verlore schoonheid

[Woestijnpinguin]

Ik ken een meisje zo lief en schoon
daar in tegen zo allerdaags gewoon
Het doet me pijn als ik haar zo zie
Iemand vind je leuk maar de vraag is wie
Ze is alleen heefd niemand meer
Verhuist voor de zoveelste keer
Daar zit ze dan ergens in een hoek
Verlaten, eenzaam met haar boek
Ik loop er heen en spreek haar aan
Ze kijkt naar me en gaat staan
Ik ken een meisje zo lief en schoon
Haar leven was een puinhoop niet allerdaags gewoon!