Gedichtje van een 'engeltje met vampiertanden'. ;)

Een klein stemmetje
Aan de andere kant van de lijn
Het verdriet in je stem
Doet ook bij mij pijn

Ik voel de afstand tussen ons
Die mij beperkt
Nu naar je toe te gaan
En mijn armen om je heen te slaan

In mijn hart en mijn gedachten
Ben ik 'close to you'
Maar het liefste kwam ik
ook gewoon nu naar je toe

Een tijdlang is het stil
Moet ik maar gaan praten dan?
En proberen wat te vragen
Misschien dat je dan antwoorden kan

Even erge twijfel
Ik ben niet zo'n 'uithoorpersoon'
Maar je belt me niet voor niets
Er is dus echt wel iets

En langzaam komt het
Soms totaal onverstaanbaar
Ik praat terug tegen die stem
En denk 'was ik nou maar daar'

Ik was blij dat je me belde
En jij geloof ik ook
Het gaat bij ons niet zo snel
Maar we komen er zeker weten wel

~een engeltje met vampiertanden~

('t gedichtje is niet helemaal wat ik wil...en naar het einde toe wordt het ook steeds minder...en helemaal dat laatste stukje, maar 'k moest toch ergens mee eindigen...anders was het zo 'on-af'.)

[Gothic]

*moet bijna weer huilen*

[ekki]

mjah, ik begrijp 't denk ik wel. is bij m'n vriend en mij ook zo: we wonen veel te ver van elkaar vandaan. en als er dan iets is, kan je nooit meteen naar diegene toe.

mooi verwoord.
goed gedichie

ekki schreef:
mooi verwoord.
goed gedichie

Tnx.
En Karen, niet huilen, hoor. Doen we samen wel een keer, gezellig.