Slapeloze Nachten

-

[Pluis]

wat zijn dat precies voor slaappillen? melatonine ofzo?
Ga nog eens terug naar je huisarts en vraag nog eens om hulp bij het slapen.

[Martiño]

Wat doe je allemaal op een middag en avond? Het is ook belangrijk dat je je lichaam tot rust laat komen. Als ik dingen blijf doen en tv blijf kijken kan ik ook makkelijk tot 4 uur 's ochtends wakker blijven. Je moet op een gegeven moment zeggen (en in jouw geval is dat rond 22 uur) "ik stop er mee". Dan eet je niks meer vanaf 21 uur, en ga je je klaarmaken voor slapen. Bijvoorbeeld: leest nog een boekje, geen tv meer, neemt een fijne warme douche je kleedt je alvast om, je drinkt eventueel nog iets met weinig suiker en geen caffeïne, en je gaat in bed liggen. Met andere woorden: je gaat jezelf een slaapritme aanleren, en als je niet kan slapen, dan probeer je in ieder geval te rusten door zo weinig mogelijk te doen.

En probeer (samen met je huisarts) op zoek te gaan naar de oorzaak van de slapeloosheid. Dat kan een fysieke oorzaak hebben, maar kan ook psychisch zijn of een combinatie van beiden. Vraag om hulp, en sta open voor mogelijke oorzaken en oplossingen.

[Silvano08]

Ik heb niet per sé hetzelfde als jij, maar wel dat ik in de avond gewoon niet moe ben en te lang blijf doorlezen en/of op mijn telefoon zit, waardoor ik 's ochtends haast niet uit mijn bed kan komen en door (bijna) de hele dag heen moe ben. En ik weet wat voor een rotgevoel dat is. Maar dat even terzijde.

Als ik jou was zou ik inderdaad geen overdosis slaappillen meer nemen, want het zijn en blijven medicijnen, en bij verkeerd gebruik kunnen dingen verschrikkelijk misgaan. Als je in bed gaat liggen moet je dus alles wegleggen en je hoofd leegmaken. Aan niets denken dus. Het hangt een beetje van jezelf af of je beter met of zonder muziek inslaapt, maar dat moet je zelf maar zien. Verder dus gewoon zorgen dat het stil in je omgeving is, en donker. Dat is denk ik de beste manier.

[Martiño]

Zoals je het nu zegt lijkt het idd een psychisch probleem, dus geef jezelf even een schop onder de reet en ga naar de psycholoog. Het zal de problemen niet in een keer oplossen, maar tenzij je in een neerwaartse spiraal wil blijven hangen zul je echt actie moeten ondernemen.

En neem ook contact op met je mentor en de decaan/vertrouwenspersoon op school, om te kijken hoe zij je kunnen ondersteunen in deze situatie.

[ragweb]

ik kan ook nooit slapen wel met andere redenen, maar je moet dat wel ergens aangeven en je daarmee ook laten helpen.

Ik sluit me aan bij het advies van Martiño. Maar ik wil ook even benadrukken dat als je ooit 'echte' slaapmiddelen voorgeschreven krijgt (zoals lormetazepam, een benzodiazepine) en ze werken niet, ga er dan alsjeblieft geen 20 naar binnen werken. Doe dat nooit meer met eender welk geneesmiddel en zeker niet met die wat enkel op voorschrift te krijgen zijn.

[Martiño]

scholiermavo schreef:

Bij mij is men mentor ook decaan
tis een aardige vrouw hoor, maar ze zegt alleen:
niet nadenken maar slapen
en maximaal 3 uur aan je huiswerk op een dag,
na 3 uur heb ik net wiskunde af...
Vertrouwingspersoon is niet te vertrouwen..
ze lullen alles door aanj e mentor die vervolgens zich zorgen
om je maakt, en je ouders belt..
en die psych: ongetwijfelt aardig, maar dan moet ik alles van vroeger vertellen
en daar heb ik geen behoefte aan.. Men vader wil niet dat ik naar psych ga
en men meoder juist wel. beetje lastig allemaal!

Dat je mentor je niet kan helpen, dat is jammer (maar ze is ook geen dokter). Ik weet ook niet wat je daar het beste aan kunt doen. Maar ik bedoelde ook meer dat het belangrijk is dat ze op school op de hoogte zijn van jouw situatie.
En met zo'n instelling over verdere hulp zoeken, tja, als je die instelling hebt ("ik ga niet, want dan moet ik over mijn jeugd praten"), kom je inderdaad niet verder.

Nu ga ik even bot zijn, maar dat is voor je eigen bestwil: we willen je best van advies voorzien, maar dan moet je ook bereid zijn om er zelf aan te werken. Ik heb al eerder gezegd: sta open voor mogelijke oorzaken en oplossingen, dus doe dat dan ook, als je dat niet doet heeft dit allemaal ook geen zin.
Hoe kun je nu weten dat die psycholoog over vroeger wil praten? Je bent er niet geweest. En kom op, "vroeger", je bent 16, over "vroeger" kun je spreken als je 80 bent.

Stop met zeuren, en zet die stap naar de psycholoog en ben bereid mee te werken. Doet je vader lastig, vraag dan je huisarts om het uit te leggen, die je heeft je nu eenmaal doorverwezen.
Maar met dat mensen om je heen hulp bieden en jij er niks mee wil doen omdat je het onzin vindt schieten we niks op. En het komt ook niet op wonderbaarlijke wijze goed, dus als jij van die slapeloosheids af wil, dan moet je er iets aan gaan doen of niet alleen maar zeuren en beren op de weg zien.

Martiño, ik vind je nogal raar reageren.

Dat zijn vader het onzin vindt kan ook aangeven dat hij thuis moeilijk over dingen gaat praten. Daarnaast moeten zijn ouders de behandelingen dan waarschijnlijk ook betalen.
Verder het klopt, hij zeurt, iedereen die niet in zijn schoenen staat vindt dat hij zeurt, maar eigenlijk is het geen zeuren en zit hij ergens mee. Daarnaast vraagt een psycholoog altijd naar dingen van vroeger, hoe oud iemand ook is. En wie weet is er "vroeger" wel iets met TO gebeurd.

Maar goed TO: Datgene wat je tegenhoudt om een afspraak te maken met de psycholoog ben je zelf, wellicht schaam je je ervoor. Je hoeft je alleen nergens voor te schamen. Je hebt problemen, en op jouw leeftijd en in jouw levensfase kan dat heel moeilijk en zwaar zijn. Zet je er over heen, maak die afspraak met de psycholoog, niets gaat vanzelf, maar gaat wel in stapjes. Soms een stapje terug, dan weer stapjes vooruit. Maar van alles leer je en je bent bezig met jouw ontwikkeling en dat moet je in je achterhoofd houden. Dingen kunnen confronterend zijn, maar je leert een heleboel over jezelf, anderen en hoe je met problemen om moet gaan.
Je zult merken dat het soms juist wel lekker kan zijn om dingen te zeggen die je anders niet kan zeggen, maar waar de psycholoog op een normale manier naar kan kijken. Hij/zij zal je helpen om achter dingen te komen, dingen op te lossen etc.

Succes! En wat erg cliché is, maar wel waar en waar je vast over een paar jaar nog aan zal denken of terug zal denken: Alles komt goed, of je er nu met een rechte weg komt of een kronkelweg waarbij je soms wat om moet lopen.

[Patataap]

melatoline helpt geen ruk, zeg tegen je dokter dat het niet helpt. Misschien heeft hij nog adviezen!

[Martiño]

Ik ben inderdaad wat bot maar ik geef ook duidelijk aan waarom: het schiet niet op als iedere suggestie wordt afgewezen. Scholiermavo: vat het ook niet persoonlijk op maar ik wil je gewoon aansporen om actie te ondernemen in plaats van bij iedere suggestie problemen te zien.

DuoPenotti, je hebt gelijk dat ik bot ben en er verschillende oorzaken kunnen zijn, maar dan moet je die óók aanpakken en niet stoppen zodra er zich een obstakel op het pad bevindt. En dát is het 'zeuren' dat ik bedoel, niet de klachten die TS heeft. Die klachten zijn heel naar en terecht, maar je zult wel echt iets moeten doen om er van af te komen.

DuoPenotti schreef:

Martiño, ik vind je nogal raar reageren.

Dat zijn vader het onzin vindt kan ook aangeven dat hij thuis moeilijk over dingen gaat praten. Daarnaast moeten zijn ouders de behandelingen dan waarschijnlijk ook betalen.
Verder het klopt, hij zeurt, iedereen die niet in zijn schoenen staat vindt dat hij zeurt, maar eigenlijk is het geen zeuren en zit hij ergens mee. Daarnaast vraagt een psycholoog altijd naar dingen van vroeger, hoe oud iemand ook is. En wie weet is er "vroeger" wel iets met TO gebeurd.

Maar goed TO: Datgene wat je tegenhoudt om een afspraak te maken met de psycholoog ben je zelf, wellicht schaam je je ervoor. Je hoeft je alleen nergens voor te schamen. Je hebt problemen, en op jouw leeftijd en in jouw levensfase kan dat heel moeilijk en zwaar zijn. Zet je er over heen, maak die afspraak met de psycholoog, niets gaat vanzelf, maar gaat wel in stapjes. Soms een stapje terug, dan weer stapjes vooruit. Maar van alles leer je en je bent bezig met jouw ontwikkeling en dat moet je in je achterhoofd houden. Dingen kunnen confronterend zijn, maar je leert een heleboel over jezelf, anderen en hoe je met problemen om moet gaan.
Je zult merken dat het soms juist wel lekker kan zijn om dingen te zeggen die je anders niet kan zeggen, maar waar de psycholoog op een normale manier naar kan kijken. Hij/zij zal je helpen om achter dingen te komen, dingen op te lossen etc.

Succes! En wat erg cliché is, maar wel waar en waar je vast over een paar jaar nog aan zal denken of terug zal denken: Alles komt goed, of je er nu met een rechte weg komt of een kronkelweg waarbij je soms wat om moet lopen.

Martiño schreef:

Ik ben inderdaad wat bot maar ik geef ook duidelijk aan waarom: het schiet niet op als iedere suggestie wordt afgewezen. Scholiermavo: vat het ook niet persoonlijk op maar ik wil je gewoon aansporen om actie te ondernemen in plaats van bij iedere suggestie problemen te zien.

DuoPenotti, je hebt gelijk dat ik bot ben en er verschillende oorzaken kunnen zijn, maar dan moet je die óók aanpakken en niet stoppen zodra er zich een obstakel op het pad bevindt. En dát is het 'zeuren' dat ik bedoel, niet de klachten die TS heeft. Die klachten zijn heel naar en terecht, maar je zult wel echt iets moeten doen om er van af te komen.

Ja, helaas is dat de eerste moeilijke stap die gezet moet worden. Mijn ervaring met dit soort dingen is dat je inderdaad alles heel voorzichtig moet zeggen, want geen enkel antwoord is echt goed, omdat je niet in diegene zijn/haar schoenen staat. En verder, stiekem weet diegene ook wel wat hij/zij moet doen, maar heeft niet de kracht om het te doen of bedekt van te voren al dat het toch gaat mislukken. Ze zullen je nooit gelijk geven, dat krijg je pas achteraf als iemand er uit is.

scholiermavo schreef:

Heel erg bedankt!!!
Dit heeft me best geholpen!

Succes!!

Als er vroeger ingrijpende dingen zijn gebeurd wil de psycholoog dat wel weten, maar verder zijn psychologen tegenwoordig meer bezig met: waar zit je nú mee, en hoe kun je daar nu en in de toekomst mee om gaan. Het gaat niet zoals op tv dat je alles over je kindertijd moet vertellen en verwerken ofzo, meestal is het veel praktischer gericht.

Nee dat is waar, maar als het iets uit de jeugd betreft wel. Dat ze er over begon deed me dat wel vermoeden. Maar je hebt gelijk, dan nog wordt er na een tijd meer naar praktische zaken in het nu gekeken en hoe je daar mee om kunt gaan

[Duckdonkey]

Ik zou 2 uur voordat je gaat slapen geen beeldschermen meer gebruiken, en zorgen dat je kamer helemaal donker is dus geen nachtlampjes etc. Als het te warm is kun je ook niet slapen dus de verwarming iets lager kan ook helpen.
Ikzelf heb er altijd veel aan om heel erg op mijn ademhaling te letten en heel rustig adem te halen, doordat je daar dan zo op let kun je ook niet piekeren of wat dan ook.

Je moet even rust nemen voordat je naar bed gaat. Klinkt raar, maar het is toch zo. Even niet gamen, maar rustig zitten en tv kijken of zo. Melatonine helpt goed, maar kijk uit dat je NIET de melatonine met continue afgifte neemt. Dan wordt je heel moeilijk weer wakker. Gewoon de normale nemen, 1 is vaak genoeg, maar als dat niet helpt kun je er 2 nemen. Slapen met het raam een stukje open, zodat je frisse lucht hebt en het niet te warm wordt, is ook wel fijn. En zo €in mogelijk licht! Succes er mee!

[loveyou123]

wat kan helpen is om je bed je slaapplek te maken, daar bedoel ik mee je mag er alleen in slapen en lezen verder niks niet op je laptop en tv kijken. dat heeft mijn broer me geleerd.bij mij hielp het redelijk goed. en indd om 22:00 uuur naar bed. ik zit ook in het examen jaar en ik ben ook erg moe en slaap ook slecht. ik heb een exvriend die heeft het zelfde problleem maar hij krijgt er slaappillen voor. ik heb het nog maar nnet dus mag nog niet.... ik hoop dat je er wat mee kan!