relatie met je ouders na scheiding

[heavinly]

Ik wil graag weten hoe mensen van mijn leeftijd (ongeveer, maakt het uit ) met hun ouders omgaan nadat de ouders zijn gescheiden. Eigenlijk gaat het mij vooral om hoe je met de vader omgaat, zoals bij mij, aangezien ik bij mn moeder woon. Hoe is de relatie veranderd en vind je het erg zoals het gelopen is (dan niet alleen de scheiding, maar hoe de relatie met je vader/moeder daardoor is). Heeft het ook invloed gehad op je karakter?

Ik wil hier gewoon graag even meer over weten.. dus als iemand zo open zou willen zijn

[Gothic]

Mijn ouders zijn 4 jaar geleden gescheiden. Toen dacht ik dat ik absoluut bij mijn moeder wilde wonen, maar we deden halve weken, dus 3,5 dag vader en dan 3,5 dag moeder. Na een tijdje ging de relatie tussen mij en mijn moeder achteruit, ik nam het haar vooral kwalijk dat mijn ouders gingen scheiden (ligt een heel verhaal achter). De relatie met mijn vader is erg goed, we kunnen goed overal over praten en ik ben het liefst bij hem. De relatie met mijn moeder gaat steeds iets beter, maar ja, ik kan het duidelijk veel beter vinden met mijn vader...

Duidelijk genoeg?

[Herrie]

Mijn ouders zijn gescheiden een dag voordat ik 7 werd (nouja, toen verhuisden mijn moeder, ik en mijn broertje).

Het contact met mijn vader is nooit goed geweest, ook niet toen m'n ouders nog bij elkaar waren, omdat m'n broertje altijd het lievelingetje van m'n vader was (ik lijk waarschijnlijk te veel op m'n moeder ).

Na de scheiding is die band alleen maar slechter geworden; het is zelfs zover gekomen dat ik m'n pa op m'n verjaardag gewoon de deur heb gewezen.

Tevens heb ik op de middelbare school m'n moeders achternaam gevoerd (die keuze was er ).

Het contact met m'n vader is wel iets verbeterd en ik ben toen ook 1x per 2 weken een weekend daar geweest.

Maar sinds 2 jaar werk ik en zie ik m'n pa eigenlijk nog maar zelden... Zeg zo'n 10-20 keer per jaar.

M'n vader is nooit een echte vader voor mij geweest. Ik heb het hier vaak heel moeilijk mee gehad, maar ik heb hem geaccepteerd zoals hij is en ik kan er nu mee leven.

[rabecca]

ik was 12 toen ze gingen scheiden.
Mijn vader had een ander.

De band met mijn moeder is veel sterker geworden we kunnen over alles praten en ik kan heel goed met d`r opschieten ze is mijn beste vriendin!

En tjah... mijn vader... eerst ben ik 2 jaar om het weekend bij hem gaan slapen met mijn broertje..
Tot dat ik erachter kwam hoe de hele scheiding was verlopen en ik had geen zin meer om te gaan toen ben ik een heel jaar nietmeer langs geweest dat kwam meer door zijn nieuwe vriendin op gegeven moment ben ik weer eens langs gegaan.
Ik zie hem niet echt als mijn vader meer als een oom.

Een echte goede band heb ik niet met hem nooit gehad ook.
Mijn broertje kan hij nog commanderen hij probeerde het van het weekend bij mij ook, hij had woorden met mijn broertje toen heb ik me bek opengetrokken
hij schrok wel maar hij weet hoe ik ben er dat hij blij mag zijn dat ik nog kom want ik heb hem toen verteld dat ik door haar niet meer kwam enzow..

Maar later had ik zoiets van jah ik laat me niet weghouden door haardan heeft ze haar zin weet je..
op zich is ze best aardig maar als ik denk aan wat ze mij en mijn familie heeft geflikt dan word ik nog boos ze is en beetje hypocriet...

maar jah ik heb het maar te accepteren en ik ga oppervlakkig met mijn vader om de ene keer kom ik bijvoorbleed 2 maanden niet en de andere keer 2keer in de week

beetje vaag verhaal ik weet ut

[)Vampje(]

Ik woon bij mijn moeder en ga eens in de week een avondje bij m'n vader langs, samen met mijn vriend. Ik vind het niet zo heel erg, want ik had toch altijd maar ruzie met hem. Nu gaat dat een stuk beter.

M'n ouders zijn 5 jaar geleden gescheiden, toen ik 12 was dus. Ik ben daarna meteen bij m'n vader gaan wonen, maar eigenlijk kan ik veel beter praten met m'n moeder. Ik kan het ook gewoon goed vinden met m'n vader, maar met m'n moeder, tsja. Ze is echt gewoon een hele goede vriendin geworden nu. Ik zie haar niet meer dan 1 weekend elke 2 weken, soms minder, maar we kunnen echt heel goed opschieten.
Tis jammer dat ze 200 km verderop woont, misschien dat we daardoor juist zo goed met elkaar om kunnen gaan. Als we elkaar dagelijks zouden zien, zouden we vast wel veel meer ruzie hebben.
En m'n vader zie ik elke dag, maar we verschillen gewoon zo dat het meestal bij oppervlakkige gesprekken blijft.

[Taal]

Ik woon net als jij na de scheiding bij mijn moeder. Het contact met mijn moeder is enorm verbeterd, het contact met mijn vader is juist heel slecht geworden.
Vroeger trok ik altijd meer naar m'n vader en ik had eigenlijk niet zo'n goed contact met m'n moeder. Dat is nu dus heel anders geworden dankzij alles wat we samen meegemaakt hebben.
M'n vader vertel ik niets meer, alleen oppervlakkige dingen. In ieder geval niets persoonlijks en we hebben ook geen vader-dochter relatie meer. Hij wordt bijvoorbeeld nooit kwaad op mij en ik zou nooit iets (durven) doen wat hem zou irriteren. Gewoon omdat ik hem niet goed meer ken en ik daardoor het gevoel heb dat een ruzie niet 'gepast' is.

Maar ik denk wel dat dit heel erg afhangt van de omstandigheden waaronder je ouders uit elkaar gaan. Bij ons is het allemaal niet zo gezellig gegaan.

[WolterB]

mijn ouders zijn 12 jaar geleden gescheiden.

in het eerste half jaar heb ik toen mn vader helemaal niet gezien (was wel bewust, ligt een lang verhaal achter), daarna een regeling van één keer in de 3 weken een weekend. dat zo gedaan tot mn 12e.
daarna mocht ik zelf bepalen hoe vaak ik er naar toe ging, heb toen dezelfde regeling aangehouden totdat ik 14 was, daarna heb ik afgesproken dat ik nog wel met enige regelmaat, maar minder vaak ging, gewoon omdat ik het toen in veel weekenden druk had en daar helemaal nix aan school deed.
de afgelopen 2 jaar ga ik niet echt heel erg vaak meer er voor een heel weekend naar toe, maar kom ik soms gewoon een dagje langs en de afgelopen zomervakantie heb ik bij het bedrijf gewerkt waar hij ook werkt, dus heb ik m elke dag doordeweeks gezien.

ik vind welf dat ik niet echt een hele goede relatie heb met mn vader, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat er gewoonweg te veel gebeurd is tussen hem en mijn moeder.

wel kunnen we gelukkig goed met elkaar overweg, nooit ruzie of iets dergelijks, maar we hebben ook niet echt diepzinnige gesprekken, wat ik soms wel jammer vind.

ik woon voor de rest bij mn moeder, waar ik heel goed mee overweg kan en ik ben dan ook heel blij dat mn ouders ervoor hebben gekozen om mij bij haar te laten wonen (ze wilen mij niet laten kiezen, waar ik ook heel blij om ben geweest, watn hoe moet je een 6 jaar oud jochie nou laten kiezen tussen zn vader en moeder).

ik heb dan zelf ook heel veel respect voor mijn moeder omdat ze me in haar eentje heeft opgevoed en dus zowel de rol van moeder als van vader voor mij heeft gehad.

ik denk verder dat t wel degelijk op invloed is geweest op mn karakter. dit omdat ik in een 'vrouwencultuur' opgegroeid ben. Daarmee bedoel ik oa dat er bijna nooit echt een man/vaderfiguur geweest is die echt van invloed op mij is geweest en dat in de familie mijn 2 jongste tantes neit echt heel erg veel ouder zijn dan ik (7 en 10 jaar ouder) en omdat we een hechte familie hebben was ik daar in mijn jeugd redelijk vaak te logeren.

achteraf gezien vind ik het dan ook niet erg hoe alles gelopen is, want als ze bij elkaar waren gebleven zou de situatie in t gezin niet echt supergeweldig geweest zijn en zou ik denk ik een hele minder prettige jeugd hebben gehad.

Ik kan het nog niet heel duidelijk zeggen. Mijn vader gaat namelijk aanstaande zondag pas daadwerkelijk zn nieuwe huis in. Ik zal mn huis bij mn moeder hebben, en iig elke donderdagavond bij mn vader eten, en verder daar zijn als ik daar zin in heb. Ik zal niet meer heel lang thuis wonen, en daarom hebben we besloten er niet echt een vast patroon in aan te brengen..

Ik zal het een beetje aanpassen aan wanneer mn broertje daar is, zodat ik hem ook nog zie, en dan verder het zelf bepalen. Het is ook niet zo heel moeilijk aangezien mn vader echt 5 minuutjes bij mn moeder vandaan gaat wonen. Ik zal daar ook gewoon een kamer en bed hebben, en verder mn ritme ff moeten vinden..

Ik denk nu van te voren dat mn band met beide ouders ongeveer hetzelfde zal blijven. Ik heb het 3 maanden geleden uitgemaakt met mn ex, en voor het eerst in mn leven uitgehuild bij niet mn moeder maar mn vader. Hierdoor is de band veel sterker geworden in korte tijd, waar ik dan ook erg blij om ben. Ik kan steeds beter praten met mn vader en ook heel veel lol hebben.

De relatie met mn moeder was altijd erg gebaseerd op het advies vragen bij haar en uithuilen bij haar. Tegenwoordig botst dat echter een beetje.. Ik lijk best wel op haar, en aangezien ik nu een stuk volwassener ben heb ik niet echt meer dat advies van haar nodig. Meer een luisterend oor, wat niet zo samen wil. Ik zal met mn moeder dus een beetje een nieuw soort band op moeten bouwen waar we allebei moeite voor zullen doen. We doen al vaker af en toe ff iets samen, en dan is het gewoon gezellig. Ik denk wel dat het met mn vader makkelijker zal gaan dan met mn moeder. Ze moet af en toe iets kwijt, en dat deed ze bij mn vader maar nu komt ze naar mij. Ze gaat bovendien nogal veel omgooien in haar leven en dat zal ook wel stress met zich mee brengen..

Ik had mn moeder vroeger altijd gewoon veel meer nodig als ja, iemand die me door het leven leidde. Nu kan ik dat zelf, en blijft de band met mn vader zoals hij al was, want met hem was het altijd al vooral lol maken. De band met mn moeder moet echter anders, en zal ook wel beïnvloed worden door de scheiding..

we zullen zien..

[heavinly]

Ik zal dan ook ff mijn verhaal vertellen.

5 jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden en sinds dien heb ik mijn vader 1x gezien. Hij heeft nog wel een keer gebeld voor mn verjaardag, toen heb ik opgehangen, hij is een keer langsgekomen en heb ik de deur dichtgegooid. Nu heb ik helemaal geen contact meer met 'm en ik heb dus heel lang getwijfeld of ik wel weer contact wilde. Maar ik ben dus weer op 'nee' uitgekomen en ik vraag me af wanneer (en of) ik het wel wil.

Ik heb een hele goede band met mn moeder, altijd al gehad, hoewel ik mijn vaders 'lievelingetje' was. Ik woon nu met mn moeder en mn zus in huis en door die scheiding denk ik ook, is de relatie tussen mijn moeder en mij alleen maar sterker geworden. Mijn vader had meteen een vriendin toen mn ouders scheidden (en waarschijnlijk daarvoor ook al) en dat heb ik hem gewoon te kwalijk genomen, waardoor ik zo kwaad op 'm ben.

Ook heb ik lang gedacht over het aannemen van mijn moeders achternaam, maar ook dat wilde ik uiteindelijk niet. Ik heb het idee dat die hele scheiding een ontzettend grote invloed heeft gehad op mijn leven (ja ok, dat is wel zeker) en dat gewoon zal blijven hebben, ook hoe ik met relaties om ga e.d. Maar ik zie wel hoe het wat dat betreft loopt.

Ik heb het idee dat ik mensen met gescheiden ouders aantrek ofzo, daarmee kan ik veel beter opschieten en veel beter praten. Dat zal daar ook wel mee te maken hebben neem ik aan, maar dat viel me gewoon heel erg op van mezelf.

Oeh, een beetje lang verhaal geworden, maar goed..
Als er nog meer verhalen zijn?

[Lizzy-x]

Mijn ouders zijn twee jaar geleden gescheiden en ik woon ook bij mijn moeder. Mijn vader komt een keer in de twee weken langs ofzo, koffie drinken. En af en toe gaan we ergens heen, uit eten ofzo.

Ik denk dat de scheiding mij wel veranderd heeft, ik ben wantrouwender en rustiger geworden denk ik. Maar verder heb ik er weinig problemen meer mee.