gedicht van een vriendin: Riep je?

[Secreet]

Riep je?

Ik dacht dat ik mijn naam hoorde,
gesproken over lippen,
die mijn naam niet mogen omvatten.
Ik dacht dat ik je liefde voelde,
je handen in de mijne,
maar het had niets te omvatten.


En toen dacht ik dat je achter me stond,
ik voelde dezelfde ogen,
in mijn rug prikken.
Bleek dat je maar naar een ander keek,
en mij niet meer zag staan,
en ik moest even slikken.

Blijkt dat ik toch nog meer voor je voel,
dan alleen wat droge humor en een handdruk.
Blijkt dat ik je toch leuker vind,
Zonder dat liefdes-toneelstuk.