Liegen en daarna controleren.

Overspel in de liefde komt hier langs en nu vraag ik me iets af. De meesten onder ons zijn het er wel over eens dat je niet iemand zijn mail of telefoon gaat doorlezen om te kijken wat hij/zij allemaal aan het doen is, ook (zeker) niet als je jaloers of wantrouwig bent.

In dit geval komt een vrouw erachter dat haar man glashard aan het liegen is. Ze komt op zijn werk waar zijn secretaresse vertelt dat hij naar het ziekenhuis is met zijn moeder. Als ze zijn moeder belt, weet die van niks. Zouden jullie in zo'n geval dan wel op zoek gaan naar dingen die niet kloppen? En dan gaat het voor mijn part niet enkel over vreemdgaan, maar misschien schulden, illegale bezigheden, whatever? Want er is blijkbaar iets dat niemand mag weten.

Meh. Dit geval vind ik nog niet overduidelijk verkeerd dat je daar het recht toe hebt. Ik zou een smsje sturen met 'waar ben je?' ofzo. Hij zou net zo goed een leuke/goedbedoelde actie aan het uitvoeren kunnen zijn. Mocht het een groter alarmerend signaal zijn (deurwaarder ), dan vind ik het wel gegrond.

Waarom bel je eigenlijk de moeder? Nog voor hij thuis is? Ik vind dat al redelijk wantrouwend.

Ik ben niet wantrouwig aangelegd.. maar liegen is vaak al een eerste stap in de verkeerde richting.. iemand verbergt iets als hij een ander wilt verassen, of iets doet wat diegene niet mag weten. Een verassing komt meestal snel nadat de leugen is verteld, duurt het langer, dan zou er wel eens iets minder leuks aan de hand kunnen zijn.

Maar, ik zou niet snel persoonlijke spullen van een ander doorzoeken. voordat ik iemands spullen ook maar wil doorzoeken verbreek ik het contact wel met diegene.. want iemands spullen willen doorzoeken geeft al aan dat er iets godsgruwelijk fout zit

Lusi schreef:

Waarom bel je eigenlijk de moeder? Nog voor hij thuis is? Ik vind dat al redelijk wantrouwend.

Ja, er was daarvoor al aanleiding tot wantrouwen enzo denk ik, want ze ging hem verrassen. Maar het lijkt me toch vreemd dat je in een relatie niet op de hoogte zou zijn van een zieke schoonmoeder die naar het ziekenhuis moet? Overigens denk ik dat je als je een verrassing plant, je je secretaresse niet vertelt naar het ziekenhuis te gaan met je zieke moeder ^^

Maar het ging me niet specifiek over deze situatie, het was een voorbeeld.

Misschien wilde de zijn moeder liever nog niet veel aandacht erop vestigen, misschien wist zijn secretaresse van zijn verrassing en verzon een slechte smoes. Ik vind het nogal lastig om met dit voorbeeld te bedenken wat je ermee doet. Dit is in elk geval geen vrijbrief om zijn spullen te doorzoeken. Voor mij.

[Vowel]

Nou, misschien ben ik wel een aansteller hoor, maar vertrouwen is héél makkelijk kapot te maken bij mij. Als je liegt over dit soort dingen, waar zou je dan verder nog over liegen?

Ik zou echter niet door zijn e-mail/sms'jes gaan, maar hem vragen waar hij was, waarom hij in godsnaam heeft gezegd met zijn moeder naar het ziekenhuis te gaan, waarom zijn moeder er niets van wist en waarom hij het mij niet heeft verteld dat zijn moeder ziek is.

Krijg ik dan geen geloofwaardig antwoord, dan is het vertrouwen wel weg en zal ik overal aan gaan twijfelen. Ik zou nog niet door zijn spullen zoeken, maar wel goed getimede telefoontjes plegen (naar zijn werk bijvoorbeeld) op momenten dat ik denk dat hij weer ergens mee bezig is, gewoon om voor mezelf nog "bewijs" te krijgen.

Denk niet dat de relatie dan nog lang overleeft. Lees: of hij nu wel of niet iets heeft gedaan is hier niet relevant. Het liegen an sich is erg genoeg.

Vowel schreef:

Denk niet dat de relatie dan nog lang overleeft. Lees: of hij nu wel of niet iets heeft gedaan is hier niet relevant. Het liegen an sich is erg genoeg.

Dit. Als je al gaat denken in dit soort termen, of er nu echt iets aan de hand is, of niet, dan is het vertrouwen blijkbaar weg en kun je er waarschijnlijk beter mee stoppen. Natuurlijk niet zomaar, eerst uitgebreid alles bespreken en zo en dan kijken of er nog genoeg basis is om door te gaan. Maar meestal is dit al wel een teken dat je er beter mee kan stoppen want je gaat in ieder geval jezelf en waarschijnlijk ook de ander helemaal gek maken zodra het vertrouwen weg is.

[AzN]

Als hij gaat liegen om bepaalde bezigheden te verbergen voor anderen, vind ik 't logisch dat mensen (zijn vriendin, maar ook z'n vrienden en familie) zich wantrouwend op gaan stellen. In zo'n situatie zou ik 'm gewoon op de man af vragen wat er aan de hand is. Het doorspitten van z'n telefoon en spullen zou ik wel iets te paranoïde vinden.

[Heer Wil]

Hij heeft niet tegen jou gelogen maar tegen die secretaresse, je mag best vertellen dat de secretaresse dat zei als je niet naar hem toe kwam om hem te controleren ofzo, verder kun je ook best eens in zijn telefoon ofzo kijken als daar echt aanleiding toe is, het is alleen dat het er tussen jullie niet leuker op zal worden, maar blijkbaar is dat voor jou nu ook al niet zo...

[Vowel]

WillemB schreef:

Hij heeft niet tegen jou gelogen maar tegen die secretaresse, je mag best vertellen dat de secretaresse dat zei als je niet naar hem toe kwam om hem te controleren ofzo, verder kun je ook best eens in zijn telefoon ofzo kijken als daar echt aanleiding toe is, het is alleen dat het er tussen jullie niet leuker op zal worden, maar blijkbaar is dat voor jou nu ook al niet zo...

Mutant heeft het niet over haar eigen situatie.

Vowel schreef:

Mutant heeft het niet over haar eigen situatie.

Dat. En zeggen dat je naar je werk gaat valt bij jou niet onder liegen? ^^

Maar bij een probleem ga je niet direct zelf ook over de schreef. Je hebt het erover.

Ik zou 't hem voorleggen. Dus simpelweg;'Goh, waar was je eigenlijk vandaag? Je was niet op je werk en de secretaresse had het over dat er iets met je moeder was...?' Als er vervolgens alleen maar leugens komen en hij vertelt niet wat er daadwerkelijk speelt, dan vind ik het niet te ver gaan als je bv eens kijkt naar wie hij gebeld/gesmst heeft ofzo. Maar ligt ook wel aan de relatie; als je elkaar net een weekje kent, dan is het gewoon tijd om het af te kappen en klaar (wel lullig dat in het scenario van Mutant ze dan dus kennelijk al getrouwd zijn ), ken je elkaar al jaren, samenwonend/getrouwd/kinderen/weetikwat, dan vind ik het een ander verhaal. Maar zo raar liegen zou ik wel énorm kwalijk vinden...

[Dark Phoenix]

Oke, om bij het begin te beginnen:

Je gaat naar zijn werk toe waar hij hoort te zijn, maar niet is. Zijn secretaresse (dus niet hijzelf!) vertelt je dat hij naar het ziekenhuis is gegaan met zijn moeder, blijkbaar zonder het jou te laten weten. Vrij obvious smoes als het een leugen is, makkelijk na te trekken.

De eerste logische stap op dit moment zou zijn om hém te bellen, niet zijn moeder. Maar, blijkbaar in dit scenario besluit je toch zijn moeder te bellen (handig als die blijkbaar met spoed naar het ziekenhuis wordt gebracht..) en die blijkt er niks vanaf te weten.

Op dit moment heb je wederom de keuze, of het met hem bespreken (al dan niet afwachten tot hij thuis is, bellen, wat dan ook), of zijn spullen doorzoeken. Als je optie 2 kiest heb je nu al twee keer binnen 5 minuten de wantrouwige optie gekozen die liever alles controleert dan het gewoon vraagt. Lekkere relatie heb je dan. Wie weet wat er echt aan de hand is..

Jaloerse / wantrouwige / controlefreakerige mensen zijn er vaak erg goed in om zichzelf te overtuigen dat er "iets niet klopt", om alles te controleren en zichzelf dan te overtuigen dat ongeacht het resultaat de ander niet te vertrouwen is. Kun je niks vinden? Dan heeft hij het vast beter verborgen. Kun je nog steeds niks vinden? Dan de volgende keer vast wel! Vind je iets wat kleins wat niks hoeft te betekenen? Zie je wel, hij / zij is een leugenaar die niet te vertrouwen is dus de volgende keer heb je nog meer reden om alles te doorzoeken!

Als je zo wanhopig bent om alles van diegene te controleren zonder dat er gegronde reden toe is en vooral zonder het eerst met diegene te hebben besproken, dan kun je je relatie beter verbreken. Dan ben je namelijk keihard je relatie kapot aan het maken en maak je jezelf bovendien helemaal gek zonder dat dat nodig is.

Als mijn partner liever alles doorzoekt bij mij dan vraagt hoe iets zit, dan heeft ze blijkbaar erg weinig vertrouwen in mij, betekent onze relatie dus heel erg weinig en als ze dan ook nog mijn spullen doorzoekt terwijl ik (en de meeste andere mensen met mij neem ik aan) dat niet waarderen, dan ben ik liever van die relatie af.

Nou ja, het gaat hier niet om iemand die achter alles iets loopt te zoeken. Ze had ook gewoon zijn paswoord enzo, dus het vertrouwen was er in dit geval blijkbaar wel gewoon. Ervoor had ze het idee dat ze minder aandacht kreeg, maar in plaats van op dat moment te gaan spitten is ze dus naar het werk gegaan om hem te verrassen om waar ze dan tegen een enorme leugen aanloopt (het was ook geen controlemomentje, want ze had plannen, lingerie onder een fegenjas ^^).

Als ik daar tegenaan zou lopen, dan zou ik ook wel even, zonder te zeggen wat ik weet, hem zelf bellen en vragen waar hij zit. En dan wel verder niks laten merken als hij verder liegt.

Wat ik daarna zou doen... Ik weet het niet, ik heb nog nooit in die situatie gezeten. Ik ben een periode heel jaloers geweest en ik had iemand die er alle aanleiding toe gaf, maar het is nooit in me opgekomen. Maar ik weet niet hoe ik zou reageren op zo'n opvallende leugen. Zeker als het seksleven blijkbaar niet meer zo boeiend is voor hem.


Ik vind dat je nu heel erg spreekt over een situatie waar er niets aan de hand is en een achterdochtige echtgenote beren op de weg ziet. Als jij zulke leugens in elkaar begint te steken, dan ben je toch zelf al niet juist bezig. Stel dat het geen verkeerde dingen zijn, dan vertrouw jij in eerste instantie de ander al niet omdat je het nodig vindt om te verbergen. Wat zou je moeten verbergen buiten een verrassing voor de ander? Wat snel genoeg duidelijk zou moeten worden.


En fuck mijn tablet! Negeer alsjeblieft tekstkronkels, maar ik blijf hier echt prutsen met verbeteren en verspringende cursors!

[Dark Phoenix]

Mutant schreef:

Ik vind dat je nu heel erg spreekt over een situatie waar er niets aan de hand is en een achterdochtige echtgenote beren op de weg ziet. Als jij zulke leugens in elkaar begint te steken, dan ben je toch zelf al niet juist bezig. Stel dat het geen verkeerde dingen zijn, dan vertrouw jij in eerste instantie de ander al niet omdat je het nodig vindt om te verbergen. Wat zou je moeten verbergen buiten een verrassing voor de ander? Wat snel genoeg duidelijk zou moeten worden.

Jij geeft ons een situatie / omschrijving en vraagt onze mening. Als de man in kwestie al 4 keer is vreemdgegaan, aan de lopende band om alles liegt en gister door haar betrapt werd in bed met haar beste vriendin etc., ja dan is het een ander verhaal. Maar met de situatie die je voor ons schetste, komt ze inderdaad over als een wantrouwig geval dat belachelijk loopt te controleren.

Maar nogmaals, wat voor leugens heeft hij haar verteld? Want in jouw verhaal komt alleen naar voren dat hij niet op zijn werk is en dat zijn secretaresse vertelt dat hij met zijn moeder naar het ziekenhuis is. Verder zie ik geen enkele leugen of wat dan ook die hij haar verteld zou hebben in deze situatie?

Maar goed, redenen om niet op het werk te zijn:

- Verlof genomen (om wat voor reden dan ook)
- Ziek
- Moest nodig ergens heen (wellicht tandartsafspraak die hij vergeten was, moest hij iets regelen, had hij pauze, wat dan ook)
- Er was iets met een vriend / vriendin van hem. (ik ben in staat om midden in de nacht naar sommige mensen toe te reizen als er wat met ze is, laat staan op het werk. En ik zou er niet per se aan denken om meteen mijn vriendin in te lichten dat ik daar heen ben gegaan als ik denk dat het ernstig is).

Etc. Zoveel wat er gebeurd kan zijn.. Wellicht wilde hij haar zelfs wel inlichten maar was zijn mobieltje leeg. (het is me gebeurd..)

[Vowel]

Tja, wat ik me afvraag is waarom die secretaresse zegt "hij is zijn moeder naar het ziekenhuis aan het brengen." Dat mens verzint dat vast niet zomaar (als ze dat wel zou doen, is ze haar baan snel kwijt, lijkt me zo). Dus de enige conclusie is dat die man haar dat heeft verteld (voor het geval dat..?).

Dát is wat ik zou denken als ik die vrouw was. En wie weet nam die kerel zijn telefoon niet op (want die was god knows what aan het doen!) en heeft ze daarom die moeder gebeld (en mobiel is heel goed mogelijk, ook oudere mensen hebben die).

En ik zou dan toch ook een paar vraagjes hebben hoor.

Maar nogmaals: het wordt pas een probleem als ik daarna geen bevredigend antwoord krijg. Er moet overigens nogal een goed antwoord komen om ervoor te zorgen dat ik dit soort onzin geloof.

Maar het is dus echt gebeurd, en zij heeft zijn spullen doorzocht? En jij/zij wil nu horen dat men er begrip voor heeft, of..?

Het punt is dat bij doorzoeken alles volledig voorbij is. Het is hetzelfde als het per direct uitmaken, qua band/vertrouwen wat je nog over hebt. Vind je jouw situatie dan genoeg om te zeggen 'ok ik dump je'? Zo nee, dan doorzoek die spullen ook niet.

[Vowel]

Btw. Als ik die vrouw was, dan zou ik in eerste instantie verder niets doen. Ik zou gewoon wachten tot hij thuis is, doen alsof er niets aan de hand is, tussen neus en lippen eens vragen hoe het op zijn werk was, of zo. Als hij er dan zelf niet mee komt, dán weet ik dat er iets mis is. Dan een paar vraagjes, lijkt me zo.

Dark Phoenix schreef:

Jij geeft ons een situatie / omschrijving en vraagt onze mening. Als de man in kwestie al 4 keer is vreemdgegaan, aan de lopende band om alles liegt en gister door haar betrapt werd in bed met haar beste vriendin etc., ja dan is het een ander verhaal. Maar met de situatie die je voor ons schetste, komt ze inderdaad over als een wantrouwig geval dat belachelijk loopt te controleren.

Maar nogmaals, wat voor leugens heeft hij haar verteld? Want in jouw verhaal komt alleen naar voren dat hij niet op zijn werk is en dat zijn secretaresse vertelt dat hij met zijn moeder naar het ziekenhuis is. Verder zie ik geen enkele leugen of wat dan ook die hij haar verteld zou hebben in deze situatie?

Maar goed, redenen om niet op het werk te zijn:

- Verlof genomen (om wat voor reden dan ook)
- Ziek
- Moest nodig ergens heen (wellicht tandartsafspraak die hij vergeten was, moest hij iets regelen, had hij pauze, wat dan ook)
- Er was iets met een vriend / vriendin van hem. (ik ben in staat om midden in de nacht naar sommige mensen toe te reizen als er wat met ze is, laat staan op het werk. En ik zou er niet per se aan denken om meteen mijn vriendin in te lichten dat ik daar heen ben gegaan als ik denk dat het ernstig is).

Etc. Zoveel wat er gebeurd kan zijn.. Wellicht wilde hij haar zelfs wel inlichten maar was zijn mobieltje leeg. (het is me gebeurd..)

Ik wil niet alles quoten, maar mijn tablet doet niet aan selectief deleten. Ik geef inderdaad een specifieke situatie, als voorbeeld. Ik ben benieuwd hoe jullie over een situatie denken waarbij er grove leugens ontdekt worden die geen duidelijke reden hebben. Of je dan wel zou gaan kijken of ook dan niet? Dat je verder niet zou willen weten wat er gaande is en hem/haar al dumpt omdat hij liegt.

Even over deze situatie: zij vindt dat hij raar doet, besluit het seksleven op te spicen, hij vertrekt 's ochtends naar zijn werk (ik weet niet of dat dan gezegd is of niet, maar iets verzwijgen is mischien wel niet liegen maar iemand in de veronderstelling laten is ook niet jst natuurlijk, wel?), zij wil hem verrassen met sexy lingerie op het werk, hij blijkt er niet te zij en heeft tege zijn secretaresse gezegd dat hij naar het ziekenhuis moest met zijn moeder.
Verder lijkt het me duidelijk dat in een programma dat 'Overspel in de liefde' heet, daadwerkelijk over vreemdgangers gaat

En ja, ik weet dat dit niet echt is en overdreven, maar ik ben er over gaan denken, vooral omdat ik zelf in mijn meest jaloerse periode er niet over heb gedacht. En omdat ik de mening van de meesten dat gebied wel ken, maar niet als er zoiets aan de hand zou zijn.

edit: ik vergat te vermelden dat het een getrouwd koppel was in 1 huis wonend. Een deel va die redenen dat hij niet op het werk zou kunnen zijn, valt dan al af omdat je dat zou weten.

Lusi schreef:

Maar het is dus echt gebeurd, en zij heeft zijn spullen doorzocht? En jij/zij wil nu horen dat men er begrip voor heeft, of..?

Het punt is dat bij doorzoeken alles volledig voorbij is. Het is hetzelfde als het per direct uitmaken, qua band/vertrouwen wat je nog over hebt. Vind je jouw situatie dan genoeg om te zeggen 'ok ik dump je'? Zo nee, dan doorzoek die spullen ook niet.

Misschien dat mijn reactie op DP meer duidelijkheid geeft. Ik wil niet horen dat men ergens begrip voor heeft, ik vraag me af of men dat dan wel heeft. Of bizarre en/of grote leugens wel een aanleiding zouden kunnen zijn om dingen na te kijken.

Ik weet het zelf niet.

Ah, ik begrijp nu opeens de allereerste zin, je zit een tv-programma te kijken.

Ik heb zelf ook eigenlijk heel erg het idee dat op het moment dat je iemands mail gaat checken/telefoon doorspitten, het sowieso al einde verhaal is. Of er nou iets aan de hand is of niet. Maar dat heb ik al gezegd.

Ik heb in twee lange relaties nooit een seconde de neiging gehad om een telefoon te controleren of mail te lezen of zo. Zeker niet om te checken of de ander vreemdgaat of whatever. Bij een wat kortere relatie kreeg ik op een gegeven moment wel die neiging, en daar voelde ik me zo kut over dat ik met haar de relatie ben gaan bespreken en we nog dezelfde dag uit elkaar zijn gegaan. Had al een hele tijd eerder moeten gebeuren. Dus: zou ik zelf mail/telefoon gaan controleren of zo als ik reden krijg om iemand te wantrouwen? Nee, ik zou gaan praten met haar maar ik schat de kans groot is dat het toch al niet meer te keren is op dat moment

Nu ik die zin lees, snap ik de verwarring ^^ ik dacht dat iedereen er intussen wel van had gehoord Niet per se gezien, dat niet.

[igfy]

Ik heb nooit echt de neiging gehad om iemands mail/telefoon door te kijken en andersom geloof ik ook niet. Zelf ben ik over het algemeen vrij open met mijn mail en telefoon. Ik laat mijn mail bijvoorbeeld vaak openstaan en heb mijn vriend ook wel eens gevraagd iets in mijn mail op te zoeken voor mij. Andersom is dat ook wel eens voorgekomen. Dus ik zou het wel vreemd vinden als mijn vriend, die normaal altijd heel open is ineens informatie zou achterhouden over iets, maar dan zou ik hem in eerste instantie gewoon confronteren met wat ik weet en afwachten wat voor antwoord ik daar op krijg.

Overigens, over het tv-programma, ik zit nu met de naaimachine voor de tv en er komt een aflevering voorbij waarbij ze het blijkbaar wel verkeerd heeft ^^ en dit was dan wel het wantrouwige type maar dat heeft hier verder niks mee te maken.

O tv

[fizzle-fluffy]

In scene gezette "reality" tv ja

Ja, dat weet ik, dat maakt verder toch niet uit, ik ben me daardoor iets gaan afvragen waar ik nu een vraag over stel. Het is niet alsof mensen in de echte wereld niet vreemdgaan en leugens vertellen en controleren ^^

Ik zou hem dan meteen zelf bellen en vragen waar hij mee bezig is en waarom zijn secretaresse mij vertelt dat zijn moeder in het ziekenhuis ligt. Ik heb dan echt het geduld niet om te wachten tot hij thuiskomt. Als hij dan niet met een geloofwaardige verklaring komt, is hij de sjaak en is de relatie in mijn ogen een verloren zaak. Niet eens omdat hij god-weet-wat aan het doen is, maar omdat hij het nodig vindt om erover te liegen. Hij vertelt me iets niet en dat is blijkbaar wel dermate belangrijk dat hij er een belachelijke smoes voor denkt te moeten verzinnen (namelijk zijn ma in het ziekenhuis). Wie weet wat hij nog meer voor me verzwijgt.

Naja hoho, zijn secretaresse vertelt dat, hij niet. Voor hetzelfde geld is hij pikante lingerie gaan kopen voor je, en wil hij dat soort persoonlijke details niet met zijn secretaresse delen en heeft hij in de haast een wat ongelukkige smoes aan zijn secretaresse verteld. En zo zijn er nog wel honderd scenario's te bedenken. Hij heeft in het geschetse verhaal (nog) niet tegen je gelogen.

Overigens vind ik het redelijk raar om op iemands werk langs te gaan als "verrassing", misschien ligt dat aan mij of aan mijn werk maar ik heb letterlijk nog nooit de man of vrouw van een collega op de werkplek zien langskomen.

Ertur schreef:

Overigens vind ik het redelijk raar om op iemands werk langs te gaan als "verrassing", misschien ligt dat aan mij of aan mijn werk maar ik heb letterlijk nog nooit de man of vrouw van een collega op de werkplek zien langskomen.

Op 't stort is dat ook niet zo praktisch he.

Ertur schreef:

Naja hoho, zijn secretaresse vertelt dat, hij niet. Voor hetzelfde geld is hij pikante lingerie gaan kopen voor je, en wil hij dat soort persoonlijke details niet met zijn secretaresse delen en heeft hij in de haast een wat ongelukkige smoes aan zijn secretaresse verteld. En zo zijn er nog wel honderd scenario's te bedenken. Hij heeft in het geschetse verhaal (nog) niet tegen je gelogen.

Maar ik geloof dat ik dan nog meteen zou bellen. Er zijn inderdaad honderd mogelijke verklaringen, maar dan nog zou ik hem bellen. Ik zou me doodschrikken omdat hij het nodig vindt om zo'n smoes te verzinnen. Wat ik zeg - als hij aan de telefoon (of eventueel later als hij thuiskomt) niet met een logische verklaring komt (en daar valt lingerie kopen onder), wordt er wel echt een stevig gesprek gevoerd. Maar dat is pas op het moment dat er geen duidelijke reden komt waarom hij zo'n achterlijke smoes verzint.

Ertur schreef:

Overigens vind ik het redelijk raar om op iemands werk langs te gaan als "verrassing", misschien ligt dat aan mij of aan mijn werk maar ik heb letterlijk nog nooit de man of vrouw van een collega op de werkplek zien langskomen.

Verschilt neem ik aan erg per werkplek, ik ga bv wel eens lang bij mijn man en partners van collega's van hem doen dat ook. Ik ga nu niet meer onverwachts langs aangezien hij niet altijd op z'n kamer zit (maar bij z'n minnares misschien? ).

Ingegerd schreef:

Maar ik geloof dat ik dan nog meteen zou bellen. Er zijn inderdaad honderd mogelijke verklaringen, maar dan nog zou ik hem bellen. Ik zou me doodschrikken omdat hij het nodig vindt om zo'n smoes te verzinnen. Wat ik zeg - als hij aan de telefoon (of eventueel later als hij thuiskomt) niet met een logische verklaring komt (en daar valt lingerie kopen onder), wordt er wel echt een stevig gesprek gevoerd. Maar dat is pas op het moment dat er geen duidelijke reden komt waarom hij zo'n achterlijke smoes verzint.

Je gaat er nog altijd vanuit dat hij een smoes heeft verzonnen. Maar je hebt alleen de informatie van de secretaresse. Wellicht heeft hij helemaal geen smoes verzonnen.

Lusi schreef:

Op 't stort is dat ook niet zo praktisch he.

Of als straaljagerpiloot, hangt ze daar ineens in een luchtballon

Ertur schreef:

Je gaat er nog altijd vanuit dat hij een smoes heeft verzonnen. Maar je hebt alleen de informatie van de secretaresse. Wellicht heeft hij helemaal geen smoes verzonnen.

Maar zijn moeder ligt toch niet in het ziekenhuis? Dan heeft hij sowieso een smoes verzonnen. Met of zonder goede reden, het is en blijft een smoes. En ik weet niet... Ik vind het wel een beetje vreemd dat, wanneer je een smoesje of excuus nodig hebt, je verzint dat je moeder in het ziekenhuis ligt. Ik bedoel, hallo! Misschien ben ik dan wel een watje maar ik zou daar echt van schrikken

[Vowel]

Ertur schreef:

Je gaat er nog altijd vanuit dat hij een smoes heeft verzonnen. Maar je hebt alleen de informatie van de secretaresse. Wellicht heeft hij helemaal geen smoes verzonnen.

Ja, maar zoals ik al eerder aangaf lijkt het me heel sterk dat secretaresses op eigen initiatief dingen gaan verzinnen. Dus als die secretaresse de vrouw dat vertelt kun je er redelijkerwijs van uitgaan dat die man precies dat aan die secretaresse heeft verteld.

Ingegerd schreef:

Maar zijn moeder ligt toch niet in het ziekenhuis? Dan heeft hij sowieso een smoes verzonnen. Met of zonder goede reden, het is en blijft een smoes. En ik weet niet... Ik vind het wel een beetje vreemd dat, wanneer je een smoesje of excuus nodig hebt, je verzint dat je moeder in het ziekenhuis ligt. Ik bedoel, hallo! Misschien ben ik dan wel een watje maar ik zou daar echt van schrikken

Neen! Neen! Zijn secretaresse zegt dat, hij zelf niet! Waarom ga je er klakkeloos van uit dat zijn secretaresse voleldig te vertrouwen is en dat wat zij zegt, de waarheid is, maar geloof je je vriend op voorhand al niet?

Vowel schreef:

Ja, maar zoals ik al eerder aangaf lijkt het me heel sterk dat secretaresses op eigen initiatief dingen gaan verzinnen. Dus als die secretaresse de vrouw dat vertelt kun je er redelijkerwijs van uitgaan dat die man precies dat aan die secretaresse heeft verteld.

Zie hierboven. Waarom vertrouw je de secretaresse volledig en je eigen kerel niet? ik vind dat echt heel raar.

[Vowel]

Ertur schreef:

Zie hierboven. Waarom vertrouw je de secretaresse volledig en je eigen kerel niet? ik vind dat echt heel raar.

Het gaat in dit geval (nog) niet om vertrouwen. Dit is meer logisch nadenken. Waarom zou een secretaresse jou in godsnaam vertellen dat je vriend/vriendin/man/vrouw naar het ziekenhuis is met je schoonmoeder, tenzij het haar op die manier verteld is?

Dus wanneer je dat te horen krijgt, geloof je het. Tot zo ver eens?

Nou, dan vind ik het opbellen van je partner (en als dat niet lukt, de moeder) een logische volgende stap.

En als je er dán opeens achterkomt dat het allemaal onzin is, tja, dan vind ik het niet vreemd dat je een paar vragen hebt hoor.

En ja, ik ga er in dit geval van uit dat secretaresses geen mental cases zijn die op eigen initiatief van alles gaan verzinnen, tenzij ze graag hun baan kwijt willen wellicht.

Ertur schreef:

Neen! Neen! Zijn secretaresse zegt dat, hij zelf niet! Waarom ga je er klakkeloos van uit dat zijn secretaresse voleldig te vertrouwen is en dat wat zij zegt, de waarheid is, maar geloof je je vriend op voorhand al niet?

Ooooh, bedoel je dat? Het komt niet eens in mij op om daar van uit te gaan. Tenminste, niet in dit scenario. Als ik in de situatie zelf zou zitten, zou ik daar misschien wel aan denken. Maar zoals Vowel al zegt - op dit moment heb ik geen reden om er van uit te gaan dat de secretaresse liegt, waarom zou zij dat zeggen? Maar goed, nu je het zegt klinkt het wel logisch en voel ik me een beetje dom dat ik daar niet aan gedacht heb

Als de secretaresse een smoes verzint, verzint ze toch niet iets dat je binnen 5 minuten kan checken? Dan komt ze toch met;'Hij heeft een afspraak buiten de deur.'? Ik kan geen enkel scenario bedenken waarin de secretaresse zélf zou komen met;'Zijn moeder ligt in het ziekenhuis.'. Tenzij het haar dus is gezegd door die man en zij er dus niet bewust van is dat het een leugen is.

[Vowel]

Andijvie schreef:

Als de secretaresse een smoes verzint, verzint ze toch niet iets dat je binnen 5 minuten kan checken? Dan komt ze toch met;'Hij heeft een afspraak buiten de deur.'? Ik kan geen enkel scenario bedenken waarin de secretaresse zélf zou komen met;'Zijn moeder ligt in het ziekenhuis.'. Tenzij het haar dus is gezegd door die man en zij er dus niet bewust van is dat het een leugen is.

Dit probeerde ik dus te zeggen.

[igfy]

Bij ons komt het ook wel eens voor dat een partner op het werk langskomt, maar niet heel vaak.

Verder zou ik sowieso bellen, al is het maar om te vragen hoe het met zijn moeder is. Als je er dan achter komt dan de moeder gewoon gezond thuis zit is dat wel een rare gewaarwording denk ik. Dan zou ik inderdaad daarna ook even mijn vriend bellen om te achterhalen hoe dat soort misverstanden de wereld in zijn gekomen.

Vowel schreef:

Het gaat in dit geval (nog) niet om vertrouwen. Dit is meer logisch nadenken. Waarom zou een secretaresse jou in godsnaam vertellen dat je vriend/vriendin/man/vrouw naar het ziekenhuis is met je schoonmoeder, tenzij het haar op die manier verteld is?

Dus wanneer je dat te horen krijgt, geloof je het. Tot zo ver eens?

Nou, dan vind ik het opbellen van je partner (en als dat niet lukt, de moeder) een logische volgende stap.

En als je er dán opeens achterkomt dat het allemaal onzin is, tja, dan vind ik het niet vreemd dat je een paar vragen hebt hoor.

En ja, ik ga er in dit geval van uit dat secretaresses geen mental cases zijn die op eigen initiatief van alles gaan verzinnen, tenzij ze graag hun baan kwijt willen wellicht.

Ingegerd schreef:

Ooooh, bedoel je dat? Het komt niet eens in mij op om daar van uit te gaan. Tenminste, niet in dit scenario. Als ik in de situatie zelf zou zitten, zou ik daar misschien wel aan denken. Maar zoals Vowel al zegt - op dit moment heb ik geen reden om er van uit te gaan dat de secretaresse liegt, waarom zou zij dat zeggen? Maar goed, nu je het zegt klinkt het wel logisch en voel ik me een beetje dom dat ik daar niet aan gedacht heb

Andijvie schreef:

Als de secretaresse een smoes verzint, verzint ze toch niet iets dat je binnen 5 minuten kan checken? Dan komt ze toch met;'Hij heeft een afspraak buiten de deur.'? Ik kan geen enkel scenario bedenken waarin de secretaresse zélf zou komen met;'Zijn moeder ligt in het ziekenhuis.'. Tenzij het haar dus is gezegd door die man en zij er dus niet bewust van is dat het een leugen is.

Vowel schreef:

Dit probeerde ik dus te zeggen.

Tsja, ik snap jullie heus wel, maar het blijft bij mij vooral een gevoel van dat je er al vanuit gaat dat hij gelogen heeft/een smoes verzonnen heeft, voor je hem ook maar gesproken hebt, dat vind ik wat raar. Net zoals jullie aangeven dat "moeder in het ziekenhuis" vanuit de secretaresse een nogal bizar verzinsel zou zijn, vind ik dat ook als de man in kwestie dat aan de secretaresse gezegd zou hebben. Als hij heel bewust zijn secretaresse opdracht geeft namens hem te liegen, zal hij toch wel een beter smoesje verzinnen dan dit. Waarom zou de secretaresse niet uit zichzelf een waardeloze smoes kunnen verzinnen, maar je man wel? Je geeft je man wel erg weinig credits op deze manier

Maar goed het hele voorbeeld is natuurlijk gewoon in scene gezette tv dus misschien moeten we er niet zo ver op ingaan

Overigens zijn we het geloof ik wel eens over de te volgen route mocht dit zich voordoen: even met manlief bellen om te vragen hoe het met moeders is dat lijkt me niet meer dan normaal. Als je hem niet te pakken krijgt en zijn moeder zelf belt, en zij is kerngezond, dan zou ik niet zijn mail/telefoon gaan checken, maar hem uitleggen wat er gebeurd is en aanhoren wat hij te vertellen heeft. Daarna zou ik conclusies gaan trekken, niet eerder.

Oh maar hij geeft toch geen opdracht te liegen? Hij liegt tegenover de secretaresse, weet hij veel dat zijn vrouw naar zijn werk komt en dat de secretaresse haar zijn smoes vertelt. Zo vatte ik het iig op; secretaresse is zich niet bewust van een leugen, man vertrlde het haar zodat hij een goede reden had niet op het werk te verschijnen.

Maar dat weet die vrouw toch helemaal niet? Het enige wat de vrouw op dat moment weet is

- man is niet op werk waar ik hem wel verwacht
- secretaresse zegt dat hij naar zieke moeder is
- moeder weet van niets

of de secretaresse liegt/iets verzint, of gewoon vertelt waar haar weer is verteld, dat weet je toch niet op dat moment?

Dikke care. Als je besluit zijn spullen te controleren ben je niet goed bezig.

Ertur schreef:

Maar dat weet die vrouw toch helemaal niet? Het enige wat de vrouw op dat moment weet is

- man is niet op werk waar ik hem wel verwacht
- secretaresse zegt dat hij naar zieke moeder is
- moeder weet van niets

of de secretaresse liegt/iets verzint, of gewoon vertelt waar haar weer is verteld, dat weet je toch niet op dat moment?

Nee, idd, maar stel ik ga nu naar het werk van mijn man en de secretaresse zegt;'Oh, hij is met zijn moeder naar het ziekenhuis.' Dan denk ik meteen;'Wtf, wat is er aan de hand dan?! Waarom heb ik daar niks over gehoord?!' Ik zou meteen hem bellen en als hij bv niet opneemt, dan bel ik naar zijn moeder (en vader). Zodra ik hoor dat er helemaal niks aan de hand is, ga ik er niet van uit dat die secretaresse zoiets bedacht heeft; waarom zou ze? Als zíj iets moet bedenken, dan kiest ze het toch nooit zo dichtbij? Dan verzin je iets werkgerelateerds ipv iets persoonlijks, iets dat de vrouw niet meteen kan checken. Waarschijnlijker is het dus dat die man iets heeft bedacht om van z'n werk te kunnen vertrekken, en dan verzin je dus tegenover je secretaresse iets persoonlijks (tandarts/huisarts/moeder is ziek/kat is dood) en juist niet iets werkgerelateerds (want daar kan ze per ongeluk achter komen als een collega naar 'm informeert; 'Jan is naar een klant.' 'Een klant? Jan heeft helemaal geen klanten!' )