hee allemaal,
ik zit al een langere tijd met iets en kom er zelf niet meer uit, hopelijk willen jullie mij helpen x
ongeveer 6 maanden geleden ging het niet goed met mij, uit eindelijk ben ik in een ernstige depressie geraakt en langzaam groei ik daar uit, alsnog ben ik heel bang en angstig. bang om te voelen en bang om te denken. in die tijd van 6 maanden ben ik ook in een kliniek terecht gekomen. ik heb al 3 jaar een vriend maar doordat alles heeft hij afstand genomen, we hadden eigenlijk geen contact meer, soms schreef ik hem wel maar ik kreeg eigenlijk nooit iets terug of een mini berichtje. ik wist niet meer hoe het tussen ons zat, maar ik was me in de kliniek op mezelf aan t focussen. tot dat er een jongen op de kliniek kwam, ik noem hem daan.
het viel me gelijk op dat het een hele aantrekkelijke jongen was, en toen we wat gingen kletsen merkte ik ook op dat hij heel aardig was, we werden vrienden. tot hij zei, geef mij je nummer dan kan je me altijd bereiken als er iets is. zo gingen we s'avonds sms'n in bed. en dat vond ik heel erg prettig, ik kon heel fijn met hem praten en voelde me ook op me gemak bij hem. ook als ik vroeg of hij mee tv ging kijken, deed hij dat en ik kon alles tegen m zeggen, hij gaf mij ook aandacht, en dat had ik gewoon nodig..
toen gingen we ook bellen, en ik merkte dat ik een beetje t zelfde deed zoals ik altijd tegen me vriend deed.. een keer zei ik ook dat ik in paniek was en voor ik t weet stond hij in me kamer.. hij hielp me ook toen ik moest huilen en gaf me een knuffel. als ik aan die knuffel dacht voelde ik wel een kriebel of een warm gevoel.
ook toen ik met hem aan t praten was voelde ik een hele tinteling in me lichaam..
we woonde in de zelfde stad dus hij vroeg, laten we eens gaan chillen, ik stemde in, gewoon vriendschappelijk. ik ging samen met een vriendin, maar toen ik m zag kreeg ik weer een hele kriebel in me buik, weer werd ik bang.
nou allemaal leuk en aardig maar toen kwam er een ander meisje, en hij vond haar heel knap en lekker en eigenlijk werd ik wel jaloers.. ze kreeg zn jasje (had hij ook aan mij gevraagd maar ik zei nee omdat ja, ik had toh nog een 'vriendje') zij ging appen met m en ze kreeg zn aandacht, en dat vond ik wel stomn en voelde jaloezie.. daarom zocht ik ook zn aandacht of wilde ik dingen met m doen..
nou ik uit de kliniek (nog steeds geen contact met em vriend) en ja.. ik wilde eigenlijk contact met m blijven appen maar hij negeerde mij. dus als ik huilde schreef ik hem 'can we talk' of 'pleassseeee reageer' maar ja, toen wilde ik ook nog eens met m afspreken, maar uiteindelijk kon i niet (was vriendschappelijk voor mij gevoel toen)
ik super veel pieker over hem ect. en toen kreeg ik weer contact met me vriend, en t voelde echt goed en ik was echt verliefd weer! maar toen kreeg ik een paniek aanval en toen appte ik daan dus weer.. en ik me weer kei stom voelen.. maar ik durfde t er niet met mn vriend er over te hebben..
na de vakantie me vriend na 4 maanden weer gezien, heb hem alles vbertelt, elk gevoel, elke gedachte.. ben kei verliefd op hem en wil hem over 3 weken gaan opzoeken (hij woont in het buitenland)
maaarrr ondanks dat ik hem alles heb vertelt voel ik me toch heel stom.. wat voelde ik voor die jongen? en waarom wou ik zo graag zijn aandacht? en zou ik hem nu nog steeds willen zien als ik geen angsten had? en waarom voelde ik jaloezie toen hij dat andere meisje aandacht gaf? ik snap niet wat het was of ja.. misschien herkennen jullie iets of kunnen jullie mij helpen?
veel liefs,
Saar
|