het is eigenlijk wel gek dat je jezelf niet altijd begrijpt.
hmhm.. maar soms ook wel fijn, want dan kun je tenminste nog ergens over nadenken.
tjah..
ik snap namelijk zoveel dingen niet en ze zijn maar simpel
wie zijn simpel? de mens.
net alsof het niks is, voeren ze oorlog.
net alsof het niks is beoordelen ze jou! mij!
eigenlijk niet normaal he? vind ik niet. ik bedoel: ik ga toch ook niet over hun oordelen?
zou je eigenlijk wel moeten doen. ik weet het.
volgens mij raken ze dan geirriteerd. zijn ze nu al joh! loop je door de stad. ze snappen mijn bedoeling niet.
ze denken dat je mensen wil shockeren? ja!
en dat je wilt bewijzen anders te zijn? ja! maar zo zit het toch helemaal niet.
vertel hun dat.
oh, ik weet het. mensen zitten zo raar in mekaar. ik kan er niks aan doen, maar je leeft met ze. ieder zijn eigen
dus jij ook
ik kan niet me eigen zijn.
waarom niet? omdat..ik weet het eigenlijk niet. de wereld stort in mekaar en we zien het niet he?
absoluut niet ik bedoel: deze toekomst.. dat word niks.
daarom wil ik ook geen kinderen
waarom niet? omdat ik ze deze wereld niet gun. misschien worden ze wel vermoord of overreden.
dan kun je beter maar helemaal in een stoel zitten niet dan? ja is ook wel zo. ik denk gewoon zoveel na. ik snap het niet.
wie wel... alles zit raar in mekaar. net op het moment dat je het snapt, maken ze je het ingewikkeld.
jup..
wereld is raar he?
enorm
(in mezelf gesprekje)
