dit gedichtje schreef ik voor 2 hartsvriendinnen die 18 werden..
(lees t op een kindermanier)
Vriendjes?
We gaan stampen in de plassen;
Want het water is zo nat.
Kom Floor, we gaan springen;
ik ben het spelen zat.
Altijd met z’n tweeën,
blond en bruin mooi haar;
Als vanille en chocolade,
op een ijshoorntje bij elkaar.
Likkend aan het ijsje,
ging de tijd toch oh zo snel;
en voordat jullie het beseften,
pasten mama’s schoenen wel.
Het was tijd om te volgroeien,
de pubertijd was daar;
Jongens en veel lachen
en op de vreemdste plekjes haar.
Nu zijn jullie bij het heden,
en nog immer bij elkaar;
Maar wat zou je dan verwachten,
van een vriendschap van 15 jaar.
Kus Philip
|