Histoire din Deenen

[Kaa]

De historie van Deenen is een komisch bedoelde geschiedenis over een niet bestaand volk met vrij vreemde gewoontes. Deenen dient trouwens niet verward te worden met Denemarken…!!De grap zit hem in de vervormde taal van de ‘denaren’ met dubbele betekenissen en achterliggende gedachtes.
Uiteindelijk is het helemaal niet grappig, je moet over een zekere mate van droogheid beschikken…
Het bestaat uit 8 hoofdstukken, verdeeld in: landbouw, religie, volksgeschiedenis, klederdracht, flora en fauna, taal, recreatie, eetgewoonten.
Pas als je verder doorleest merk je dat er wat dingen samenhangen…anders niet.
Het verhaal is ontstaan tijdens een reeks Aardrijkskunde lessen (waar de inspiratie ook deels vandaan kwam).
Mede schrijfster: Dreadlockleen.
We hebben het nooit echt helemaal goed uitgewerkt. Dus dit is eigenlijk een beknopte versie van wat het zou worden.
Nu eerst een korte inleiding en een stukje over het landbouwen...de rest komt ooit nog wel ofzo



Histoîre dîn Djénnen (Historie van Deënen)

Het oorspronkelijke Deënen, met de hoofdstad Hëllegöte, was rond de 13e eeuw de woonplaats van de Denaren. Het landschap bestond voornamelijk uit rotsen. Binnen 2 jaar ging het volk daarom op zoek naar land om de landbouw te kunnen bedrijven. In de plaats die zij Hîa (vrij vertaald: Hiero) doopten, vonden ze daarvoor een klein, maaruiterst geschikt gebied.
Na zo’n 20 jaar werd Deënen te overbevolkt en moest men op zoek naar nieuwe agrarische gronden en woongebied. Daarom trokken de Denaren door het Waäkre Wöld, dit kostte meer dan de helft van de oorspronkelijke bevolking het leven, mede door de bloeddorstige Knînken. Die overigens de oogst Elders teistert.

Hoewel het probleem van de overbevolking inmiddels was opgelost, ging men toch verder met het zoeken naar nieuw woon- en landbouwgebied, vooral voor toekomstige jaren.
In de buurt van de plaats die men vanaf dit tijdstip Déa (vrij vertaald; Daaro) ging noemen, vonden de Denaren nog meer grond om hun toen ontstane Zeïseböuwe te beoefenen.



Zeïseböuwe (De landbouw in Deënen)

De Zeïseböuwe lijkt veel op het normale graan verbouwen, maar in Deënen gebeurt dit met een zeis. De Bûrèn (landbouwers/boeren) hebben het over het algemeen zwaar te verduren in de Djenner samenleving en in de rest van hun bestaan. Om te beginnen de werkomstandigheden. Het regent vaak in Deënen, daarom werken de Bûrèn in een soort zware zwarte mantels met capuchon, de in Deënen befaamde Möntelle. Het is moeilijk graan kappen met deze grote mantels.
De Magere Hein achtige outfit die de buren kregen door het verschijnen van deze mantels (en natuurlijk de bijbehorende zeisen), zorgde voor fabels en roddelverhalen over het stille Bûrèn-volk.
Wanneer er dan ook een oogst mislukt, is de Bûr hiervan de dupe. Hij krijgt daarvoor de doodstraf of een levenslange gevangenis straf. De doodstraf was gebruikelijker omdat de overige Djenner bevolking het zonde vond de cellen en het kostbare voedsel te verspillen aan buren.
Door de slechte reputatie van de Buren, kregen ze een nors karakter en zijn zij nu het meest gevreesde volksgenre in Deënen. De rest van de bevolking kan echter niets doen tegen de Buren, want zij zorgen voor het eten.

De meeste wetten in het wetboek gaan niet over de Buren, maar de wetten die er wel over in staan (5) zijn zeer drastisch en vooral nadelig voor de Buûrse bevolking.

- Wanneer de Knînken uit het Waäkre Wöld de oogst verpesten, krijgt de grondbezitter, de Bûr, de doodstraf. Hierbij zal de betreffende Bûr aan de Nôtre Wiëf opgehangen worden.
- Bij de oogstfeesten zullen te allen tijde 20 Buren geofferd worden. Tests hebben bewezen dat dit de oogst van het daarop volgende jaar verbetert.
- Als iemand ziek wordt ten gevolge van voedselvergiftiging, mag de betreffende zieke 1 Bûr uitzoeken om ter dood te brengen d.m.v. ophanging aan de Nôtre Wiëf.
- Wanneer vermoed wordt dat de buren meer dan de toegestane 10% van de oogst nuttigen, wordt 10% van de Buren ter dood gebracht door middel van verbranding. Dit evenement is bekend als Früdefeïr (vrij vertaald; Vreedzaam Vuur).
- Wanneer door Knînken, gewone Denaren gedood worden, moet hetzelfde aantal personen, in verhouding, bij het Buûrse volk om het leven gebracht worden, want het aantal Buren in Deënen mag het aantal normale burgers niet overtreffen. Dit soort grootschalige executies vindt doorgaans plaats in een speciaal gebouwde kamer in de Nôtre Wiëf; De Vuurzaal (Feïrhöcke).



Al met al zou je de Bûrèn in Deënen dus kunnen zien als een soort van paria’s waar de gewone bevolking van profiteert.

[dreadlock leen]

juist
skéffe mjerdefjorder

[Kaa]

dreadlock leen schreef op 26-05-2005 @ 22:18 :
juist
skéffe mjerdefjorder

rest ander keertje :+)

[Vogelvrij]

Tsja, ik kan het niet echt een diepzinnig verhaal noemen of zo, maar het is wel melig En die tekeningen vind ik gaaf. Wat je allemaal al niet kan doen in je Aardrijkskunde lessen

[Kaa]

het is ook zeker niet diepzinnig bedoelt :+) eerder als een slap/komisch verhaaltje...but there's more to come!!

[Kaa]

Gôtte Léhr yün Djènnen (religie in Deënen)

De godsdienst vindt plaats in de Nôtre Wiëf, een eeuwenoude kerk in het centrum van Hëllegöte. De Nôtre Wiëf is in een ver verleden opgericht door Aäd en Iêf, de grondleggers van het Djenner bestaan. Hun bedoeling was om van het gebouw een heilig lijkenhuis of begraafplaats te maken. In de loop der tijd werd door de Früdefeïrs de illusie gewekt dat vuur heilig was en in directe verbinding stond met de hemel.
Alle doden werden daarom verbrand, dit wordt het “Léékefeïren” genoemd. Na de dood van Aäd en Iêf werd het Léékehuus tot Feïrhuus verbouwd en Nôtre Wiëf gedoopt.
Men dacht dat wanneer men zeker was van de geloofovertuiging, je door jezelf in het vuur te werpen, dichter bij Gôtte (God) kon komen of in ieder geval een belangrijke plaats in de hemel kon verkrijgen. Geloofsfanaten leven over het algemeen niet erg lang in Deënen.
Brandwonden worden daarom ook als iets moois en heiligs beschouwd, een teken van geloofsovertuiging. De nieuw geboren kinderen uit Deënen die ouders hebben die in Gôtte geloven, worden dan ook in plaats van gedoopt, gebrandmerkt op beide voeten en aan de linkerkant van de hals.
Het eeuwenoude houten kruis boven de deur van de kerk, hangt inmiddels ondersteboven. Dit komt doordat de schroeven zo verroest zijn, dat het enkel nog met een stevige houten pin vast zit aan de gevel. Omdat er in het begin van het ontstaan van Deënen nog geen handelsrelaties waren met nabij liggende landen, was er nooit ijzer om nieuwe schroeven te slaan en het kruis weer rechtop te hangen. Dit komt omdat het land erg arm is aan metalen. Rond die tijd is ook een wet opgesteld die zegt dat de staat waarin de Nôtre Wiëf op dat oment verkeerde (inclusief omgevallen kruis dus) ten alle tijden zo zou moeten blijven. Dit was in 1382. Sinds die tijd, ook nadat er handel ontstond met andere landen en er dus wel ijzer aanwezig was, is het kruis van de Nôtre Wiëf nooit meer rechtop gehangen. Vandaag de dag zijn er meerdere groepen die strijden tegen het verkeerde kruis, maar tot nog toe hebben zij geen invloed gehad op het veranderen van de Nôtre Wiëf.
Doordat het kruis ondersteboven hangt zijn kerkgangers verplicht de Nôtre Wiëf op handen te betreden. Dit is sinds kort in het wetboek vastgelegd.

Wat volgt is de bouwverklaring van de Nôtre Wiëf:

1. ontvangsthal
2. altaar voor Aäd en Iêf
3. binnentuin
4. mortuarium (Lékedöse)
5. ziekenzaal (Höstedöse)
6. slaapzaal (Slöppedöse)
7. vuurzaal (Feïrhöcke)



De hangplaats (hängnstäd) die vermeld staat in vele wetten, bevindt zich voor de Nôtre Wiëf op het Iêfe-plein.
Tot nog toe wordt de Nôtre Wiëf gebruikt voor het aanbidden van het hölichisk feïr, het heilige vuur.