[verhaal] Zusterliefde

[Vlooienband]

Het is nog niet heel erg af, maar dit lijkt wel af
Tussenreacties?








Elk jaar hadden wij het befaamde en gevreesde "familieuitje". Het idee is aanlokkelijk en leuk, met vader, moeder en zuslief naar de koude en prachtige bergen van Zwitserland gaan, gezellig in de zevenpersoonscaravan - de grootste caravan die verkrijgbaar is - en daar kerst en oud en nieuw te vieren. Ik moet toegeven. Niet veel mensen doen dat. En niet veel mensen hebben er zo'n gruwelijke hekel aan als ik.

Maar wat zeur je nu weer, je hebt altijd iets aan te merken op alles. Op mij, op vader, op moeder en zelfs op Victor! Waarom, wat is er met je? We praten minder dan eerst, en we praten zelfs niet meer!

Nou, afgezien van de leuke en gezellige dingen, kom je altijd weer vervelende dingen tegen op het pad der gezelligheid. Het eeuwige gedoe met het afrekenen in restaurants, die fooien! Kan iets nog erger zijn?
Ja, natuurlijk. Dat is namelijk de humor die mijn goth tweelingzus kan verwachten. Alles wat zij doet. - wat wij doen - wordt onthouden. Ze kan d'r kont nog niet keren of ze wordt al weer aangekeken en aangesproken!
Aandachtsgeil dat ze is. . . Dat jij bent! Ik krijg de helft van haar gezeur met mij mee, alles wat zij doet heeft meteen effect op mij..

Maar dat wilden we! Daar draait het om, wij zijn alles en machtig! De mode is slechts een facet van het spel, dat is alleen iets wat meer angst aanjaagd, het beeld; de perfectie en de macht..

Hij hoefde niet te sterven!

Dat moest hij wel. En jij vond het net zo leuk om te doen als ik

Vooral het ceremoniële ja. Het was wel prachtig, hij, de witte bloemen gedrenkt in zijn - en ons - bloed, zelfs Victor heeft het mooi gevonden. Maar hij begrijpt ons niet. Hij was verward en bang.

Daarna hebben we hem van zijn twijfels afgeholpen

En nu? Zijn onvoorwaardelijke liefde? Nee. Wat we al hebben hoeft niet nogmaals verkregen te worden.

Precies. Nu verder met succes, macht en het spelen

Eeuwige trouw?

Levend

En dood.

Ik heb een verrassing voor ons

We gaan niet mee?

Wees niet zo slecht voor jezelf. Ontneem jezelf het plezier niet dat voor je voeten ligt. We gaan wel en Victor gaat mee

Kom. Dan gaan we winkelen. We moeten er goed uitzien voor Victor. De tegenstelling moet blijven?

Voorlopig. Maar we zullen snel wisselen. Jij de duistere mystiek en ik de openbare schoonheid. Hebben we nog . . 'spullen' nodig?

Uiteraard. Dat weet je zelf ook. Met een slechte uitrusting kunnen we het koud krijgen. En het kan minder leuk worden. Je weet wat er kan gebeuren als het gereedschap niet goed is. Meer pijn en minder resultaat.

Dan gaan we ook naar de legerzaak. Daar hebben ze goede kwaliteit en voor weinig geld. Hoewel het geld niks uitmaakt.

Sinds we die huttentocht hebben gedaan, is de wintersport echt leuker. Maar ook voor vader en moeder. Ik weet dat we ze bij elkaar moeten houden tot ze weg zijn, maar ze zijn zo vervelend. En die vragen die ze stellen, ik haat ze zo erg!

Maak je maar geen zorgen, nog even. We moeten verstandig blijven. Denk logisch, ze hebben nut. Nog wel. Accepteer dat ze vragen stellen, ze blijven hier! Ze kunnen ons in gevaar brengen, als zij 'weggaan'.

Het gaat leuk worden.

Ik kan er mijn vinger niet op leggen.

De ik verteld ons over een familie-uitje. Gaandeweg raakt ze in gesprek met een soort oppermachtige stem die later soms haar zus blijkt te zijn, maar overeenkomsten vertoond met een duivel die haar over wil halen.

We horen flarden over een moord en zoiets gelijks dat in de planning staat en vangen ook nog iets over een Victor en gereedschap. Ik heb slechts gissingen over waar dit heengaat.

Je pakt de lezer, mij althans, beet en laat me niet meer los. Ik las het tweemaal, maar het blijft een mysterie voor me. Goed gedaan. Als ik toch iets wil noemen wat mij stoorde, kom ik met het contrast in taalgebruik.

De normale tekst komt, vooral aan het begin, op een losse en bijna spreektaal-achtige wijze aan het woord, maar door de afwissling van de mysterieuze schuine tekst, praat ze later ook op die manier. Vreemde ommekeer, die ik liever niet zag. Tenzij zij later een functie blijkt te hebben natuurlijk.

LUH-3417