Alleen voelen zonder toedracht

Hmm, dit is mijn derde topic ofzo vanavond, maar dit is gewoon iets dat me te binnen schoot en dat ik toch echt even kwijt moet.

Wie heeft het ook wel eens dat je je opeens alleen of leeg voelt, zonder dat je daar een toedracht voor hebt? En terwijl je eigenlijk ook weet dat je best veel mensen om je heen hebt en je je dus ook niet alleen hoeft te voelen.

Ik heb geen idee wat ik hiermee aanmoet, al heb ik het de laatste tijd dus wel steeds meer..

[hookee]

Iedereen heeft wel eens van zulke momenten. Ik denk dat de beste manier om daarmee om te gaan is bedenken dat het helemaal niet erg is om even alleen te zijn en tot rust te komen.

[Pluis]

hookee zegt het goed. En in de vakantie midden in de nacht als eigenlijk iedereen al slaapt is het natuurlijk veel makkelijker om je alleen te voelen.

[mr_awesome]

Dit is best herkenbaar voor mij. Ik heb hier toevallig de laatste tijd ook best last van. Niet zozeer het alleen voelen, maar wel het leeg voelen. Gewoon van dat je je een beetje zinloos voelt, terwijl je leuke vrienden hebt, leuke dingen doet, een leuke toekomst hebt, een zorgeloos leven, enzovoort. Tsja, wat je eraan kan doen weet ik ook niet zo goed. Gewoon tegen jezelf zeggen dat het allemaal wel meevalt en de positieve dingen inzien helpt bij mij altijd wel enigszins.

[hoidoeeii.]

als het erger wordt, kun je er het beste over praten met een person die je vertrouwt.
en kijk naar de leuke dingen in je leven waarvan je kunt genieten.
(:

[taartislekker29]

dit hoort ook bij de pubertijd. hier moet je gewoon even doorheen er is eigenlijk niets aan te doen. Je kan je proberen te concentreren op een mooi boek of een film of zo maar pas op dat je niet wegzinkt in hoe mooi het leven daar is

Thanks voor de reacties.

Pluis schreef:

En in de vakantie midden in de nacht als eigenlijk iedereen al slaapt is het natuurlijk veel makkelijker om je alleen te voelen.

Ja naja, het grappige is dat ik tijdens het schrijven van dit topic er niet eens last van had, alleen me wel bedacht dat ik de laatste tijd vaker last had van dit gevoel.

mr_awesome schreef:

Gewoon van dat je je een beetje zinloos voelt, terwijl je leuke vrienden hebt, leuke dingen doet, een leuke toekomst hebt, een zorgeloos leven, enzovoort. Tsja, wat je eraan kan doen weet ik ook niet zo goed. Gewoon tegen jezelf zeggen dat het allemaal wel meevalt en de positieve dingen inzien helpt bij mij altijd wel enigszins.

^^ Precies dat. Het helpt idd wel om het te relativeren, alleen komt het soms op de meest random momenten terug en heb ik het liever te voorkomen.

taartislekker29 schreef:

maar pas op dat je niet wegzinkt in hoe mooi het leven daar is

Dat had ik vroeger, nu gelukkig niet meer haha.

[Silvano08]

Proberen, wanneer het mogelijk is, op die momenten gewoon gezelschap op te zoeken. Bij je familie in huis is het natuurlijk het makkelijkst, maar het kan ook bij vrienden. Ik vind mijn 'gezelschap' bijvoorbeeld bij m'n religie, is ook te proberen. Waarschijnlijk waait die periode vanzelf wel weer over