Hallo allemaal,
ik heb recentelijk besloten toe te geven dat ik een probleem heb met wiet. Kan wel doen alsof het niet zo is, maar daar los ik natuurlijk niks mee op. Nou is het bij mij begonnen als verdoving voor meerdere nare gebeurtenissen etc, wat maakt dat stoppen moeilijk is. ik heb namelijk niks verwerkt, maar al die tijd lopen onderdrukken met wiet. super slim not.
Nou heb ik met overdag niet blowen eigenlijk niet zo veel moeite. Vind het zelfs wel chill, kan weer wat meer gefocust werken, niet constant die doffe wolk in mn kop. beter kan niet. zo goed als t overdag gaat, zo klote gaat het in de avond. Ik slaap niet meer zonder wiet, dan ga je liggen malen en voor je t weet sta je toch weer met een joint in je klep om alle shit uit je hoofd te krijgen.
praten met vrienden hierover gaat niet, want die hebben of het zelfde probleem (maar doen er niks aan, en steunen mij daarmee ook niet). Mn ouders weten het niet, en de psycholoog zie ik maar 1 keer per week, dus die kan er ook niet veel mee. Maar ik pak mn problemen wel aan dus. Nou dacht ik:
ik ben sowieso niet de enige met dit probleem (degen die zegt van wel liegt). Wat nou als we elkaar handje helpen? bij elkaar 'verantwoording' afleggen, en elkaar er beetje doorheen slepen?
voor de mensen die denken ga lekker naar een kliniek: nee. punt 1: duur. punt 2: niet nodig, als ik het overdag kan, kan ik het in de avond ook wel namelijk. maar t zou gewoon chill zijn iemand te hebben die de sturggle kent.
dussss, wie wil?