Zonlicht op het liefdesverdriet...

[Secreet]

Zonlicht op het liefdesverdriet...

verblind door al die onbeschrijfbare schoonheid,
door rivieren van dromen, door zeeen van tijd.
Verloren in de een , misschien wel in beiden.
Zoekgeraakt door het veranderen van tijden.

De laatste woorden in het hart geschreven.
Die je laten voelen, die je laten leven.
Die meer gezegd hebben dan je in jaren deed.
Gewoon doordat je wist dat het haar speet.

En nu dan, verblind, verminkt door eenzaamheid.
Een verloren ziel, in een wereld van ijdelheid.
Die geen doel meer ziet, geen pijn meer aankan.
Wist ze misschien, dat dit alles door haar kwam?

[tacidvs]

Titel geeft teveel weg en het is misschien ook nuttig het een keer extra door te lezen.

[xineof]

Kvind het een mooi gedicht(ook erg mooie boodschap trouwens), goede zinnen als je kijkt naar het feit dat ze ook telkens op elkaar rijmen! Keb zelf een paar suggesties:
- 'verloren in de een, misschien wel in beiden'. daar zou ik van maken: verloren in een, misschien wel in beiden.
- 'die je laten voelen, die je laten leven' --> die je laten voelen, je laten leven.
En ksnap deze zin niet helemaal: Die meer gezegd hebben dan je in jaren deed. Dat gedeelte 'dan je in jaren deed' klopt toch niet met de rest van de strofe?? want het slaat terug op: de laatste woorden in het hart geschreven. kzit nu mayb wel over kleine dingen te zeuren, maar tis goed bedoeld hoor .

[Secreet]

ach over de eerste opmerkingen zeg ik verders niks, ik vind het zo namelijk beter staan....

wat het laatste betreft...

De laatste woorden in het hart geschreven.
Die je laten voelen, die je laten leven.
Die meer gezegd hebben dan je in jaren deed.


Die meer gezegd hebben dan je in jaren deed slaat dus terug op de woorden die ze in zijn hart achterliet. Die woorden zeiden meer dan hij in jaren zelf gezegd had....

[xineof]

owke tnx voor de uitleg. die eerste opmerkingen waren nie stom bedoeld or!