Na 6 jaar over de havo te hebben gedaan, keek ik er enorm naar uit om iets te doen wat ik écht leuk vond en waar ik echt goed in was. Helaas, eenmaal op die opleiding, schrok ik me kapot. Van de manier van leren/ lessen op hbo maar ook van de studie die ik had gekozen. Ik ben na 3 weken snel overgestapt naar 'een veiligere' studie dicht in de buurt, zonder al te veel creativiteit (rechten) maar wel iets meer zekerheid. ( hiervoor deed ik media informatie, communicatie)
Nu na zo'n 2 maanden valt me deze studie ook heel erg tegen, ik had me er van te voren helemaal niet in verdiept en heb binnen een dag de keuze gemaakt die studie maar te gaan doen aangezien ik niet veel tijd had. Daarbij vind ik het ontzettend moeilijk, en be dus weer op zoek naar iets creatiefs. ( de eerste tentamens zijn naar mijn gevoel ook echt klote gegaan).
Het liefste zou ik willen stoppen, en een jaartje werken met misschien een paar weekjes buitenland. Mijn ouders staan er niet helemaal achter, ze willen dat ik eerst nog probeer maar ze zie echter wel hoe ongelukkig ik ben. Ik ben vooral heel bang voor de verwachting en reactie's van anderen. Dat ik geen doorzetter ben heb ik namelijk al een paar keer naar mijn kop gesmeten gekregen, en er zit natuurlijk ook iets in maar het is wel erg kort door de bocht. Voor mijn gevoel kan ik beter stoppen, ik heb totaal geen motivatie en vertrouwen in mezelf en in de studie en weet eigenlijk nu all dat het toch niks gaat worden,. daarbij heb ik wel al een idee wat ik volgend jaar zou willen doen ( wel nog eerst naar veel opendagen natuurlijk voor de zekerheid) . Maar wat is jullie advies? toch nog even doorzetten zoals de 'verstandigen' om me heen dat roepen, of beter nu meteen stoppen?
( ik ben trouwens pas 17 omdat ik p de kleuterschool een jaar heb overgeslagen, dus heb ook het gevoel dat ik er nog niet helemaal klaar voor was/ben)
|