Ik zag 't niet aankomen, heb 't niet gezien.
Ik weet niet wat ik moet denken,voel me kut en ellendig bovendien.
Twijfels waren er bij mij genoeg, maar me verliefdheid was er altijd.
Waarom zag ik 't niet aakomen, heb 't niet gevoeld tot mijn spijt.
Vaak dacht ik zelf zit dit wel goed, heeft deze relatie wel nut.
Was niet altijd vrolijk, en soms voelde ik me daardoor ook kut.
Maar altijd als ik je zag of als je bij me was, was ik zeker dat het niet uit moest gaan.
Ik ben nu niet boos op je want je hebt me niks misdaan.
Dacht dat je verliefd was, en je nog zo gek op mij was als ik op jouw.
Een relatie van 3 maanden en een week binnen 2 minuten uit dit is wel erg gauw.
Ik voel me nu leeg, zo voel ik me niet graag.
Zo voelde ik me gisteren en ook vandaag.
Kon eerst alleen maar huilen,je naam hoefde maar te vallen en ik zat te huilen.
Gelukkig heb ik goeie vrienden waar ik bij kon schuilen.
Bang om je tegen te komen, of je te zien.
Er is zeker echt geen mogelijkheid waardoor je je mening kan herzien.
Misschien is 't maar beter zo en passen we echt niet bij elkaar.
We zijn ook wel anders,das wel waar.
Na 3 maanden en 1 week is 't afgelopen,gewoon klaar.
Ik heb nu geen vriendje meer waar ik me veilig bij voel en waarmee ik lekker kan knuffelen, en dat voelt raar.
Ben nog verliefd op hem en wil hem terug, maar misschien is 't maar beter van niet.
Passen dus gewoon niet bij elkaar, ik was ondanks dat nog verliefd maar denk dat hij dat niet inziet.
Voel me onzekerder als ooit,minder mooi van binnen en buiten.
Wil zo gauw mogelijk 't hoofdstuk van hem afsluiten.
|