Mijn vader haat mij (help mij alsjeblieft)

Ik weet het nu dus heel zeker, mijn vader haat me.

Elke keer als wij iets moeten doen (ik en mijn broer), is hij kwaad op ons.

Hij is tegen iedereen aardig, familie alles, maar in huis draait zijn stemming om.

Ik was ongeveer 2 jaar geleden met mijn broer met mijn nintedo ds te gamen. Wij hadden gewoon lol, hij kwam eraan, sloeg mij en mijn broer in het gezicht, en ging weer computeren.
Hij sloeg mij het hardst omdat ik toevallig vooraan stond (dit heeft hij letterlijk gezegt)

Vandaag was hij de hele dag beneden aan het stressen over mijn moeder (ze zijn gescheiden). Hij zei inees heel erg schreeuwend: 'JONGENS, ETEN MAKEN WANT IK VERDOM HET'.

Ik vroeg tijdens het eten snijden hoe groot de stukken vlees moeten zijn. Hij pakte het mes af, en begen keihard op de snijplankt te slaan, en zei dat wij niks willen en dat hij ons haat.

Ik weet niet waarom hij zo doet, 3 jaar geleden sloeg hij mijn broer een bloed lip, met zijn vuist, de volgende dag zei hij letterlijk: 'ik herrinner mij hier niets van, je probeert mij gewoon een kut gevoel te geven'. Toen liet mijn broer zijn bloed lip zien, en zij hij: 'dan zou je het er ook zelf wel naar gemaakt hebben'. Hij zei pas 1 dag later sorry, meer niet.

Ik weet niet wat ik moet doen, moet ik weglopen? Moet ik zelfmoord plegen?

Wat moet ik doen?

Hoe oud ben je? En kan je niet bij je moeder wonen?

[bloodyb]

Is dat begonnen na de scheiding? Hoe oud zijn jullie en wonen jullie alleen nog maar bij je vader? Misschien herinnert jullie aanwezigheid hem aan het mislukken van zijn huwelijk. Maar dat geeft hem nog niet het recht om dat op jullie uit te leven. Heeft hij geen contact meer met je moeder? Heeft hij nog broers of zussen waar hij goed mee op kan schieten? Misschien zou je die kunnen vragen om eens met hem te praten? En hebben jullie hem zelf al eens gevraagd waarom hij dat doet? Weglopen is niet zo'n goed plan en zelfmoord natuurlijk helemaal niet. Als hij helemaal niet wil veranderen zouden jullie dan bij je moeder kunnen gaan wonen?

Mijn moeder heeft nog geen huis, maar wel bijna, en zijn broer heeft al met hem gepraat, maar het hielp niet echt, ik denk ook dat ik bij mijn moeder ga wonen, ik hoop ook dat hij zal veranderen, maar gelukkig slaat hij niet meer maar hij was vanavond ook erg kwaad omdat mijn moeder er was. (Als mijn vader naar werk moet is mijn moeder hier) Het zou best is kunnen dat ons hem doet denken aan zijn mislukte huwelijk. Bedankt voor het advies, ik heb hier zeker wat aan.

Als mijn vader niet veranderd, ga ik wel bij mijn moeder wonen, daar is het wel gezelliger dan hier. (Ze woont bij haar ouders)

Heel erg bedankt voor jullie advies en begrip, ik weet nu wat ik moet doen.

Nogmaals heel erg bedankt.

Ps: ik ga zeker geen zelfmoord plegen, dacht er wel even over, maar nu niet meer.
Ik ben heel erg opgelucht, Nogmaals bedankt.

[Ivo]

Als dit al een aantal jaar aan de gang is, snap ik heel goed dat je wanhopig bent. Maar alsjeblieft, zelfmoord plegen is geen optie. Nu weglopen lijkt mij ook niet slim, want waar ga je dan naartoe? Hoe kom je aan onderdak? Geld voor eten? Hoe ga je je school afmaken?
Bovendien... De meeste kinderen en jongeren die weglopen worden na een aantal dagen teruggevonden en weer teruggebracht naar hun ouders. Hoe denk je dat je vader dan zal reageren? En als jij en je broertje niet beide weglopen, gaat je vader het misschien wel afreageren op je broertje als jij bent weggelopen.

Er zijn heel veel manieren om aan hulp te komen. In principe lijkt mij dit een zaak voor jeugdzorg, alleen kan ik me goed voorstellen dat je niet zelf zomaar even bij een jeugdzorg-vestiging naar binnen wil lopen.
Wat je zou kunnen doen, is eens praten met een vertrouwenspersoon. Dit is iemand die niet zonder jouw toestemming mag doorvertellen wat jij hem of haar verteld. Ook niet aan (bijvoorbeeld) jeugdzorg of de politie. Je kan een vertrouwenspersoon onder andere op school vinden. Dat is dan een medewerker van de school bij wie je je verhaal kan vertellen.
Die medewerker zal dan met jou of voor jou uitzoeken waar je hulp kan vinden. Eventueel kan hij of zij ook afspraken voor jou maken bij hulpinstanties en zelfs met je mee gaan naar zo'n afspraak om je te steunen.

Als je bang bent dat niemand jouw verhaal geloofd en het echt vaak voor komt dat je vader z'n stemming zo vervelend is, kun je ook eens proberen geluid op te nemen als hij boos is. Bijvoorbeeld met je telefoon. Wel uiteraard op een manier zodat je vader het zelf niet door heeft. Bijvoorbeeld als hij boos wordt op je broertje terwijl jij in een andere kamer bent. Dan kan je snel de geluidsopname starten, de telefoon in je broekzak doen en een plek zoeken in huis waar je vader duidelijk te horen is. Als je dan je verhaal vertelt aan iemand, kun je ook echt laten horen hoe je vader schreeuwt en wat hij zegt.
Maar ook hier geldt, doe voorzichtig. Als je betrapt wordt tijdens het opnemen kan dat ook weer vervelende gevolgen hebben.

[TheHunter]

HOHOHO jeugdzorg sowieso ff niet he... de verhalen die daar allemaal van in het nieuws komen...

Ik zou gewoon proberen bij je moeder te gaan wonen en eventueel inderdaad die dingen opnemen die je vader doet.

Jeugdzorg erbij halen helpt echt wel hoor. Die kunnen serieus een hoop oplossen en met de vader praten.

[lovespanje]

Zelfmoord plegen? Dat zeker niet!
Je moet er inderdaad met iemand over praten. Begin bij je broer, heeft hij er ook last van? Doe er samen wat aan, samen sta je sterker. Je moeder? Weet ze hiervan? Vertel het haar! Iemand anders die je vader goed kent (familie, vrienden) vraag hulp en ga dan pas naar jeugdzorg..

Succes

[Pluis]

TheHunter schreef:

HOHOHO jeugdzorg sowieso ff niet he... de verhalen die daar allemaal van in het nieuws komen...

Ik zou gewoon proberen bij je moeder te gaan wonen en eventueel inderdaad die dingen opnemen die je vader doet.

je kan beter naar jeugdzorg dan thuis geslagen worden door je vader. jeugdzorg mishandelt kinderen niet.

overgens kan je er ook met je huisarts over praten, die weet als het goed is ook wat hij/zij er mee moet doen.

Ik denk dat Jeugdzorg een beetje een té grote stap is, vooral omdat je dan meteen uit huis geplaatst kan worden en naar een pleeggezin gebracht kan worden. Ik heb niet heel veel vertrouwen in Jeugdzorg, en dat zeg ik omdat ik er bíjna zelf mee in aanraking ben gekomen na problemen met (o.a.) mijn moeder, en achteraf heel blij ben dat ik niet naar Jeugdzorg ben gestapt.

Ik zou wel naar de huisarts gaan, en aangeven wat voor rare dingen je vader doet. Die kan dan wellicht ook met je vader gaan praten, of hem onderzoeken. Als hij namelijk zo spontaan van mood switcht enzo, dan is er wss ook iets niet goed met hem..

Mijn vader zegt dat hij wil veranderen, hij is nu nog wel boos, maar niet op ons, hij scheld nu vooral in zichzelf over de situatie waar hij in zit.

Hij is minder boos op ons, maar af en toe reageerd hij nog wel te erg, bijv: als mijn vader zegt dag we de vaatwasser moeten opruimen (hij was vrij), dat vraag ik aan hem ( dit deed ik rustig): maar jij ben toch vrij? En toen ging ie kwaad weg en zij hij best hard: ok, als jullie het niet willen doen, dan doen jullie het maar niet! (En zo gaat hij dan even door) Maar dit gebeurd niet vaak meer.

Het spijt hem ook van alle dingen die hij heeft gedaan.

Ik kan nu weer een beetje rustig verder leven. (Alleen dat hij af en toe zo raar reageerd heb ik op gezocht en hij zou een vorm van pdd-nos kunnen hebben).

Bedankt allemaal voor jullie goede tips. Dit waardeer ik zeer.

Met vriendelijke groet,
Skyezone.

[feniks]

Of hij een vorm van pdd-nos heeft, en of hij problemen heeft met de scheiding is totaal irrelevant. De man moet zijn kinderen niet mishandelen.
En jullie moeten maken dat je daar wegkomt. Aangifte doen, is misschien een te grote stap, maar als hij niet voor jullie zorgt, moet iemand anders het doen.
Hetzij jeugdzorg, hetzij iemand anders die dat wel aankan.

Bottomline: pak je boeltje en verdwijn daar.

[jellzzz]

Tatteraar;33195531[B schreef:

]Ik denk dat Jeugdzorg een beetje een té grote stap is, vooral omdat je dan meteen uit huis geplaatst kan worden en naar een pleeggezin gebracht kan worden.[/B] Ik heb niet heel veel vertrouwen in Jeugdzorg, en dat zeg ik omdat ik er bíjna zelf mee in aanraking ben gekomen na problemen met (o.a.) mijn moeder, en achteraf heel blij ben dat ik niet naar Jeugdzorg ben gestapt.

Ik zou wel naar de huisarts gaan, en aangeven wat voor rare dingen je vader doet. Die kan dan wellicht ook met je vader gaan praten, of hem onderzoeken. Als hij namelijk zo spontaan van mood switcht enzo, dan is er wss ook iets niet goed met hem..

dit lijkt me idd niet zo'n slim nu. de verhalen van mensen die daarmee in aanraking zijn gekomen zijn soms positief, maar ook heel vaak negatief. je zou kunnen zeggen dat alles beter is dan een vader die je slaat, maar jeugdzorg grijpt soms heel abrupt in, zet je bij het eerste de beste pleeggezin dat vrij is, in een plaats waar je niemand kent. soms heb je het geluk dat het een fijn gezin is, maar dit is lang niet altijd zo.