Ik ben een jongen, maar voel me eigenlijk meer een meisje. En wil er een zijn. HELP

[ThijmenAKALisa]

Het begon al toen ik redelijk jong was, ik wilde meisjes kleren aan.
Maar ik begon het pas echt te merken toen ik 11 werd, meisjes en jongens begonnen zich steeds meer te scheiden, en ik bleef maar toekijken aan welke kant ik wou staan.
jaren gingen voorbij elke dag hetzelfde, voelde me s'morgens meer meisje en overdag op school meer jongen. Toen ik thuiskwam weer meisje. Maar als ik de kans had en niemand thuis was, zocht ik altijd kleding van mn moeder op in de kast en deed ik make-up op etc...
Het was mijn manier om me te voelen wie ik eigenlijk ben.
Er zijn veel mensen waarmee ik erover kan praten, maar ik vertrouw niet zoveel mensen meer sinds ik op de basischool gepest werd.
Ik ben nu 14 en heb goeie vrienden, maar ik kan er niet echt over praten met ze. Het zijn meer jongens jongens.
Soms ga ik bij de meisjes in de pauze aan de tafel zitten en praat ik gewoon mee, zo deed ik dat ook altijd op de basischool. Ik kan met beiden goed omgaan, maar voel me toch meer een meisje. Ik heb er ook veel over gelezen op het internet, Genderdysforie en transgender Etc. Ik zoek iemand waarmee ik erover kan praten.....
Grt: Lisa (thijmen)

[Pluis]

Hoi, leuk dat je er weer bent! En goed dat je informatie hebt opgezocht over genderdysforie
alleen al op de voorpagina vind je al twee topics met lotgenoten:
http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1899955
http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1898321

Je zou daar eens kunnen reageren. Volgens mij is er ook wel ergens een forum speciaal voor mensen met genderdysforie, maar dat weet ik zo niet uit mijn hoofd. Google het eens zou ik zeggen!

[Teddy_Beer]

Hoi Lisa, ik heb daar wel eens over gehoord. Het is goed dat je iemand zoet met wie je er over kan praten. Want ik denk dat je dat wel nodig hebt. Je moet dit zowiezo met je ouders bespreken! Als je dat nog niet gedaan hebt en je vind het eng moet je maar bedenken dat je kan kiezen: of je zegt het niet en zit er hele je leven mee, of je zegt het wel en misschien word er iets aan gedaan. Ik zou voor de 2e keuze gaan. Misschien kan je je ouders vragen of er iets van een psycholoog is waar je mee kan praten. Of iemand anders die er gespecialiseerd in is. Die gene kan je denk ik beter helpen dan iemand hier. Als ik jou wat zou ik ook op internet en youtube er veel informatie over opzoeken. Dat kan je helpen op uit te zoeken of je echt transgender bent. Ik hoop dat dit helpt.
X Teddy

[bikinigek]

Zoek iemand zoals je huisarts om er over te praten. Ken mensen die jaren er mee hebben gelopen en pas toen ze oud waren de stap durfte te nemen.