Driftigheid - groot probleem

Ik had er al eens eerder een topic over geopend: ik word te snel driftig.

Vandaag liep het echt de spuigaten uit, ik werd zo kwaad op mijn zusje dat ik een deur met een bloedvaart heb dichtgegooid waardoor de ruit erboven er uit knalde. Daarna werd ik dus kwaad op mij zelf, waarop ik weer een stuk touw in een keer uit elkaar trok (was behoorlijk dik, stond nogal versteld van mezelf toen ik eindelijk rustig was) Gelukkig heb ik het niet met mensen, nooit gehad ook. Ik reageer me dus af op zaken.

Hoe kom ik hier vanaf want ik word er echt helemaal niet goed van. Tot tien tellen heeft geen zin, dat heb ik al meerdere malen geprobeerd en proberen aan wat anders te denken lukt ook niet echt.

Boksen? Is dat misschien een mogelijkheid, dat ik mijn drift kwijtraak? Of bestaan er wellicht medicijnen.

Alvast bedankt...

[Lindansje]

Mijn vriend was vroger ook heel driftig. Hij heeft toen met zijn moeder een aantal dingen bedacht die de driftaanval zouden doen zakken. Bijvoorbeeld geconcentreerd tv gaan kijken, een stuk hardlopen, tekenen. In ieder geval iets waar jij rustig van wordt.

En je zou inderdaad ook op een (vecht)sport kunnen gaan.

[REIE]

Probeer dingen niet zo aan te trekken, en te relativeren. Ik vind het wel enorm goed van je dat je enkel op dingen afreageert en niet op mensen. De energie moet er inderdaad uit, en dat kun je niet opkroppne, maar je kan het beter proberen te voorkomen, als je echt genoeg van je driftbuien hebt.

REIE

Bedankt voor de reacties, zal het proberen toe te passen.

Verder lijkt een vechtsport me eigenlijk niets Dus eigenlijk valt dat wel af.

[An]

Huhmz ik had vanaf dat ik een jaar of 4 was al extreme driftbuien. Ik sloeg en trapte als klein meisje het halve huis klein.
Ik geloof dat ik zelf ook aggresief werd tegenover mijn ouders en mijn oma enzow. Volgens de dokters kwam dat door kleurstoffen dta in voedsel zit. dat mocht ik dus niet eten en ik had toen ook medicijnen.
Op mijn dertiende scheen ik "eroverheen gegroeid" te zijn...
Maar ik heb het nu af toe ook nog wel, eigenlijk vooral in ruzies met mijn zusje...wees blij dat je de deur dichtknald en van haar wegloopt....dat kan ik niet altijd, ik heb mijn zusje ook weleens geslagen op een manier waarop dat eigenlijk niet kan...ik heb daar ook altijd achteraf spijt van maarja...
Als ik alleen ben, kan ik na een boel gestamp het meestal wel zelf in de hand houden door bepaalde muziek op te zetten even te gaan liggen ofzo...meestal volgt er dan een flinke jankbui en daarna is het ook letterlijk helemaal over alsof er niks gebeurd is eigenlijk.


maargoed *bla*
iig is het zwaar irritant, je moet voor je eigen een manier zoeken om rustig te worden...dat is voor iedereen personlijk denk ik.
het is wel makkelijker om als je aanvoelt dat je boos/driftig word bij jezelf te denken dat het zo erg/intressant/belangrijk niet is en zet het dan een beetje van je af ofzo...
Der zijn ook wel medicijnen voor...maar daar geloof ik niet zo in eigenlijk....

An schreef:
Huhmz ik had vanaf dat ik een jaar of 4 was al extreme driftbuien. Ik sloeg en trapte als klein meisje het halve huis klein.
Ik geloof dat ik zelf ook aggresief werd tegenover mijn ouders en mijn oma enzow. Volgens de dokters kwam dat door kleurstoffen dta in voedsel zit. dat mocht ik dus niet eten en ik had toen ook medicijnen.
Op mijn dertiende scheen ik "eroverheen gegroeid" te zijn...
Maar ik heb het nu af toe ook nog wel, eigenlijk vooral in ruzies met mijn zusje...wees blij dat je de deur dichtknald en van haar wegloopt....dat kan ik niet altijd, ik heb mijn zusje ook weleens geslagen op een manier waarop dat eigenlijk niet kan...ik heb daar ook altijd achteraf spijt van maarja...
Als ik alleen ben, kan ik na een boel gestamp het meestal wel zelf in de hand houden door bepaalde muziek op te zetten even te gaan liggen ofzo...meestal volgt er dan een flinke jankbui en daarna is het ook letterlijk helemaal over alsof er niks gebeurd is eigenlijk.


maargoed *bla*
iig is het zwaar irritant, je moet voor je eigen een manier zoeken om rustig te worden...dat is voor iedereen personlijk denk ik.
het is wel makkelijker om als je aanvoelt dat je boos/driftig word bij jezelf te denken dat het zo erg/intressant/belangrijk niet is en zet het dan een beetje van je af ofzo...
Der zijn ook wel medicijnen voor...maar daar geloof ik niet zo in eigenlijk....

Tja is wel moeilijk, maar dat is logisch.

Bedankt voor de tip

REIE schreef:
Probeer dingen niet zo aan te trekken, en te relativeren. Ik vind het wel enorm goed van je dat je enkel op dingen afreageert en niet op mensen. De energie moet er inderdaad uit, en dat kun je niet opkroppne, maar je kan het beter proberen te voorkomen, als je echt genoeg van je driftbuien hebt.

REIE

Oh ja nog een dingetje, wat dat relativeren betreft, ik weet niet of mij dat op zo'n moment zal lukken. Ik ben dan alleen maar driftig in mijn hoofd, althans dat denk ik nu...hopelijk realiseer ik me dit als ik driftig ben. Dan zal ik dat proberen, want opzich ging mijn kwaadheid gisteren ook nergens om, het was een beetje een zinloze ruzie met mijn zusje...

[kleine wicca]

k herken je probleem wel, bij mij isset minder geworden,,,,,hoe? kan ik helaas geen antwoord op geven......vanzelf dus?

kep ook een tijd zitten denken om op kickboksen te gaan, maar dat heeft denk ik geen zin, omdat je alleen op het moment van een woedeaanval echt kan meppen op dingen, en als je dus op zo een sport gaat, gaat dat ook al gauw weer vervelen, zonde van je geld ook nog.
Maar wel een tip: als je zo een woedeaanval voelt aankomen, ga gewoon hardlopen in plaats van dingen kapotrammen, scheelt weer opruimwerk. hardlopen, touwtjes springen, sit-ups en push-ups tot je dr bij neervalt, wil wel es helpen, ben je je energie en woede kwijt en krijg je niet iedreen over je heen over de herrie en de kapotte spullen. Owjah.......ergens waar niemand dr last van heeft een boksbal hangen.....is ook best heel lekker (dus niet zoals ik deej boven de keuken )

succes drmeej!