Mijn vader is een slachtoffer, contact verbreken?

[annoniem9648]

De afgelopen maanden zijn een paar geweest die ik niet snel zal vergeten. Sinds twee jaar heeft mijn stiefzus het contact met mijn vader en stiefmoeder verbroken. Nu is duidelijk waarom: Mijn vader heeft mijn stiefzus "iets" aangedaan.

De details hieromtrent zijn schimmig maar spreken elkaar niet tegen. Ik heb het gevoel een totaalbeeld te hebben. Er is niets "all the way" gebeurt maar mijn vader is absoluut een morele grens gepasseerd. Voor mijn stiefzus zijn de resultaten van dit "iets" problemen op het gebied van vertrouwen en binding in relaties, tevens wil zij liever niet haar kind bij mij vader alleen laten.

Ik heb al vaker rondgelopen met de vraag om het contact met mijn vader volledig te verbreken maar dit heb ik nooit doorgezet. De relatie met hem heeft altijd energie gekost. Om eerlijk te zijn heb Ik altijd een soort minachting gevoelt voor hem, niet omdat mijn moeder hem heeft verlaten maar om hoe hij algemeen in het leven staat. Ik voel geen haat tegen hem, alleen zorg. Hij is geen slecht persoon, hij is een slachtoffer van een wereld die hij zelf heeft gecreëerd.

Hieronder heb ik mijn gedachtes neergezet die in mij opkwamen. Het werkt voor mij vast therapeutisch en wellicht komt er met deze details voor andere een meer zinnige "discussie".

Negatief
- Hij laat zich leiden (lijden past beter) door zijn emoties
- Hij kiest altijd de weg van de laagste weerstand, daardoor heeft hij weinig integriteit
- Hij predikt principes maar leeft er zelf niet naar
- Hij gebruikt onderdanigheid en zwakte om zijn verantwoordelijk te ontlopen
- Hij heeft beperkte interesse om zich in te leven in denkbeelden/posities/interesses van zijn naasten, eigenlijk is hij enorm egocentrisch
- Hij levert negatief versterkende energie omdat hij kracht haalt uit het projecteren van zijn eigen pessimisme op anderen
- Hij geeft liever onzekerheid aan zijn kinderen dan dat hij onzekerheid geeft aan zichzelf

Positief
- Als ik onvoorwaardelijke liefde eis dan krijgt ik dat van hem
- Als ik hem duidelijk maak wat ik nodig heb dat geeft hij mij dat
- Mijn hele leven is hij contact blijven zoeken, hij belt minimaal elke twee weken
- Hij is oprecht geïnteresseerd of het goed met mij gaat
- Familie aangelegenheden zijn belangrijk voor hem: pasen/kerst/sinterklaas/verjaardagen etc...

De paradox
- Ik geloof dat er twee soorten pijn zijn: Pijn die je kracht geeft en pijn die je energie leegzuigt.
- Ik geloof in onvoorwaardelijke liefde aan mijn familie.
- Ik geloof dat nature/nurture een zekere fundering legt, maar dat deze triviaal is bij emotie en ambitie

Mijn vragen:
- Levert het meer energie op mij volledig van hem te distantiëren of is het beter om in contact te blijven?
- Wordt ik zwakker door het contact te verbreken of zal mij dit sterker maken?
- Wat zeg ik later tegen mijn kinderen als ik over mijn vader praat?

[Axel11]

Je bedoelt met "iets" ontucht met je stiefzus? En hoe staat haar moeder (jouw stiefmoeder) hierin: ik begrijp dat zij min of meer aan de kant van je vader staat? Hoe oud ben je?

[Mark52]

Lastig verhaal. Ik snap dat je ervan schrikt als je vader "iets" bij je stiefzus heeft gedaan, maar aan de andere kant weet je volgens mij ook niet precies wat er aan de hand is. Het is dus een beetje lastig oordelen op die manier.

Het is wel je vader en stel dat hij iets fout heeft gedaan, dan kun je hem ook vergeven. Iedereen maakt immers fouten. Zelf zou ik er in ieder geval niet snel voor kiezen om het contact te verbreken. Zeker aangezien je aangeeft dat hij ook hele goede kanten heeft.

[bloodyb]

Je schrijft dat je stiefzus al 2 jaar geen contact meer met ze heeft en iets verder op dat ze haar kind liever niet bij je vader alleen laat?