeds erger te worden. En mij ga je dat niet vertellen dat dat komt door zijn allergie.

[Grassprietjes]

Neko* schreef:

Maar het gaat niet om wat je vriend wil of doet, maar wat jij zou doen als het echtechtecht niet zou kunnen.


Ik zou voor mijn huisdier kiezen. Ik heb een relatie gehad met iemand die allergisch was voor alles wat ook maar haar/veren had en voor hem heb ik toen (ik was 16 ofzo ) mijn cavia weggedaan aan de kinderen van een collega van mijn mams. Ondanks dat het beestje heel goed terecht gekomen is, heb ik er heel lang spijt van gehad. Ik doe t dan ook echt nooit weer. Het niet houden van dieren/niet tegen dieren kunnen is altijd al een minpunt geweest, maar tegenwoordig zelfs een afknapper.

Ja snap ik, maar dat stond er niet

Het gaat om kiezen voor wegdoen toch? Want dat loopt nu door elkaar met kiezen voor houden.

[Schrödinger]

Grassprietjes schreef:

Mijn vriend is heel erg allergisch voor katten en honden en we hebben een kat.
Dus ik mis de optie: mijn vriendje is zo lief dat hij een allergie voor lief neemt voor het huisdier .

Heel erg allergisch, ja?

[ilse]

Heel leuk om te lezen, ik had eigenlijk gedacht dat meer mensen zouden kiezen voor mensen boven dieren. Was aan het wachten op de 'het is toch belachelijk en het is maar een dier' reacties maar die zie ik niet eens.. Komt vast nog wel. Ikzelf zou nooit een relatie willen met iemand die allergisch voor mijn 3 katten is. Die zou ik nooit weg doen. Je kiest voor een dier, en daar horen consequenties aan. Dus ik kies 'huisdier'.

[miekmuis]

Ik weet niet of ik die keuze zou kunnen maken als ik een vriend heb waar ik ontzettend veel van houd, maar ik denk dat ik niet snel iets zou krijgen met iemand die echt niet met katten kan leven. Het is niet alleen dat ik mijn huisdier dan weg zou moeten doen, maar ook dat ik dus de rest van mijn leven dan zonder huisdieren zou moeten leven en dat zou ik niet kunnen.

[Hawahaai]

Ik heb buiten-konijnen, dus dat zou bij mij niet aan de orde zijn (ik wil zelf geen huisdier wat altijd in huis is). Maar voor een korte relatie zou ik mijn dieren niet wegdoen. Voor een relatie met toekomst waarschijnlijk toch wel. Mensenrelaties zijn toch van een andere orde dan mens-dierrelaties. Maar ik vraag me af of je echt zo goed bij elkaar kunt passen als de een gek van dieren is en de ander er bijv. bang voor is of ze vies vindt. Dan heb je zulke verschillen in persoonlijkheid...

Toen ik nog bij mijn ouders woonde, hadden we daar ook buiten-konijnen, waar ik regelmatig mee rond liep te sjouwen. Mijn vriend (geen andere huisdieren gewend dan vijvervissen) vond dat in het begin niet zo, maar is ze toch gaan waarderen. En nu we zelf de ruimte hebben, hebben we er dus twee uit een asiel gehaald en hij vindt ze superleuk, net als ik.

Reverend schreef:

Ik doe sowieso alleen maar chicks die katten diggen en er niet allergisch voor zijn.

[Grassprietjes]

Schrödinger schreef:

Heel erg allergisch, ja?

Heel erg allergisch ja. Hij gebruikt medicatie.

[Little Phoebe]

Ik heb mijn hond even als voorbeeld gebruikt (die is nu dood). Dat was zo'n toffe hond, vroeger mishandeld, maar uiteindelijk een enorm leuk en lief hondje geworden. Die nieuwe relatie van mij zal er maar alles aan moeten doen (medicatie ed) om ertegen te kunnen, want die had ik echt niet weg gedaan. Dat vind ik zielig voor dat beest en ook voor mezelf.

Ik denk dat dat ook met een ander dier zou zijn. Ik wil hem best opsluiten in een andere kamer en stofzuigen voor de haren, maar wegdoen, nee.

[Hazel]

Huisdier

[Balance]

Ik heb een huisdier en een vriend. Ik kies voor mijn vriend, absoluut.
Neemt niet weg dat het me heel veel verdriet zou doen dat ik dan dus mijn kat elders moet onderbrengen. Bij voorkeur bij iemand die ik ken dan, zodat ik zie dat het beestje goed terecht komt.

[Neko*]

Balance schreef:

Ik heb een huisdier en een vriend. Ik kies voor mijn vriend, absoluut.

Kies je nu voor je vriend (dus nu je weet hoe jullie relatie is/hoe gelukkig je met hem bent), of zou je ook voor je vriend kiezen als jullie aan het begin van de relatie stonden met het gestelde dilemma?

[Little Phoebe]

Ik heb het gisteren voorgelegd aan twee vrienden en die zeiden ook allebei dat de relatie alles moest doen om de allergie af te wenden (met medicatie dus), maar als dat niet te doen was, dat ze hun huisdier niet weg zouden doen.

[ChrisvV__]

Tja.. Ik hou zooooo veel van mijn hond.. Écht heeeel veel. Dus ik weet 't nog zo net niet.

[Balance]

Neko* schreef:

Kies je nu voor je vriend (dus nu je weet hoe jullie relatie is/hoe gelukkig je met hem bent), of zou je ook voor je vriend kiezen als jullie aan het begin van de relatie stonden met het gestelde dilemma?

Mijn vriend en mijn huisdier zijn nagenoeg tegelijk gekomen, dus het is even een hypothetische kwestie.. Als ik net met mijn vriend had gehad en mijn huisdier zou de deur uit moeten, dan had hij daar nog niet genoeg credits voor opgebouwd, denk ik.
Nu ik beter weet wat ik aan mijn vriend heb en ik wel een toekomst voor me zie met hem erin, kies ik toch voor hem. Desalniettemin met heel veel pijn in m'n hart én alleen als het echt niet anders kan.

[Lorelei]

In principe gaat m'n relatie voor. Als m'n vriend allergisch zou zijn voor huisdieren dan komen er geen huisdieren, simpel. Maar als ik al 20 jaar een kat heb en ik begin dan aan een relatie met iemand met een allergie dan zou ik gaan voor:

Volk schreef:

Als die kat al 20 is zou ik latten tot de kat is overleden.

[Martiño]

In het geval van angstig: dan zal een relatie er ook wel niet inzitten, want ik denk niet dat ik snel met iemand een relatie krijg die bang is voor een normaal huisdier. Als het een hypochonder is dan al helemaal niet want daar heb ik een schijthekel aan.

In het geval van allergie: wat hierboven staat, latten voor zo lang het kan of tot het dier overleden is. Zodra het latten te lang gaat duurt of onpraktisch wordt, eerst even proberen (mijn vader is ook allergisch voor sommige dierenharen, maar toen mijn ouders gingen trouwen is mijn moeders kat gewoon meeverhuisd en de hamster die ik had ging ook prima). Door bijv. een kat of hond niet in alle kamers van het huis te laten, goed te kammen, geen stoffen meubels of vloeren te nemen, veel te stofzuigen etc. kun je vaak toch wel een aardig compromis bereiken. Als dat écht niet gaat, dan kies ik toch voor de man, en dan gaat het diertje weg. Ik ga dan wel heel erg mijn best doen om een goede plek in mijn omgeving te vinden. Mijn moeder houdt bijvoorbeeld heel erg van dieren (en die is inmiddels single), dus dat is denk ik wel een goede plek.

[ik_eet_egels]

Ik snap niet dat mensen huisdieren nemen wanneer ze vrijgezel zijn. Een enorme beperking op je vrijheid.

En katten zijn kut.

[Qimm]

toen ik wat kreeg met mijn vriend heb ik hem gezegd dat hij zijn aandacht moest delen met paarden en als hem dat niet aanstond hij de gene was die pech had. Nu vindt hij paarden helemaal niet boeiend, maar hij vindt het niet erg dat er veel van mijn vrije tijd heen gaat (kan hij lekker gamen )
Nu zitten paarden doorgaans niet in huis en bovendien ben IK de gene diue er allergisch voor is
wanneer ik een kat zou hebben een een nieuwe lover zou daar een probleem mee hebben... tja. Wanneer je een dier neemt neem je daarmee een verantwoordelijkheid. het is geen lelijke tutu-lamp die je weg kunt doen ofzo...

[Volk]

ik_eet_egels schreef:

Ik snap niet dat mensen huisdieren nemen wanneer ze vrijgezel zijn. Een enorme beperking op je vrijheid.

En katte zijn kut.

Waarom zou een dier een beperking op je vrijheid zijn?

[Qimm]

omdat dieren niet altijd mee kunnen/mogen op vakantie/weekendje weg en je dus altijd een oppas moet organiseren en als dat niet lukt dan kun je niet weg. Met spontane uitjes weegt dat probleem nog zwaarder.
Één van de redenen waarom wij nog steeds geen hond hebben...

[ik_eet_egels]

Volk schreef:

Waarom zou een dier een beperking op je vrijheid zijn?

Wat Qimm zegt. Een huisdier is een beperking op je vrijheid, net als een kind.

Of een relatie

[S0meone]

Ik heb een nieuwe puppie! En ik doe hem voor geen geld weg! Hij is zo grappig

[Qimm]

Lusi schreef:

Of een relatie

die kunnen idd ook heel beperkend zijn....

[Afrodiete]

Mijn huisdieren beperken me minder op mijn vrijheid dan de relaties die ik heb gehad.

[Volk]

Qimm schreef:

omdat dieren niet altijd mee kunnen/mogen op vakantie/weekendje weg en je dus altijd een oppas moet organiseren en als dat niet lukt dan kun je niet weg. Met spontane uitjes weegt dat probleem nog zwaarder.
Één van de redenen waarom wij nog steeds geen hond hebben...

Hangt er maar net van af hoe je zelf met je dier omgaat. Honden kunnen overal mee naar toe. Ja, sommige plaatsen niet, maar daar hoef je je niet door te beperken hoor. Het is maar net hoe je je vakantie plant. Oppas organiseren hoeft eigenlijk nooit als je je hond gewoon meeneemt. Met spontane uitjes weg kan de hond ook gewoon mee. Dat is in ieder geval hoe mijn vrienden het doen met hun honden. Die dieren gaan mee heel de wereld over, elke vakantie en elk uitje. Het hoeft helemaal geen beperking te zijn, dat bepaal je zelf. Een kind is vele malen beperkender want die kunnen dus niet overal mee naartoe. Daar moet je inderdaad een oppas voor regelen.

Ik zou kiezen voor mijn relatie, ik vind binnen-huisdieren namelijk niet interessant. Verder ben ik niet allergisch voor dieren, maar als mijn date een kat of een hond ofzo had zou ik wel moeten nadenken, en als hij samen met mij een huisdier zou willen hebben helemaal. Honden zijn wel ok, maar ik vind katten echt het domste soort huisdieren.

Volk schreef:

Hangt er maar net van af hoe je zelf met je dier omgaat. Honden kunnen overal mee naar toe. Ja, sommige plaatsen niet, maar daar hoef je je niet door te beperken hoor. Het is maar net hoe je je vakantie plant. Oppas organiseren hoeft eigenlijk nooit als je je hond gewoon meeneemt. Met spontane uitjes weg kan de hond ook gewoon mee. Dat is in ieder geval hoe mijn vrienden het doen met hun honden. Die dieren gaan mee heel de wereld over, elke vakantie en elk uitje. Het hoeft helemaal geen beperking te zijn, dat bepaal je zelf. Een kind is vele malen beperkender want die kunnen dus niet overal mee naartoe. Daar moet je inderdaad een oppas voor regelen.

Dat kan/wil/doet ook niet iedereen. Daar moet je én de hond én de omgeving voor hebben. Ik hoef bij mijn schoonouders echt niet met een hond aan te komen, ook al issie nog zo goed opgevoed. Mijn schoonmoeder vindt dat ze ruiken en dat ze haren verliezen. Ook heb ik een aantal vrienden waarvan ik weet dat die het echt niet tof vinden als ik mijn hond mee zou nemen op bezoek of een uitje of een vakantie.
Laat even duidelijk zijn dat ik ook het liefste mijn hond overal mee naar toe zou nemen en dat ik er absoluut geen moeite mee heb als mensen hun hond meenemen naar wat voor gelegenheid dan ook. Vooropgesteld dat het een goed opgevoede hond is die zich weet te gedragen.

[zoef de haas]

Volk schreef:

Hangt er maar net van af hoe je zelf met je dier omgaat. Honden kunnen overal mee naar toe. Ja, sommige plaatsen niet, maar daar hoef je je niet door te beperken hoor. Het is maar net hoe je je vakantie plant. Oppas organiseren hoeft eigenlijk nooit als je je hond gewoon meeneemt. Met spontane uitjes weg kan de hond ook gewoon mee. Dat is in ieder geval hoe mijn vrienden het doen met hun honden. Die dieren gaan mee heel de wereld over, elke vakantie en elk uitje. Het hoeft helemaal geen beperking te zijn, dat bepaal je zelf. Een kind is vele malen beperkender want die kunnen dus niet overal mee naartoe. Daar moet je inderdaad een oppas voor regelen.

ja maar dan laat je je uiteindelijk toch beperken tot de plaatsen waar je honden mee naar toe kan nemen. Want je zegt zelf al een hond mag niet overal mee naartoe.

[Volk]

zoef de haas schreef:

ja maar dan laat je je uiteindelijk toch beperken tot de plaatsen waar je honden mee naar toe kan nemen. Want je zegt zelf al een hond mag niet overal mee naartoe.

Nou ja, misschien hebben mijn vrienden gewoon een ander leven. Ze zijn in ieder geval helemaal niet anders gaan leven met hond. Hond gaat mee op stap, hond gaat mee vliegtuig in, mee fietsen door europa, mee naar camping, festivals, college, cruise, backpacken, alle feestjes in europa af, alles eigenlijk. Misschien hadden ze al een heel hondvriendelijk leven.

[Afrodiete]

Natuurlijk mag je hond niet overal mee naar toe, maar dat vind ik meer een manier van aanpassen dan dat je hond een beperking is.

Als ik in het begin van een relatie zou zitten en ik zou erachter komen dat mijn nieuwe liefde allergisch is voor dieren of er bang voor, dan zou ik er waarschijnlijk geen tijd meer in steken om iets op te bouwen. Zelf woon ik nu op een appartement waar huisdieren niet zijn toegestaan, op mijn vogel dan na, maar zelfs als het zou mogen, zou ik een hond het niet aan willen doen om niet een tuin in te kunnen ofzo. Maar ik zou later wel graag ergens willen wonen waar het mogelijk is een hond of kat te houden en zeker vogels. Ik denk niet dat ik een volwaardige relatie zou kunnen hebben met iemand die niet van dieren houdt. En iemand die allergisch is, zou er alles aan moeten doen om een oplossing te vinden, maar ik ga een lange relatie met mijn huisdier niet opgeven voor een beginnende relatie met iemand die je nog niet zo lang kent.

Tenminste, dat is natuurlijk wat ik zou willen dat ik zou doen. Helaas doen verliefde mensen gekke dingen en ook ik hoor daarbij. Ik hoop dat ik intussen verstandig genoeg ben om geen belangrijke dingen op te geven voor iemand die achteraf een of andere scharrel blijkt te zijn.