Ik weet niet helemaal of ik in dit forum nog thuishoor, maar ik probeer het toch.
3 jaar geleden ben ik afgestudeerd als ingenieur. Op dat moment had ik een geweldige relatie en waren we allebei heel gelukkig. Daarna ben ik keihard beginnen werken. Ik werd een stuk minder impulsief, omdat ik dacht dat zoiets nodig is als je meer verantwoordelijkheid hebt. Het werk gaat voor, dacht ik.
Nu, 3 jaar later, zijn mijn vriendin en ik volledig uit elkaar gegroeid. Thuis praten we amper tegen elkaar. Ik had geen zin meer in niets; al haar voorstellen om samen iets te doen schoot ik af. Tegelijkertijd haal ik geen voldoening uit mijn werk. Hobby's of een leven buiten mijn werk heb ik allang niet meer.
Mijn vriendin is 2 weken geleden verliefd geworden op iemand anders en is daarom het huis uitgegaan. Voor haar was onze relatie al lang kapot, maar dit was de finale bevestiging. Ze zegt dat ze mij niet meer graag ziet en dat ze geen enkele reden ziet om nog verder te proberen.
Ik ben op dat moment 'wakker geworden'. Hoewel ze mij talloze keren heeft gezegd dat we uit elkaar groeiden, heb ik dat nu pas beseft. Nu pas 'voel' ik terug, heb ik terug zin in het leven. Tegelijkertijd zit ik met zoveel verschillende vragen.
Hoe neem ik mijn leven terug op? Plotseling is er een gigantische zee van tijd. Tegelijkertijd is mijn carriere-ambitie zo goed als weg. Het is alsof de droom van 'een goede carriere' eigenlijk weinig waard is geworden.
Ik wil ook mijn vriendin niet kwijt, omdat ik haar nog altijd graag zie en haar een geweldig persoon vind. Maar ik heb geen flauw idee hoe ik dat kan aanpakken. Ik weet niet hoe ik haar ervan kan overtuigen dat zij WEL voor mijn werk komt (hoewel ik altijd al omgekeerd gekozen heb), dat ik wel nog de toffe persoon ben van 3 jaar geleden.
Als niemand mij hier kan helpen, hoop ik dat dit toch een soort waarschuwing kan zijn. Er is meer dan werk alleen, werk je niet kapot. Er is meer dan relatie alleen, vergeet jezelf ook niet.
__________________
Linux!
|