[verhaal] pesten

[zozze]

‘Nee, nee en nog eens nee!’
Levi haalde minachtend zijn neus op.
‘Ja, ja en nog eens ja, zal je bedoelen,’ spotte hij.
Klaartje hield Deborah nog wat beter vast en rukte aan haar haar.
‘Au!’ was de reactie.
Levi ging uitdagend voor Deborah staan en prikte met zijn wijsvinger in haar neus.
‘Simpel, is het niet?’ vroeg hij grijnzend.
‘Morgen breng jij al je zakgeld mee en dan is het opgelost!
Dan vallen we je pas de volgende maand weer lastig, is dat geen mooi voorstel?’
Klaartje grijnsde en rukte nog eens aan Deborah’s haar.
Deborah knikte vlug en meteen werd Klaartjes greep al heel wat losser.
‘Prachtig,’ siste ze.
Tom en Amber die opzij stonden te kijken, lachten.
Klaartje liet Deborah los en die viel op de grond, in de modder.
‘Weet je? Je kan ook op een toffere wijze een modderbad nemen,’ grinnikte Amber.
‘Als je ooit een woord hierover durft te zeggen,’ siste Levi, ‘zal je wensen dat je nooit geboren was.’
Deborah krabbelde overeind en liep vlug naar de andere hoek van de speelplaats.
Daar ging ze in haar eentje op de grond zitten en begon te janken.
‘Ze moet zich weeral eens aanstellen,’ zuchtte Tom.
‘Kan dat wicht nou echt niets af? Precies Wendy!’
‘Dat heb ik gehoord!’
Tom schrok zich een hoedje en draaide zich vlug om.
Wendy stond met de handen in haar zij achter hem.
Levi rolde met zijn ogen.
Tom haalde zijn schouders op, Amber deed het zelfde als Levi en Klaartje gaf Wendy een gemene stomp.
Wendy maakte dat ze uit de voeten was voor er iets “erger” gebeurde.
‘Ik zou haar nog wel eens kunnen killen!’ gruwelde Levi.
‘Wat je zegt,’ snoof Klaartje.
‘Och, laten we daar niet over piekeren,’ suste Tom.
‘Yep, morgen zijn we weer een stukje rijker,’ grijnsde Amber.
RING!!!
Het afschuwelijke, luide geluid van de bel sneed door Het Viertal hun oren en liet hun weer aan de vreselijk moeilijke wiskundetoets denken.
In de rij stootte Levi “toevallig” tegen Deborah.
De dag verliep langzaam en Het Viertal sleepte zich er moeilijk door, maar uiteindelijk klonk het laatste, veel mooiere belsignaal.
De zesde klas stormde de school uit en begaf zich naar de rang.
‘Deborah zal raar opkijken als ze haar doorgesneden banden aantreft aan haar nieuwe fiets,’ gniffelde Tom in Levi’s oor.
‘Heb je er een goede scheur in gesneden?’ vroeg die grijnzend.
Tom knikte. Levi keek eventjes achter zich, in het fietsenhok.
Deborah kwam juist over de speelplaats gestapt.
‘Hier ga je ze hebben,’ meldde Levi.
Hij keek weer voor zich uit.
Opeens klonk er een gil uit het fietsenhok. Deborah kwam met een woedend gezicht op Amber afgestapt.
‘Jij hebt het gedaan! Trut!’ Amber die zich eerst niet kon houden van het lachen trok nu haar onschuldigste gezicht.

[goddezzz]

Het is absoluut geen langdradig verhaal...
Het is lekker vlot geschreve...en je wilt wete hoe 't afloopt (wanneer komt d'r 'n vervolg? )
echt heel leuk...
alleen er zijn best veel name genoemt...moet soms 2 keer leze voordat 't allemaal doordringt..maar misschien is da wel je bedoeling (?)

ben benieuwt hoe 't afloopt

xxx goddezzz

[zozze]

goddezzz schreef:
Het is absoluut geen langdradig verhaal...
Het is lekker vlot geschreve...en je wilt wete hoe 't afloopt (wanneer komt d'r 'n vervolg? )
echt heel leuk...
alleen er zijn best veel name genoemt...moet soms 2 keer leze voordat 't allemaal doordringt..maar misschien is da wel je bedoeling (?)

ben benieuwt hoe 't afloopt

xxx goddezzz

een vervolg komt er wel vlug (hoop ik)

die namen was wel de bedoeling omdat doorheen heel het verhaal alle personages blijven, er komen geen andere personages bij....

Howdy,

Ik sluit mij bij mijn voorganger aan. Het verhaal is al lopende wanneer wij als armzalige, nietsvermoedende lezer binnen komen wandelen en wij worden, gelijk Deborah, aan ons haren meegesleurd in het gebeuren. Er wordt niets overbodigs verteld, hoewel ik soms wel denk dat er te weinig verteld wordt.

Je beschrijft de personages alleen maar van de buitenkant en wat zij zeggen. Wat er in hun innerlijk omgaat, daar kunnen wij slechts naar gissen. Bij het pestende viertal is dat een goed idee, omdat ze dan een anonieme eenheid worden; iets waar we bang om kunnen zijn, maar als je Deborah ook zo gesloten houdt, dan wordt het lastig voor ons om medelijden met haar te krijgen. En ik reken er dan op dat je dat probeert te bereiken.

We worden soms bedolven onder de namen. Ik kan je motieven begrijpen om iedereen even voor te stellen aan het begin, maar Wendy had bijvoorbeeld met gemak nog even buiten beeld kunnen blijven. Het viertal had op dit moment nog goed een tweetal of drietal kunnen zijn.
Het werkt soms te verwarrend. Een zin als "Tom haalde zijn schouders op, Amber deed het zelfde als Levi en Klaartje gaf Wendy een gemene stomp." met vijf namen in één keer, kan bijna niet begrepen worden zonder een kladblok erbij.

Waar ik je graag ook nog op wilde complimenteren, is je verzorgde taalgebruik. Zeker voor iemand van dertien is dat goed. Ik had maar twee zinnen waaraan in twijfelde:

"Ze moet zich weeral eens aanstellen,..." - Bedoel je geen 'weer eens', of is dit een bepaalde uitdrukking?

"... naar de rang ... " - Bedoel je gang, of weet ik gewoon niet wat een rang is?

Goed. Ga nu niet dit verhaal herschrijven, maar ga rap weer verder aan een vervolg of een ander verhaal.

LUH-3417

[zozze]

LUH-3417 schreef:


"Ze moet zich weeral eens aanstellen,..." - Bedoel je geen 'weer eens', of is dit een bepaalde uitdrukking?

"... naar de rang ... " - Bedoel je gang, of weet ik gewoon niet wat een rang is?

ja, ik bedoel "weer eens", is een beetje dialect van hierzo

bij ons in de lagere school moest iedereen (met de fiets of te voet) als school uit was met de rang mee, dan werden we over straat begeleid door een leerkracht.

[Vlooienband]

Goed geschreven. Maar ik ga mijn lijstje af:
Het verhaal is realistisch geschreven, het heeft contact met de werkelijkheid.
Het deed me wat, ik herkende een aantal dingen goed. Misschien kreeg het hierom mijn sympathie vanaf het moment dat ik de titel las. Het verhaal geeft de werkelijkheid goed weer, zonder censuur o.i.d. Er zit dus duidelijk het moraal in dat pesten niet goed is.
Het verhaal heeft één verhaalllijn, is simpel (dat bedoel ik niet negatief) en duidelijk.
Het is niet origineel, dit onderwerp is helaas overbekend. Maar een onderwerp hoeft niet baan-brekend te zijn eer het leuk is, het is nu al leuk. Ik kan me goed in de personages inleven, maar ik moet mijn favoriete personage nog kiezen.
Het is makkelijk te volgen, hoewel de namen soms idd verwarring brengen.
Over het algemeen:



Offtopic: Leuke sig

[zozze]

scimmia schreef:
Goed geschreven. Maar ik ga mijn lijstje af:
Het verhaal is realistisch geschreven, het heeft contact met de werkelijkheid.
Het deed me wat, ik herkende een aantal dingen goed. Misschien kreeg het hierom mijn sympathie vanaf het moment dat ik de titel las. Het verhaal geeft de werkelijkheid goed weer, zonder censuur o.i.d. Er zit dus duidelijk het moraal in dat pesten niet goed is.
Het verhaal heeft één verhaalllijn, is simpel (dat bedoel ik niet negatief) en duidelijk.
Het is niet origineel, dit onderwerp is helaas overbekend. Maar een onderwerp hoeft niet baan-brekend te zijn eer het leuk is, het is nu al leuk. Ik kan me goed in de personages inleven, maar ik moet mijn favoriete personage nog kiezen.
Het is makkelijk te volgen, hoewel de namen soms idd verwarring brengen.
Over het algemeen:



Offtopic: Leuke sig

tnx

[zozze]

hier het tweede deel:

‘Ik? Ik zou niet durven! Gniffelend draaide ze zich om.
Meneer Peeters kwam aangesneld. Amber begon te huilen.
‘Ik heb het niet gedaan! Meneer u moet me geloven’
‘Wat is er dan aan de hand?’ Vroeg Meneer Peeters terwijl hij snuivend rondkeek.
‘Ik weet het niet!’ snikte ze. ‘Ineens kwam Deborah op mij af en ze riep: Jij hebt het gedaan! Ik weet het echt niet!’
‘Deborah, geen vooroordelen hebben we deze namiddag in de les geleerd en wat doe je nu?’
‘Meneer, U ziet toch dat ze komedie speelt!’
‘Neen, dat zie ik niet, wat is er eigenlijk gebeurd!’ riep Meneer Peeters woedend.
‘Mijn banden zijn platgesneden!’
‘Deborah, dat kunnen evengoed vandalen geweest zijn!’
‘Meneer…’ riep ze nog, maar hij was al weg.
Amber kreeg weer tranen in haar ogen maar nu van het lachen. ‘Die sul geloofde het nog ook!’ Levi, Tom en Klaartje lagen nu plat van het lachen.
‘Net op tijd’ giechelde Klaartje ‘Ik deed bijna in mijn broek!’
Deborah stond verslagen bij het fietsenhok. Ze keek naar haar banden.
Toen ze zag dat Het Viertal naar haar keek stak ze haar tong uit. Meneer Peeters vertok met de rang op zijn hielen.
‘Ze zouden die rang eens moeten afschaffen!’
Levi keek naar Meneer Peeters die vooraan druk pratend met Mevrouw De Lange liep te babbelen.
Aan het einde van de schoolbaan moesten Levi en Amber naar rechts en Klaartje en Tom naar links.
‘Bye bye, guys!’ Tom en Klaartje staken hun hand op.
‘Tot morgen!’ Groetten Levi en Amber.

‘Wat is er? Je kijkt zo naar mij.’
Levi schrok op en met een rood gezicht keek hij even boven waar hij juist keek.
‘Oh… Ik ben oké hoor!’
Amber lachte. ‘Gluurder!’ riep ze hem nog na toen ze op de oprit van haar huis reed.
Ze wierp even een blik in de keuken. ‘Hoi mam!’ ‘Dag Minnie!’
‘Mam, ik ben veertien, dus geen Minnie meer!’ zuchtte Amber.
Mam lachte.
‘Goedenavond mevrouw Amber, uw eten is over vijf minuten klaar dus ik verzoek u vriendelijk om beneden te blijven’ zei ze plechtig. Amber moest nu ook lachen.
‘Zo oud ben ik nu ook nog niet! Ik ben nog niet kreupel!’
‘Wat dacht je van dit? Ik…’
Het belletje van de microgolfoven rinkelde.
‘Het eten is klaar Amber! Kom je beneden?’ riep haar moeder aan de trap alsof ze op haar kamer zat.
‘Perfect!’ Amber schoof haar stoel achteruit en ging zitten.
‘Wat eten we?’
Mam glimlachte. ‘Verassing!’
Ze nam twee kommetjes van het aanrecht en hield er eentje onder haar neus.
‘Beikes! Spruitjes!’
‘Mis! Dat is het eten voor je vader!’ ze zette het andere kommetje op tafel.
‘Ogen dicht en ruiken!’ beval mam.
Amber deed haar ogen dicht en snoof diep.
‘Appelmoes!’ ze nam haar mes en vork en begon wild te schrokken.
Mam glimlachte en liep naar de woonkamer waar ze de tv aanzette.

Hm. Verassend en leuk dat we toch met Amber mee naar huis gaan, en Deborah in haar eigen sop laten gaarkoken. Misschien wel een goed idee, want er zijn al zoveel verhalen vanuit de optiek van het gepeste figuur.

Je stijl is nog altijd vlot en je taalgebruik net. De enige fout die ik zag was dat je een sluitend aanhalingsteken vergeten was in de eerste zin. Maar dat kan de beste overkomen.

Ik tast overigens nog altijd volkomen in het duister wat betreft de 'rang'. Heb nog altijd geen idee wat het is.

LUH-3417

[Vlooienband]

Gaat lekker, gaat heel lekker. Het leest goed verder. En jeuj, eindelijk laten wij het zielige, onnozele slachtoffer alleen en verlaten op het schoolplein!
Brava, want we kunnen wel raden wat het slachtoffer gaat doen: huilen...

Dit maakt het geheel origineel. Het boeit me
Structuur is goed, witregels, alinea's, etc. Ik heb niks te mekkeren. Alleen brava.

[zozze]

Amber plofte op haar bed, haar buik barstte bijna.
Deels door de chocolademousse die ze nog gegeten had na de overheerlijke appelmoes.
Opeens moest ze aan Levi denken. Zou zijn gegluur iets betekenen?
Ze had er eigenlijk nog nooit op gelet dat Levi wel knap was.
Ze schudde de gedachte van zich af en begon aan haar huiswerk.
Een taak Frans, haar beste vak, dus het duurde niet lang.
Ze ging naar de badkamer en kleedde haar uit.
Onderzoekend ging ze voor de spiegel staan.
‘Ik moet eens wat strakkere truitjes gaan dragen in plaats van die slobbertrui’ mompelde ze tegen de spiegel.
Met een zucht liep ze naar de kraan van de douche en zette ze open.
Ze voelde zich opeens loom.
Met Levi in haar achterhoofd stapte ze de douche in.

‘Amber! Wat is het interessantst? Kevin zijn achterhoofd, of het bord?’ de stem van hun leraar Wiskunde sneed door het klaslokaal.
Met een rood gezicht hield Amber op met dromen en keek naar het bord.
Overal in de klas klonk gegiechel.
Ze was wel opgelucht dat meneer De Vriendt niet opgemerkt had dat ze naar Levi aan het kijken was!
Opeens klonk de bel, en iedereen stormde naar buiten.
Tom kwam grijnzend afgelopen met vijf briefjes van honderd in zijn hand.
‘Die meid zit tot over haar oren in het zakgeld!’
Klaartje gniffelde. ‘Dat mens kwam gewoon haar excuses aanbieden!’
Amber keek rond en opeens zag ze Deborah lopen.
Ze zwaaide met haar deel van de buit en riep vrolijk:
‘Bedankt!’
Deborah keek met een venijnige blik terug.
Amber keerde terug naar de rest van de groep.
Ze zag Klaartje naast Levi staan en opeens kreeg ze een steek van jaloezie.
Ze begon zowat in het rond te springen.
‘Klaar?’
‘Ja, wat is er?’
‘Ik moet naar de wc!’ Ze knelde haar hand tussen haar benen.
‘Hou jij mij bezet?’
‘Nee, ik heb geen zin’
‘Toe?’ ze trok haar liefste gezicht.
‘Goed dan, we zijn zo terug!’ maakte Klaartje de anderen duidelijk.
Met een nijdig gezicht zag Amber hoe Levi naar Klaartje lachte
Uitgerekend haar beste vriendin moest op de jongen vallen die zij wilde!
Ze bleef haar toneeltje voortspelen en trok de deur van de wc dicht.
Na een tijdje spoelde ze gewoon door en deed de deur weer open.
‘Eindelijk!’ bromde Klaartje
Samen liepen ze terug naar hun groepje, en Amber ging snel naast Levi staan.
Klaartje keek haar nijdig aan.
Amber wierp een vluchtige blik op haar horloge.
‘Het belt zo, kom je Levi?’
‘Ja…’ mompelde hij, en hij slofte achter haar aan.
Tom was weer tegen de rest van de klas onnozel aan het doen, dat kon hij goed.
Hij deed mevrouw Praters na, de lerares van Nederlands.

[Vlooienband]

Klein vervolg, maar toch leuk.
Ik raak een beetje door mijn argumenten, dus ik hou het hierbij, voor ik onzin uit ga kramen.


'naar de badkamer en kleedde haar uit. '
En kleedde zich uit

' Het belt zo, kom je Levi? ' Het?

Ook ik heb niet veel te vertellen, maar dat komt meer omdat mijn rechterhand om één of andere reden niet mee wilt werken.

Ik struikelde even heel hard over het woord 'interessantst'. Er is niets fout mee, maar het is zeker niet mooi. In dit geval kan je er beter 'Meest interessant' van maken. Leest wat lekkerder.

Trouwens trekt dit wel weer een oude, mysterieuze vraag omhoog uit de duistere grachten der onwetendheid, namelijk: "Waarom gaan vrouwen nooit alleen naar de wc?" Maar goed. Het zal voor een andere keer zijn.

LUH-3417

[zozze]

Hij deed mevrouw Praters na, de lerares van Nederlands.
‘Ja jongens, ga allemaal binnen’ zei hij op hoge toon.
Hij vond zichzelf blijkbaar grappig want hij barstte in lachen uit.
Opeens stond iedereen met een verbaasd gezicht naar iets achter Tom te kijken en sommigen begonnen te lachen.
‘Tom, kijk uit!’ siste Klaartje
Hij draaide zich schaterlachend om, maar zijn gezicht verstrakte bij het zien van de rode kop van mevrouw Praters.
‘Euh… m…me… mevrouw!’ stamelde hij ‘uw kapsel ziet er prachtig uit vandaag!’ hij probeerde zich nog te redden, maar mevrouw Praters’ gezicht werd stilaan knalrood.
‘NAAR BINNEN!’ kwam ze tot uitbarsting ‘EN IK HOOR JE NIET MEER TOT JE VIJFHONDERD KEER “IK MAG DE JUF NIET BELEDIGEN” GESCHREVEN HEBT!’
‘Ja mevrouw’ mompelde hij bedeesd.
In de rij klonk geroezemoes.
‘EN IK WIL STILTE!’ Iedereen hield vlug op met lachen en ging binnen.

Na twee slopende uren Nederlands en biologie was het eindelijk middag.
Amber zuchtte.
‘Zo’n diepe zucht?’ Levi kwam naast haar zitten.
‘Wat wil je na zo’n stomme voormiddag’
Klaartje en Tom kwamen er ook bijzitten.
‘Het koppeltje is er ook zie ik?’ brabbelde Tom met zijn mond vol choco.
‘Koppeltje?’ dacht Amber bij zichzelf, ‘zou het zo opvallen?’
Tom zag hoe Amber een verward gezicht trok, en zei venijnig: ‘Ja koppeltje’
Amber ontkende het niet, maar ze zei ook niet ja. Wat was er toch met Tom aan de hand? Hij was opeens zo slecht gehumeurd!
Klaartje trok een triomfantelijk gezicht.
Opeens vloog Levi uit.
‘Wat bezielt jullie eigenlijk?’ riep hij woest. ‘Jullie zijn niet meer te harden!’ hij sloeg met zijn vlakke hand op de tafel. ‘Het is nu al dagen zo dat Klaar en Amber de hele tijd geen halve letter tegen mekaar zeggen, en Tom loopt als een kip zonder kop achter Deborah, alsof zij alles fout heeft gedaan, en zo rijk is dat ze elke week haar zakgeld kan afgeven! Ik kan jullie niet meer uitstaan!’ Zonder nog een woord te zeggen liep hij weg.
Amber stond direct op, liet haar boterhammen voor wat ze waren en beende Levi achterna.
Klaartje en Tom bleven, genietend van het schouwspel achter.
‘Levi, wacht!’ gilde Amber. ‘Please!’
Even verder ging hij op een bankje zitten.
Amber kwam hijgend aangelopen en ging naast hem zitten. Zonder het te weten had hij tegen Klaartje en Tom gezegd wat zij nooit durfde te zeggen.
‘Levi, ik…ik…Ik vind dat we moeten praten, ik denk dat we twee aan twee staan, en niet drie tegen een.’
‘Je meent het!’, meesmuilde hij.
‘Je moet het serieus opnemen!’
‘Hoe kan ik het nu serieus opnemen met zo’n giecheltrien!’ brulde hij.
‘Ik meen het, Levi, je kan niet alleen tegen die twee pestkoppen op, je hebt mij nodig’
‘Ik heb jou nodig? Da’s een goeie! Wie heeft er hier wie nodig? Wie is hier stapelzot van mij? Denk maar niet dat ik het niet door heb, Amber, je zou het eens lelijk mis kunnen hebben!’ Levi liep naar de andere kant van de speelplaats en Amber bleef achter met tranen in haar ogen.
Ze zag Klaartje en Tom op haar afkomen. ‘Dat moest er nog aan ontbreken’ dacht ze bij zichzelf, maar ze voelde zich te machteloos om aan hun gepest te ontsnappen.




sorry dat ik niet antwoord op de reacties, maar ik heb het nogal druk voor school, later volgt meer