Citaat:
Dreampoet schreef:
Snap ik het goed als ik lees dat je maar kan leven als de mensen rondom jou in de wereld jou herkennen, erkennen, respecteren, liefhebben? Dat je dan pas niet alleen leeft, maar ook levend bent? Hopelijk wel, want ik geloof daar rotsvast in...
Stylistisme op inhoudelijk vlak, je ervaart het zelden als hier. Zonder een speciale vorm heb je toch het gevoel dat alle woorden in een cirkel rond een kerngedachte draaien. Prachtig.
Groetjes, Dreampoet
|
Je raakt zo'n beetje de kern wel ja.. Ik bedoel ermee dat je wel kunt leven als mensen je niet respecteren, maar dat het allemaal een stuk makkelijker is wanneer dat wel gebeurd. En dat het ook noodzaak, zelfs een te verwachten houding, is dat het gebeurd. Je moet leven met een eigen positieve instelling en mensen die die instelling voeden.
Beetje lastig uit te leggen, maar hoop dat je het begrijpt.