[Verhaal]

[Quintus]

'Blijf met je poten van me af!', schreeuwde William naar zijn broer Jesse. 'Hoor 's ff, wie is hier nou degene die met z'n poten aan mijn spullen zit?!', riep die kwaad terug.
Alice, hun moeder, kwam op het geluid af en wist nog net te voorkomen dat ze elkaar echt aan zouden vliegen. 'Naar je kamer, jullie allebei! En laat ik jullie niet meer horen!', zei ze kwaad tegen de beide jongens. Toen ze allebei op hun kamer zaten, de een de deur nog harder dichtgooiend dan de ander, liep ze hoofdschuddend de trap af. Haar jongens hadden het vroeger altijd goed met elkaar kunnen vinden, maar de laatste tijd was er iets... Alice dacht dat het aan William lag, die gedroeg zich toch al zo vreemd de laatste tijd. Nou ja, het zou nog wel een overblijfsel van de puberteit zijn, dacht ze bij zichzelf.

Ondertussen zat William kwaad op zijn kamer. Hij had alleen maar een paar cd's van Jesse geleend terwijl die niet thuis was, hij had ze ook heus wel weer teruggelegd... Jesse leende ook zo vaak dingen van hem, en hij kreeg ze nooit terug. Hij moest ze nota bene altijd zelf terughalen! Maar ja, hij kreeg altijd de schuld... Hij had wel eens een boek gelezen waarin stond dat meestal de jongste het lievelingetje was en dat die maar zelden de schuld ergens van kreeg, of dat nou terecht was of niet. Maar sinds zijn broer een baan gevonden had leek het wel alsof hij niets meer verkeerd kon doen bij zijn ouders, alleen omdat hij toevallig echt wat bereikt leek te hebben. William viste zijn agenda uit zijn schooltas en bladerde er wat door. Hij had niet zoveel huiswerk, alleen wat maken voor wiskunde en wat Engelse woordjes leren. Wiskunde zou hij morgen in de pauze wel van Timo overschrijven, en voor Engels gokte hij er maar op dat hij geen overhoring zou krijgen. Of misschien zou hij wel helemaal niet gaan. Tot in de tweede had William school leuk gevonden, maar in de derde begon het hem allemaal al wat minder te boeien en nu hij in de vierde zat ging hij vaak nog maar halve dagen, alleen de vakken die hij een beetje leuk vond. Hij bladerde terug in zijn agenda tot hij zijn rooster gevonden had. Morgen zes lesuren; twee uur tekenen, daar zou hij wel heen gaan, het vak is leuk en de docent, mevrouw Dick, was altijd erg aardig. In die les kregen ze altijd thee, wat de meeste van zijn klasgenoten stom vonden, maar William keek er altijd naar uit, het was misschien wel zijn favoriete les. Verder had hij nog wiskunde, engels, geschiedenis en scheikunde. Engels en scheikunde zou hij zeker wel overslaan, maar geschiedenis was best interessant en wiskunde gewoon makkelijk. Nou ja, hij zou morgen wel zien.
William legde zijn agenda weg en ging een beetje uit het raam zitten staren. Hij klom vroeger vaak via zijn raam op het dak, om daar op het platte stuk naar de lucht te kijken en gewoon eens rustig na te denken, maar sinds zijn ouders daarachter waren gekomen hadden ze hem dat streng verboden. Dat nam niet weg dat hij 's nachts nog wel eens op zijn plekje op het dak ging zitten, maar overdag kon hij dat nu echt niet meer maken, als zijn ouders hem zochten zou hij nog grote problemen kunnen krijgen met ze. 'Jesse! Will! Het eten is klaar!', onderbrak zijn moeder ruw zijn gedachten. Hij hoorde de deur van Jesse's kamer open vliegen en tegen de muur aan knallen. Op de plek waar de deur de muur raakte zat een beschadigde plek van alle keren dat Jesse zijn deur daar al tegenaan had gegooid. Jesse denderde van de trap af en pas toen William zeker wist dat hij beneden was deed hij zijn eigen deur open en liep rustig van de trap af.

Op weg naar beneden probeerde hij te ruiken wat ze zouden eten, hij dacht tomatensaus te ruiken, dus dat zou wel weer pasta worden. Dat betekende dat zijn moeder weinig tijd had; ze kookte alleen maar pasta als ze 's avonds nog weg moest. William ging aan de brede rechthoekige houten tafel zitten, zo ver mogelijk vann, zijn Jesse af, naast Stan, zijn broertje van twee. Nou ja, adoptiebroertje dan. Toen ze Stan pas in huis hadden vond William het heel raar dat Stan een andere huidskleur had en toch zo gewoon bij hun familie zou moeten gaan horen, maar nu was hij gek op hem. Hij bracht en haalde hem ook altijd van en naar de dagopvang als Jesse en zijn ouders moesten werken en hij naar school moest.
Zoals hij al dacht aten ze inderdaad pasta, macaroni. Niet dat hij dat echt lekker vond, maar ach, waarom zou hij klagen? Het stond nu voor zijn neus en klagen had dus toch al geen zin meer. Waarschijnlijk zou hij alleen maar ruzie krijgen met zijn moeder en zonder eten weer terug naar boven gestuurd worden. En omdat hij toch wel honger had wilde hij dat liever niet. Zo snel als hij kon at hij een paar scheppen macaroni en vroeg toen tegelijk met Jesse of er nog een toetje was. Zij moeder glimlachte zwakjes. 'Kom nou, het is niet iedere dag feest... Jullie weten best dat er alleen in het weekend en op bijzondere dagen een toetje is'. 'Maar et is vandaag een bijzondere dag!', protesteerde Jesse. 'Oh ja? En waarom dan wel?' 'Nou... Ehhh... Een van mijn vroegere klasgenoten is jarig', verzon Jesse snel. 'Leuk geprobeerd jongen, maar het zit er niet in vandaag, het is pas woensdag', zei Alice. En daarmee was de kous af. Zowel Jesse als William wisten dat het geen zin had om verder te zeuren, hun moeder was altijd erg streng wat betreft haar eigen regels.
William stond op en vroeg terwijl hij zijn bord naar de keuken bracht en de troep die Stan had gemaakt opruimde of het goed was als hij zo nog even naar Rolf zou gaan. Rolf was zijn beste vriend en meestal waren ze ook samen te vinden. Alleen was Rolf na vorig schooljaar naar de havo gegaan omdat hij het vwo toch te veeleisend vond. Nu zaten ze dus niet meer bij elkaar op school en zagen ze elkaar ook meteen veel minder.





Ik weet zelf nog niet wat ik ervan moet vinden, het is maar een probeersel En ook maar ergens midden in het verhaal, geen duidelijk begin of einde ofzo...

[Kat]

De zin 'zei ze kwaad tegen ze.' vinnnik nie zo mooi, t staat een beetje iritant, 2x ze. Maar verder, leuk verhaal.

[Quintus]

Kat schreef:
De zin 'zei ze kwaad tegen ze.' vinnnik nie zo mooi, t staat een beetje iritant, 2x ze. Maar verder, leuk verhaal.

Zo beter?

[Kat]

Quintus schreef:


Zo beter?

wel leuk verhaal

[stroopwafel]

opzich leuk verhaal, alleen soms beschrijf je dingen(in mijn ogen) iets te uitgebreid dan wordt het saai

[euro]

Ik vind het echt leuk . Gewoon wel boeiend geschreven, ik weet eigenlijk niet precies waarom ! Trouwens als je verder bent, moet je wel weer stukje posten hoor! Ben wel's benieuwd !

[Quintus]

*Zit zich heel erg te verbazen over het positieve commentaar*

Ik schrijf verhalen nooit in de juiste volgorde, eerst een stukje begin, dan iets aan 't eind, ergens halverwege, enz.. En dan schrijf ik er nog stukken tussen om het allemaal aan elkaar te laten passen, maar zodra ik het stuk afheb wat hierop volgt zal ik 't wel posten dan...

leuk verhaal, mooi geschreven

waarom staat het verhaal niet op mijn club?

[Quintus]

Ik zat 'm nog eens over te lezen en ontdek steeds meer schrijffouten Ik zit nou eenmaal niet op te letten als ik schrijf, ben in gedachten al verder aan 't gaan met 't verhaal

*Verbaast zich nogmaals over de positiviteit*